Παράδοση και των σκουπιδιών σε ιδιώτη με σύμβαση τύπου Αττικής Οδού. Του Νίκου Ταυρή.
Ένας διαδημοτικός φορέας και μια κρατική υπηρεσία που από 1/1/2011 καταργούνται και οι αρμοδιότητές τους περνούν στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, προσπαθούν στο όριο της λήξης της θητείας τους να υπογράψουν προγραμματική σύμβαση για τη διενέργεια δημόσιου διεθνή διαγωνισμού για την κατασκευή τεσσάρων μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων. Πρόκειται για τον Ενιαίο Σύνδεσμο Δήμων και Κοινοτήτων Ν. Αττικής, που οι περισσότεροι αιρετοί που τον απαρτίζουν δεν είναι καν εκλεγμένοι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές και την κρατική Περιφέρεια Αττικής, η οποία ουσιαστικά παύει να υφίσταται αφού έχει εκλεγεί η αιρετή, οι οποίοι με αυτή την προγραμματική σύμβαση θα προωθήσουν διαγωνιστική διαδικασία «το ακριβές πλαίσιο της οποίας θα οριστικοποιηθεί μετά από σχετική συζήτηση στο Υπουργικό Συμβούλιο και κατάλληλη κοινοβουλευτική διαδικασία».
Δηλαδή, πριν καλά-καλά συσταθεί η νέα περιφερειακή αυτοδιοίκηση και αναλάβει την ευθύνη διαχείρισης των στερεών αποβλήτων του Λεκανοπεδίου, γίνεται προσπάθεια με μια συνοπτική διαδικασία να δημιουργηθούν τετελεσμένα ανάθεσης σε ιδιώτες της διαχείρισης και μάλιστα με ένα συγκεκριμένο τρόπο – της δημιουργίας εργοστασίων επεξεργασίας των σύμμεικτων απορριμμάτων, που από πολλούς επιστημονικούς φορείς αμφισβητείται η σκοπιμότητά τους.
Τρεις αλλεπάλληλες προσπάθειες συνεδρίασης του Δ.Σ. του ΕΣΔΚΝΑ (21, 23 και 27/12) ακυρώθηκαν με τη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων στους Δήμους. Οι εργαζόμενοι, όπως καταγράφεται και στην ανακοίνωση της ομοσπονδίας τους (ΠΟΕ-ΟΤΑ), έχουν ένα επιπλέον λόγο να διαφωνούν με την επιλογή αυτή: η ανάθεση αυτή ιδιωτικοποιεί την επεξεργασία του συνόλου σχεδόν των απορριμμάτων της Αττικής, γεγονός που θα σημάνει απολύσεις στον κλάδο.
Εργολαβίες τύπου Μπόμπολα
Το σημαντικότερο, βέβαια, ζήτημα είναι ότι η επιλογή της τεχνικής λύσης που προκρίνεται και προωθείται με αυτό τον περίεργο τρόπο, έχει πολύ συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες. Είναι οι εταιρίες του Ομίλου Μπόμπολα, αλλά και κάποιες συνδεδεμένες μαζί τους, που εδώ και χρόνια έχουν επενδύσει στο «θησαυρό» που λέγεται σκουπίδια, αποβλέποντας στη μακροχρόνια ανάθεση από το κράτος (όπως άλλωστε έχει γίνει με την Αττική Οδό και τις υπόλοιπες εργολαβίες των μεγάλων έργων), αλλά και στην επιδότηση που έχουν τέτοιες μονάδες λόγω της θεώρησής τους ως ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, από το βιοαέριο που εκλύουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές οι καταγγελίες, που έχουν αναδειχθεί από διάφορα δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων, αλλά και από ημερίδες ή άλλες εκδηλώσεις φορέων, είναι αυτές ακριβώς που «επέβαλαν» την αναβολή για το τέλος Δεκεμβρίου της λήψης απόφασης, ώστε να μπορέσουν να εκλεγούν χωρίς τον κίνδυνο να… εκτεθούν ανεπανόρθωτα αρκετοί αιρετοί άρχοντες. Άλλωστε η ακύρωση της προσπάθειας εγκατάστασης τέτοιας μονάδας της συγκεκριμένης εταιρίας στην περιοχή της Θήβας, μετά από την έντονη κινητοποίηση των κατοίκων, είναι ενδεικτική.
Ο πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ και κάποιοι ακόμα από τους δημάρχους που εμφανίζονται ως ένθερμοι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, βρέθηκαν μαζί με τα στελέχη του Ομίλου Μπόμπολα στην Κύπρο πριν μερικούς μήνες, στα εγκαίνια αντίστοιχης μονάδας, προφανώς για να πειστούν και να λειτουργήσουν ως ντίλερ αυτής της τεχνολογίας και της συγκεκριμένης εταιρίας.
Να επισημάνουμε ακόμα τρία σημεία, που δεν είναι καθόλου μικρότερης σημασίας, ανεξάρτητα από τις όποιες επιστημονικές ή άλλες αιτιάσεις ακούγονται για τη σκοπιμότητα αυτών των εργοστασίων:
• Η επιλογή αυτού του τύπου της επένδυσης σημαίνει ότι για αρκετά χρόνια ακόμα (ώσπου να ολοκληρωθούν τα εργοστάσια) η συσσώρευση σκουπιδιών στις ήδη υπάρχουσες χωματερές της Δυτικής Αθήνας θα συνεχίζεται.
• Η σοβαρή οικονομική επιβάρυνση της διαχείρισης με αυτό τον τρόπο (οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ κάνουν λόγο για τριπλασιασμό του κόστους) θα καταλήξει σε πολλαπλάσια δημοτικά τέλη.
• Η απώλεια θέσεων εργασίας σε συνδυασμό με τις βάρβαρες συνθήκες που επικρατούν σε ανάλογες μονάδες, οδηγούν σε χειροτέρευση των όρων εργασίας όσων ασχολούνται με την αποκομιδή και τη διαχείριση των σκουπιδιών.
Και μόνο αυτοί οι λόγοι θα ήταν αρκετοί για να μην επιτραπεί η νομιμοποίηση αυτής της διαδικασίας.
