Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν το Μνημόνιο, ανοικτά ή έμμεσα, επέλεξαν να αναμετρηθούν σε δευτερεύοντα θέματα και με ομάδες πολιτικών στελεχών δεύτερης γραμμής, σε μια εμφανή προσπάθεια εμπέδωσης ενός κλίματος αποπολιτικοποίησης των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Για παράδειγμα, οι κοινοί υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ, Δημοκρατικής Αριστεράς και Οικολόγων Πρασίνων κ.κ. Καμίνης και Μπουτάρης, τι λένε για το Μνημόνιο; «Είναι αναγκαίο κακό, αλλά η αυτοδιοίκηση… μπλα-μπλα-μπλα….». Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κ. Τατούλης, που υποστηρίζεται από ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ είναι υπέρ του Μνημονίου. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ. κ. Παναγιωτόπουλος ένιωσε εντελώς αμήχανος όταν ρωτήθηκε, σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, «γιατί να ψηφίσει κάποιος τον Κικίλια και όχι τον Αλαβάνο», αν θέλει, πράγματι, να αντιπαρατεθεί στο Μνημόνιο. Η γραμμή του Μητρόπουλου «Γιώργο, άλλαξε πολιτική» είναι και αυτή στη ρότα της αποπολιτικοποίησης των εκλογών.
Κοινή ρίζα και μήτρα της επιβαλλόμενης αποπολιτικοποίησης είναι η ενιαία προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε προσδοκία πως μπορεί να υπάρχει άλλος δρόμος και άλλη πορεία για τον τόπο και το λαό.
Στην ίδια ρότα αποπολιτικοποίησης κινείται και η Αριστερά. Πληγώνεται η ιδέα της ενότητας, αναστέλλεται η ιδέα της ελπίδας για μια διαφορετική κίνηση, συρρικνώνεται, αναδεικνύει βολεμένους και μηχανισμούς που αρκούνται στην μίζερη ισχνή αναπαραγωγή τους και μόνο, αδιαφορώντας πρακτικά για την σύγκρουση με τις συνθήκες που επιβάλλει το Μνημόνιο, χωρίς να προτείνει καμιά πράξη και μέτωπο που να οδηγεί στην αλλαγή, χωρίς να είναι διόλου χρήσιμη στην κοινωνία.
Η επιστροφή της πολιτικής για την Αριστερά οφείλει να είναι μια πορεία πολιτικοποίησης που να ενώνει τον κόσμο σε έναν στόχο και σε αποτελεσματική δράση που να οδηγεί στο τέλος του Μνημονίου. Μια κατεύθυνση παρέμβασης στις αυτοδιοικητικές για να εκφραστεί ο ριζοσπαστισμός, η αγανάκτηση, η απογοήτευση, η οργή και να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, τα ταραχθεί το τέλμα της αποπολιτικοποίησης.
Σε μια εποχή όπου όλοι είμαστε όχι απλά υπό δοκιμή αλλά υπό ανατροπή και εξαφάνιση, είναι αναγκαία η τόλμη και η έξοδος προς την κοινωνία, δείχνοντας ότι όλα μπορεί να είναι πολιτικά. Αρχής γενομένης από την άρνηση να πληρωθούν τα διόδια, από τη δημιουργία μιας επιτροπής για τους παιδικούς σταθμούς, έως και την άμεση παρέμβαση κινήσεων και ομάδων πολιτών στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτές οι υπαρκτές και διάχυτες εστίες αντίστασης σε πόλεις και γειτονιές πρέπει να εκφραστούν με έναν πολιτικό τρόπο και να συνενωθούν σε ένα πολιτικό ρεύμα, ένα πολιτικό σχέδιο, μια πολιτική γραμμή που θα οικοδομεί το μεγάλο Μέτωπο Αλλαγής που έχουμε ανάγκη.
Κοινή ρίζα και μήτρα της επιβαλλόμενης αποπολιτικοποίησης είναι η ενιαία προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε προσδοκία πως μπορεί να υπάρχει άλλος δρόμος και άλλη πορεία για τον τόπο και το λαό.
Στην ίδια ρότα αποπολιτικοποίησης κινείται και η Αριστερά. Πληγώνεται η ιδέα της ενότητας, αναστέλλεται η ιδέα της ελπίδας για μια διαφορετική κίνηση, συρρικνώνεται, αναδεικνύει βολεμένους και μηχανισμούς που αρκούνται στην μίζερη ισχνή αναπαραγωγή τους και μόνο, αδιαφορώντας πρακτικά για την σύγκρουση με τις συνθήκες που επιβάλλει το Μνημόνιο, χωρίς να προτείνει καμιά πράξη και μέτωπο που να οδηγεί στην αλλαγή, χωρίς να είναι διόλου χρήσιμη στην κοινωνία.
Η επιστροφή της πολιτικής για την Αριστερά οφείλει να είναι μια πορεία πολιτικοποίησης που να ενώνει τον κόσμο σε έναν στόχο και σε αποτελεσματική δράση που να οδηγεί στο τέλος του Μνημονίου. Μια κατεύθυνση παρέμβασης στις αυτοδιοικητικές για να εκφραστεί ο ριζοσπαστισμός, η αγανάκτηση, η απογοήτευση, η οργή και να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, τα ταραχθεί το τέλμα της αποπολιτικοποίησης.
Σε μια εποχή όπου όλοι είμαστε όχι απλά υπό δοκιμή αλλά υπό ανατροπή και εξαφάνιση, είναι αναγκαία η τόλμη και η έξοδος προς την κοινωνία, δείχνοντας ότι όλα μπορεί να είναι πολιτικά. Αρχής γενομένης από την άρνηση να πληρωθούν τα διόδια, από τη δημιουργία μιας επιτροπής για τους παιδικούς σταθμούς, έως και την άμεση παρέμβαση κινήσεων και ομάδων πολιτών στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτές οι υπαρκτές και διάχυτες εστίες αντίστασης σε πόλεις και γειτονιές πρέπει να εκφραστούν με έναν πολιτικό τρόπο και να συνενωθούν σε ένα πολιτικό ρεύμα, ένα πολιτικό σχέδιο, μια πολιτική γραμμή που θα οικοδομεί το μεγάλο Μέτωπο Αλλαγής που έχουμε ανάγκη.
Σχόλια
