Φανερά και κρυφά αποτελέσματα. Του Χρήστου Πραμαντιώτη.
Βρήκαν, τελικά, πρωθυπουργό οι πολίτες αυτής της χώρας, αν και χρειάστηκε να ρεζιλευτεί ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του. Είναι μάλλον σίγουρο όμως ότι όλες οι παλινωδίες του Γ. Παπανδρέου και του Αντ. Σαμαρά και η τελική επιλογή κυβέρνησης θα παράξουν αποτελέσματα, πέρα από τα προφανή (περαιτέρω σκλήρυνση της επέλασης ενάντια στο λαό). Θα παράξουν αποτελέσματα και θα επιταχύνουν τις διαδικασίες, όσον αφορά τη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, την ενδο-κομματική και δια-κομματική αναδιάταξη δυνάμεων. Και έχει σημασία ότι αυτό είναι πλέον δυνατόν να γίνει υπό το φως (και εξαιτίας) της κίνησης του λαού, που όλο και πιο ορμητικά δηλώνει «παρών» τους τελευταίους μήνες.
Αν παραμείνουμε, όμως, στο σκηνικό που στήθηκε την εβδομάδα αυτή, θα θυμηθούμε ότι και το καλοκαίρι, ενόψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, η χώρα έμεινε για ένα απόγευμα επί έξι ώρες χωρίς πρωθυπουργό – με τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά να ανταλλάσσουν τηλεφωνήματα μέχρι που τελικά η συμφωνία δεν έκλεισε. Τώρα, ενόψει της ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης, μείναμε χωρίς πρωθυπουργό επί τέσσερις ημέρες. Πράγμα που αποδεικνύει ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολη η διαχείριση μιας κατάστασης που όλοι αντιλαμβάνονται ότι βυθίζει τον λαό και τον τόπο στο μαύρο σκοτάδι.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο στρατεύθηκαν στην υπηρεσία της επιλογής πρωθυπουργού, όλοι οι μηχανισμοί: αγανακτισμένοι δημοσιογράφοι, καναλάρχες, βουλευτές, υπουργοί και βεβαίως, πάνω από όλους, οι διεθνείς προστάτες, έκαναν σε όλους τους τόνους ξεκάθαρο ότι μόνο ο εκλεκτός των αγορών μπορεί να γίνει δεκτός…
Αυτή τη στιγμή και σε αυτή την πρωτοφανή πολιτική κρίση, μίλησαν όλοι. Ο μόνος που δεν μίλησε ήταν ο λαός. Ο οποίος παρακολουθούσε τις κωλοτούμπες να διαδέχονται η μια την άλλη, τόσο πολύ που αναρωτιέται αν αυτή την εποχή φιλοτεχνείται το νέο προφίλ του… κωλοτούμπα πολιτικού. Ο Αντ. Σαμαράς έβαλε «κόκκινες γραμμές» για να συμφωνήσει στο όνομα του πρωθυπουργού και τελικά τις πήρε πίσω. Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε έξω από το Προεδρικό Μέγαρο για «ιδιαίτερα θεσμική επιλογή», αλλά του βγήκε Παπαδήμος. Και βεβαίως είχαν προηγηθεί και οι κωλοτούμπες των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που όλο ψήφιζαν «για τελευταία φορά και παρά τη συνείδησή τους» τα σκληρά μέτρα.
Ο λαός, λοιπόν, δεν μίλησε. Και δεν εννοούμε την αποφυγή της εκλογικής διαδικασίας. Εδώ το «δεν μίλησε» δεν σημαίνει «δεν ψήφισε». Σημαίνει ότι σε όλο αυτό το αποκρουστικό αλαλούμ της εβδομάδας που τελειώνει, δεν βρήκε το ρόλο του (αν και η παρουσία του επί μήνες στους δρόμους ήταν καταλυτική για το σίριαλ που ζήσαμε). Ας σκεφτεί κι ας ξανασκεφτεί η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, τι θα σήμαινε σε αυτό το σκηνικό παρωδίας να βάλει τη σφραγίδα του το λαϊκό κίνημα.
