Η πολιτική της κυβέρνησης Μόντι πλήττει τις φτωχές λαϊκές τάξεις
Εδώ και τρεις εβδομάδες έχει μπει σε εφαρμογή το σχέδιο της ινδικής κυβέρνησης, υπό τον αντιδραστικό ινδουιστή πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι, για την «απονομισματοποίηση» της οικονομίας. Βασικό εργαλείο, η άμεση και αιφνιδιαστική απόσυρση των χαρτονομισμάτων των 500 και των 1000 ρουπιών – τα οποία αποτελούν περίπου το 86% των μετρητών. Ο πρωθυπουργός Μόντι διακήρυξε ότι έτσι, θέτοντας με άμεση ισχύ τα χαρτονομίσματα αυτά σε αχρηστία, σκοπεύει να καταπολεμήσει τη διακίνηση μαύρου χρήματος, την τρομοκρατία(…) καθώς και τη διάδοση πλαστών χαρτονομισμάτων.
Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι το μέτρο αυτό χτυπά βάναυσα εκατοντάδες εκατομμύρια Ινδών, καθώς οι επιχειρήσεις δικαιούνται πλέον να μην κάνουν δεκτά αυτά τα δύο χαρτονομίσματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί να μην μπορούν να ικανοποιήσουν πια ούτε τις βασικές διατροφικές τους ανάγκες, δεδομένου ότι μιλάμε για μια οικονομία όπου το 98% των συναλλαγών γίνονται με μετρητά και η μεγάλη πλειοψηφία του 1,3 δισεκατομμυρίων κατοίκων της χώρας δεν έχει δει ούτε από μακριά πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες…
Από τότε που μπήκε σε ισχύ το μέτρο, τεράστιες ουρές σχηματίζονται καθημερινά έξω από τα τα τραπεζικά καταστήματα στις ινδικές μεγαλουπόλεις, καθώς οι πολίτες επιχειρούν να αλλάξουν τα «άχρηστα» πια μετρητά τους. Το χάος που προκλήθηκε ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο, με τα μετρητά να παίζουν αποκλειστικό σχεδόν ρόλο στις συναλλαγές. Όμως η κυβέρνηση Μόντι δεν δείχνει να νοιάζεται. Στο μεταξύ, καθημερινές είναι και οι μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις απ’ άκρου σε άκρο της Ινδίας ενάντια στην «απονομισματοποίηση», στις οποίες καλούν κόμματα και οργανώσεις από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης. Επιπλέον, τα ινδικά συνδικάτα προγραμματίζουν και γενική απεργία.
Οικονομία χωρίς μετρητά, προς ποιου το συμφέρον;
Υπάρχουν τράπεζες που για να καλύψουν στο παρελθόν τη ζήτηση άνοιγαν μηδενικούς λογαριασμούς σε απομακρυσμένα υποκαταστήματα, χωρίς να δίνουν τα βιβλιάρια καταθέσεων στους κατόχους τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, για παράδειγμα στην επαρχία Ορίσα (όπου ζουν περίπου 42 εκατομμύρια Ινδοί), οι μισοί από τους κατοίκους να έχουν αποκλειστεί από τις τραπεζικές υπηρεσίες. Κι αυτό επειδή, όπως είναι φυσικό εξαιτίας της φτώχειάς τους, στην πλειοψηφία τους πραγματοποιούν πολύ χαμηλές συναλλαγές, με αποτέλεσμα οι τραπεζίτες να αρνούνται να τους εξυπηρετήσουν. Η κατάσταση στη συγκεκριμένη πολιτεία επιδεινώνεται καθώς ο μισός πληθυσμός της είναι αναλφάβητος και, ως εκ τούτου, δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο η πραγματοποίηση συναλλαγών.
Επιπλέον, παρά την κυβερνητική προπαγάνδα για την «είσοδο της Ινδίας στην ψηφιακή εποχή», στη συντριπτική πλειοψηφία του ο πληθυσμός δεν έχει καν κινητό τηλέφωνο, πόσο μάλλον… smartphone για την πραγματοποίηση διαδικτυακών συναλλαγών. Μα ακόμη κι αυτοί που έχουν, με τις υψηλότατες χρεώσεις στη χρήση του διαδικτύου καθώς και την παντελή έλλειψη ασφάλειας, αποφεύγουν να πραγματοποιούν τέτοιου είδους συναλλαγές. Επιπροσθέτως, όλες οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κλέβουν τον κόσμο ενεργοποιώντας αυτόματα ανεπιθύμητες «υπηρεσίες», που απαιτούν αρκετή εκπαίδευση για να μπορέσεις να τις διαγράψεις. Όταν, δε, οι πολίτες καταγγέλλουν ανεπιθύμητες χρεώσεις στην αστυνομία και στη δικαιοσύνη, αντιμετωπίζονται με αδιαφορία, καθώς οι κρατικοί «θεσμοί» είναι διεφθαρμένοι και συχνά εξαγορασμένοι από παντοδύναμες εταιρίες.
Παγκόσμια «μόδα»
Η ίδια η κυβέρνηση παραδέχεται ότι μόλις το 20% των Ινδών είναι σε θέση, έστω και θεωρητικά, να πραγματοποιήσει συναλλαγές χωρίς μετρητά – κι απ’ αυτούς το κάνει μόλις ένας στους 10. Η πολιτική της «απονομισματοποίησης», που εξυπηρετεί τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής των πολιτών και την αφαίμαξη της λαϊκής πλειοψηφίας από τη χρηματοπιστωτική μαφία, δεν είναι βέβαια ινδική αποκλειστικότητα. Εδώ και δεκαετίες προωθείται και σταδιακά γενικεύεται στις ανεπτυγμένες και «πλούσιες» δυτικές χώρες. Όμως ακριβώς η απόπειρα βίαιης και ταχύτατης επιβολής της στη δεύτερη πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, και μάλιστα όταν αυτή διαπερνιέται από ασύλληπτες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, δείχνει πόσο προσχηματικές είναι οι «αιτιολογίες» της κυβέρνησης Μόντι. Και πόσο αδίστακτη είναι η διεθνής τραπεζική και επιχειρηματική μαφία, την οποία υπηρετεί πιστά το συστημικό πολιτικό προσωπικό όπου γης – από τη μικρή και πλούσια Νορβηγία ως την τεράστια και φτωχή Ινδία…
Γιώργος Πατέλης
