Αυτή, λοιπόν, η ιστορία που βασίζεται σε ένα αληθινό γεγονός καταγραμμένο στα ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής, ήταν η έμπνευση για να γραφτεί το δυνατό έργο του Σάκη Σερέφα, αλλά και για να «ξαναγράφεται» αριστοτεχνικά κάθε μέρα η εν λόγω παράσταση από τους ταλαντούχους Σίμο Κακάλα, Δήμητρα Κούζα και Έλενα Μαυρίδου.
Τα της παράστασης
Συνήθως όπου ακούω πολλά βραβεία… κρατάω μικρό καλάθι. Μόνο και μόνο γιατί γεμίζω προσδοκίες -δίκαιες ή άδικες- και το κριτήριό μου γίνεται πιο αυστηρό του αυστηρού για να έρθει η μικρή ή μεγάλη απογοήτευση… Με αυτή, λοιπόν, την «αυστηρότητα» παρακολούθησα και το Λιωμένο Βούτυρο που εδώ και δύο χρόνια περιοδεύει στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ κουβαλάει μαζί του μια αξιόλογη ιστορία στο χρόνο, αφού πρωτοανέβηκε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και έπειτα στο Θέατρο Χώρα. Τιμήθηκε, δε, με τον Έπαινο Σκηνοθεσίας από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών για τον Σίμο Κακάλα και τα Βραβεία «Κάρολος Κουν» και «Μελίνα Μερκούρη» για την ερμηνεία της Έλενας Μαυρίδου. Η φρεσκαρισμένη παράσταση στο Θέατρο Θησείον είναι η ζωντανή απόδειξη ότι στον κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Γιατί εδώ τα βραβεία «έπιασαν τόπο», είχαν νόημα και στάθηκαν αντάξια των προσδοκιών -μου- εν προκειμένω. Ο Σίμος Κακάλας στο διπλό ρόλο του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή, αλλά και ως ο ιδανικός… front man σε ό,τι αφορά την πρωτοβουλία για παιχνίδι με το κοινό, ήταν ένας ακούραστος εργάτης του… αυτοσχεδιαστικού μεγαλείου, αστείρευτος κωμικά όσο και τραγικά. Η Έλενα Μαυρίδου, παράλληλα, είχε την ικανότητα πίσω από τη μάσκα ή χωρίς αυτή να ξεδιπλώνει τις αποχρώσεις της ανθρώπινης ψυχής, άλλοτε μπουφονικά άλλοτε απόλυτα δραματικά και ρεαλιστικά, σε ένα πραγματικό υποκριτικό κρεσέντο. Η Δήμητρα Κούζα ήταν το τρίτο δυνατό χαρτί της ομάδας, το πιπέρι που συμπλήρωνε το αλάτι στις σωστές αναλογίες. Μια μικρή μνεία, όμως, πρέπει να γίνει και στις μάσκες της Μάρθας Φωκά που εκτός από την αισθητική τους αρτιότητα απέδειξαν πως στα 2012 μπορεί να αναβιώσει η ουσία μιας παράστασης με μάσκες -ως άλλη αρχαία τραγωδία- και να σε απογειώσει σκηνοθετικά και ερμηνευτικά.
To tip του θεατή
Θα γελάσεις με την ψυχή σου και όχι σε μια εμπορική, αλλά σε μια έντεχνη -κυριολεκτικά- παράσταση – αν σημαίνουν κάτι αυτές οι λέξεις. Και το γέλιο σιγά-σιγά θα το διαδεχθεί ένα πικρό χαμόγελο χάρη στο ατμοσφαιρικό τέλος που θυμίζει video clip τραβηγμένο με ερασιτεχνική κάμερα. Πρόσεξε, επίσης, να μην είσαι πολύ κουρασμένος και κατά λάθος… αποκοιμηθείς. Οι ηθοποιοί θα σε εντοπίσουν και θα σε κάνουν μέρος της παράστασης!