Όλες οι υπόγειες διαπραγματεύσεις διεθνών και ελλαδικών επιτελείων να γίνονταν με τον κόσμο να διαδηλώνει στους δρόμους και στις πλατείες, να φωνάζει για άλλη μια φορά «ΟΥΣΤ!». Κι όχι με τον κόσμο στο σπίτι του να τηλε-παρακολουθεί χλευάζοντας τα καμώματα των πολιτικών αρχηγών. Βέβαια, η Αριστερά έχει βάλει πλώρη για εκλογές, δεν θα θυσίαζε την ομαλότητα για τίποτα σ’ αυτόn τον κόσμο. Ακόμη και η κομματική επίδειξη που οργάνωσε το ΚΚΕ την Πέμπτη το απόγευμα, σ’ αυτή τη ρότα κινείται. Πλώρη για εκλογές λοιπόν, όποτε κι αν γίνουν. Ας είναι, κάτι είναι κι αυτό. Ελλείψει άλλου στόχου!
Αν παραμείνουμε, όμως, στο σκηνικό που στήθηκε την εβδομάδα αυτή, θα θυμηθούμε ότι και το καλοκαίρι, ενόψει της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, η χώρα έμεινε για ένα απόγευμα επί έξι ώρες χωρίς πρωθυπουργό – με τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά να ανταλλάσσουν τηλεφωνήματα μέχρι που τελικά η συμφωνία δεν έκλεισε. Τώρα, ενόψει της ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης, μείναμε χωρίς πρωθυπουργό επί τέσσερις ημέρες. Πράγμα που αποδεικνύει ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολη η διαχείριση μιας κατάστασης που όλοι αντιλαμβάνονται ότι βυθίζει τον λαό και τον τόπο στο μαύρο σκοτάδι.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο στρατεύθηκαν στην υπηρεσία της επιλογής πρωθυπουργού, όλοι οι μηχανισμοί: αγανακτισμένοι δημοσιογράφοι, καναλάρχες, βουλευτές, υπουργοί και βεβαίως, πάνω από όλους, οι διεθνείς προστάτες, έκαναν σε όλους τους τόνους ξεκάθαρο ότι μόνο ο εκλεκτός των αγορών μπορεί να γίνει δεκτός…
Αυτή τη στιγμή και σε αυτή την πρωτοφανή πολιτική κρίση, μίλησαν όλοι. Ο μόνος που δεν μίλησε ήταν ο λαός. Ο οποίος παρακολουθούσε τις κωλοτούμπες να διαδέχονται η μια την άλλη, τόσο πολύ που αναρωτιέται αν αυτή την εποχή φιλοτεχνείται το νέο προφίλ του… κωλοτούμπα πολιτικού. Ο Αντ. Σαμαράς έβαλε «κόκκινες γραμμές» για να συμφωνήσει στο όνομα του πρωθυπουργού και τελικά τις πήρε πίσω. Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε έξω από το Προεδρικό Μέγαρο για «ιδιαίτερα θεσμική επιλογή», αλλά του βγήκε Παπαδήμος. Και βεβαίως είχαν προηγηθεί και οι κωλοτούμπες των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που όλο ψήφιζαν «για τελευταία φορά και παρά τη συνείδησή τους» τα σκληρά μέτρα.
Ο λαός, λοιπόν, δεν μίλησε. Και δεν εννοούμε την αποφυγή της εκλογικής διαδικασίας. Εδώ το «δεν μίλησε» δεν σημαίνει «δεν ψήφισε». Σημαίνει ότι σε όλο αυτό το αποκρουστικό αλαλούμ της εβδομάδας που τελειώνει, δεν βρήκε το ρόλο του (αν και η παρουσία του επί μήνες στους δρόμους ήταν καταλυτική για το σίριαλ που ζήσαμε). Ας σκεφτεί κι ας ξανασκεφτεί η Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, τι θα σήμαινε σε αυτό το σκηνικό παρωδίας να βάλει τη σφραγίδα του το λαϊκό κίνημα.
Όλες οι υπόγειες διαπραγματεύσεις διεθνών και ελλαδικών επιτελείων να γίνονταν με τον κόσμο να διαδηλώνει στους δρόμους και στις πλατείες, να φωνάζει για άλλη μια φορά «ΟΥΣΤ!». Κι όχι με τον κόσμο στο σπίτι του να τηλε-παρακολουθεί χλευάζοντας τα καμώματα των πολιτικών αρχηγών. Βέβαια, η Αριστερά έχει βάλει πλώρη για εκλογές, δεν θα θυσίαζε την ομαλότητα για τίποτα σ’ αυτόn τον κόσμο. Ακόμη και η κομματική επίδειξη που οργάνωσε το ΚΚΕ την Πέμπτη το απόγευμα, σ’ αυτή τη ρότα κινείται. Πλώρη για εκλογές λοιπόν, όποτε κι αν γίνουν. Ας είναι, κάτι είναι κι αυτό. Ελλείψει άλλου στόχου!
Σχόλια
