Στο μυχό του Αργολικού Kόλπου αργοπεθαίνουν δύο πανέμορφοι υδροβιότοποι: ο βάλτος Ρουμάνι και τα Αλίπεδα Καλυβίων. Αιτίες της υποβάθμισης είναι τα μπαζώματα που, στη συνέχεια, έφεραν και φέρνουν την οικοπεδοποίηση, οι παράνομες χωροθετήσεις δραστηριοτήτων όπως νυχτερινά κέντρα, εργοστάσια κ.ά.
Ειδικά το τμήμα του υδροβιότοπου που βρισκόταν στο Ναύπλιο έχει συμπεριληφθεί στο σχέδιο πόλης και μεγάλο τμήμα του χτίστηκε και συνεχίζει να χτίζεται με πολυτελείς μεζονέτες. Το δυνατότερο, όμως, χτύπημα το δέχτηκε ο υδροβιότοπος Καλυβίων πριν από τρία χρόνια, όταν σε καιρό δημοκρατίας αποφάσισε η Νομαρχία Αργολίδας τη διαπλάτυνση του δρόμου που επί χούντας είχε κατασκευαστεί και, παρά την αντίθετη γνωμοδότηση του ΤΕΕ που πρότεινε και τη μεταφορά του στα ενδότερα, σε ήδη υπάρχοντες αγροτικούς δρόμους.
Σειρά από στοιχεία αποδεικνύουν ότι το έργο διαπλάτυνσης αδειοδοτήθηκε παράνομα. Ενδεικτικά, η μελέτη δεν αναφέρει καν την ύπαρξη τού, με Προεδρικό Διάταγμα, οριοθετημένου υδροβιότοπου. Εκκρεμεί απόφαση του ΣτΕ στο οποίο προσέφυγαν πολίτες.
Με απόφαση της αρμόδιας διεύθυνσης ότι δεν απαιτείται τήρηση διαδικασίας Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης, η διαπλάτυνση έγινε προς την πλευρά τής θάλασσας, σε πολλά σημεία εντός των γραμμών αιγιαλού και παραλίας. Συνέπειες παράκτιας διάβρωσης θα υπάρξουν, όπως συμβαίνει και σε άλλα σημεία της Αργολίδας, λένε ειδικοί επιστήμονες.
Οι παρακείμενοι στον υγροβιότοπο δήμοι, από τη μια συναινούν με πολλούς τρόπους και επιδιώκουν τη μετατροπή σε «οικόπεδο» όλης της παραλιακής, από την άλλη, βοηθούν και συνδιοργανώνουν με τους ευαισθητοποιημένους πολίτες «εθελοντικό καθαρισμό του Υγρότοπου Καλύβια». Για όσο θα υπάρχει υδροβιότοπος – έστω και αυτό δεν είναι λίγο.
Βάσω Χριστοπούλου
