Η πλειοψηφία των βουλευτών ψήφισε τη δημιουργία προκαταρκτικής επιτροπής μόνο για τον πρώην υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και μόνο για την υπόθεση της αφαίρεσης των τριών ονομάτων από τη λίστα.
Ουσιαστικά, με προσωπική ευθύνη του Α. Σαμαρά και της Ν.Δ., ψηφίστηκε η μη διερεύνηση των ευθυνών τόσο του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου όσο και του άλλου πρώην υπ. Οικονομικών, του κ. Ε. Βενιζέλου, σχετικά με τη σκανδαλώδη διαχείριση και μη αξιοποίηση της λίστας των πιθανών φοροφυγάδων.
Η απόφαση αυτή είναι προκλητική, ειδικά όταν νομοθετούν με τελείως διαφορετικά κριτήρια και αντιλήψεις σε ζητήματα που αφορούν εργαζόμενους. Και εξηγούμε γιατί:
Τι ψηφίστηκε, πέραν των άλλων, στο Μεσοπρόθεσμο; Ότι οι υπάλληλοι στο Δημόσιο αν κατηγορηθούν για πειθαρχικό παράπτωμα ή υπάρχουν «σοβαρές ενδείξεις για άτακτη διαχείριση» ή παραπεμφθούν στα δικαστήρια για κακούργημα ή πλημμελήματα (π.χ. υπεξαίρεση, απάτη, απιστία κ.ά.), τίθενται αυτόματα σε αργία μέχρι να αποδειχτεί ότι είναι αθώοι! Δηλαδή, ο οποιοσδήποτε -δικαίως ή αδίκως- μπορεί να μηνύσει ή να κατηγορήσει κάποιον υπάλληλο και μέχρι να βγει τελεσίδικη απόφαση ο υπάλληλος τίθεται σε αργία! Εγκαθιδρύεται δηλαδή ένα καθεστώς τρόμου, αυθαιρεσίας, νέας κομματοκρατίας. Ήδη υπάλληλοι που έχουν εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις, άσχετες με την εργασία τους, τίθενται σε αργία ενώ άλλοι είναι όμηροι του οποιουδήποτε θελήσει να τους στοχοποιήσει.
Τι μας λέει σήμερα το πολιτικό προσωπικό που κυβερνά, με αφορμή την υπόθεση της λίστας Λαγκαρντ; Ότι κάποιοι (εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ) θέλουν να ποινικοποιήσουν την πολιτική ζωή επειδή ισχυρίζονται ότι πρέπει να διερευνηθούν οι ευθύνες του υπ. Οικονομικών που είχε τη λίστα Λαγκάρντ, την έκρυβε στα συρτάρια του και συμφωνούσε, μάλιστα, ότι δεν είναι αξιοποιήσιμη!
Δηλαδή, όταν πρόκειται για τους εργαζόμενους εφαρμόζεται το πρωτοφανές τεκμήριο της ενοχής. Όταν, όμως, πρόκειται για το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό έχουν το θράσος να μη θέλουν καν να διερευνηθούν ενδεχόμενες ευθύνες τους. Ποινικοποιούν τη ζωή χιλιάδων εργαζομένων και όταν έρχεται η σειρά του πολιτικού προσωπικού, ομερτά. Ανασφάλεια για τους εργαζόμενους, ασυλία και συγκάλυψη για τα πρωτοπαλίκαρα της Μέρκελ και της διαπλοκής. Και μάλιστα έχουν το θράσος την Παρασκευή (11/01) να ξαναφορολογούν τους φτωχούς και τους μικρομεσαίους και την Πέμπτη (17/1) να απαλλάσσουν από τη διερεύνηση ευθυνών αυτούς που επί χρόνια κάλυπταν τους πλούσιους που έχουν βγάλει τα λεφτά τους εκτός χώρας.
Όμως, επειδή συνεχώς μιλούν για ανυπαρξία προτάσεων, οφείλουμε να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση:
Να ισχύσει και για τους υπουργούς ό,τι ισχύει με την αργία για τους δημόσιους υπαλλήλους. Για παράδειγμα, αν κατηγορηθεί κάποιος υπουργός από οποιονδήποτε για κάποιο παράπτωμα ή αν έχει παραπεμφθεί σε (όποιο) δικαστήριο, να τίθεται αυτόματα σε αργία μέχρι να αποδειχτεί ότι είναι αθώος. Συμφωνούν;
Αν ισχύει ένα πλαίσιο άδικο και παράλογο, τουλάχιστον να ισχύει για όλους!
