Αφήνω στην άκρη την ανάρτηση του Τουσκ, περί απόφασης και των 28 για κλείσιμο των ενδοευρωπαϊκών συνόρων. Και την απάντηση Τσίπρα. Και γενικώς την πολιτική μέσω twitter, που στριμώχνει τις ζωές των ανθρώπων σε 140 χαρακτήρες.
Μάλλον δε θα μάθουμε ποτέ αν ο Τσίπρας υπέγραψε όντως το κλείσιμο των συνόρων. Εγώ θα συνεχίσω να τον πιστεύω γιατί είναι αριστερός. Και ένας αριστερός δε θα έβαζε ποτέ την υπογραφή του σε κάτι τέτοιο. Και αν δεν τη δω με τα μάτια μου την υπογραφή του, θα συνεχίσω να πιστεύω τον δικό μας έναντι του άλλου του ξινού, που είναι και άνθρωπος των Αμερικανών. Η πίστη, ξέρετε, δεν βασίζεται στη λογική. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει…
Ωστόσο, υπάρχει κι άλλο θέμα. Τα άλλα, που μας είπε ο ίδιος ο Τσίπρας ότι υπέγραψε, είναι θετικά βήματα; Το να σπρώχνουμε τους κατατρεγμένους της γης πίσω στην Τουρκία είναι θετική εξέλιξη; Για την Ελλάδα, για την Αριστερά, για τον ανθρωπισμό μας. Είναι μια καλή είδηση αυτή;
Ακόμα κι αν δώσει η Ε.Ε. τα λεφτά που ζητά η Τουρκία για να τους πάρει, εμείς είμαστε ευτυχισμένοι αν τους εγκλωβίσουμε στην απέναντι χώρα αντί στη δική μας;
Είναι ασφαλής χώρα η Τουρκία για τους πρόσφυγες; Θα έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν άσυλο από εκεί όσοι το δικαιούνται; Και εν τέλει, είμαστε ήσυχοι αν συγκρατηθούν με οποιοδήποτε τρόπο πριν από τα δικά μας σύνορα οι χιλιάδες άνθρωποι που θέλουν να πάνε στη βόρεια και δυτική Ευρώπη;
Σε αυτό έχουμε συμφωνήσει και εμείς;
Σε αυτό την έβαλε την υπογραφή του ο αριστερός πρωθυπουργός;
