Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου. Μετά από πολλές μάταιες προσπάθειές μας να έρθει ο υπουργός Οικονομικών στη Βουλή για να απαντήσει στην από 26/9/2013 επίκαιρη ερώτησή μας για το εάν χορηγήθηκαν από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους οι Γνωμοδοτήσεις («Legal Opinions») και το Πιστοποιητικό Συμμόρφωσης («Certificate of Compliance»), που προβλέπονταν αυτούσιες στα Παραρτήματα του ν. 4111/2013 (ΦΕΚ Α 18/25-1-2013, σελ. 358 επ.) μας δόθηκαν, επιτέλους, τα σχετικά έγγραφα που βρίσκονται στα χέρια των δανειστών.
Περιττεύει να επαναλάβουμε κι εδώ τις πρωτοφανείς για ανεξάρτητο κράτος δεσμεύσεις που ανέλαβε η Ελλάδα και τους… «εκούσιους» ακρωτηριασμούς που υπέστη ως προς θεμελιώδη κυριαρχικά της δικαιώματα. Αξίζει επιγραμματικά να αναφέρουμε ότι η υπαγωγή της Δανειακής Σύμβασης στο Αγγλικό Δίκαιο (το επιλεγόμενο «δίκαιο του δανειστή») φαίνεται ότι ζητείται και ότι αποτελεί «έγκυρη επιλογή εφαρμοστέου δικαίου» από την ελληνική κυβέρνηση! Ομοίως και για την υπαγωγή στα Δικαστήρια του Δουκάτου του Λουξεμβούργου!
Η Ελλάδα επίσης διαβεβαιώνει ότι δεν εξαιρείται κανένα περιουσιακό στοιχείο της χώρας από πιθανή κατάσχεση(!), η οποία μπορεί να γίνει ακόμα και πριν από την έκδοση δικαστικής απόφασης! Οι Γνωμοδοτήσεις επίσης διαβεβαιώνουν ότι δεν απαιτείται η επικύρωση της Σύμβασης από το Ελληνικό Κοινοβούλιο…
Μεταξύ των άλλων παραιτήσεων που περιλαμβάνουν οι Γνωμοδοτήσεις είναι και ότι «η εκτέλεση της Σύμβασης δεν είναι αντίθετη με ελληνικές διατάξεις αναγκαστικού δικαίου, με τη δημόσια τάξη στο Δικαιούχο Κράτος Μέλος, με τις διεθνείς συνθήκες ή τις γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του διεθνούς δικαίου»!
Από τον συνδυασμό όλων αυτών των παραιτήσεων ενός κυρίαρχου κράτους από τα κρίσιμα δικαιώματά του εξάγεται ότι η Ελλάδα με τη θέλησή της υποβαθμίζεται τόσο πολύ στην ιεραρχία των αυτόνομων κρατών (κατά πολλές κλίμακες) ώστε να είναι εύλογο ένας διεθνής πολιτειολόγος να ομιλεί για μια μεταμοντέρνα αποικία χρέους. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο προηγούμενο στα παγκόσμια χρονικά: ελεύθερος δηλαδή λαός να συνομολογεί την έκπτωσή του στην κλίμακα της κρατικής κυριαρχίας, παρεκτός εάν αυτό είναι απόρροια συνθηκολόγησης λόγω ήττας σε πόλεμο ή προσάρτησής του ως αποικίας σε μιαν αυτοκρατορική μητρόπολη!
Ιδιαίτερη σημασία έχει η παραίτηση από την προστασία που προσφέρουν οι κανόνες του αναγκαστικού δικαίου, αυτοί της δημόσιας τάξης, οι Διεθνείς Συνθήκες και οι γενικώς παραδεδεγμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου. Στην ιστορία των εθνών έχει παγίως νομολογηθεί από Διαιτητικά Δικαστήρια, Διεθνείς Διασκέψεις και Επιτροπές (όπως η Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών) ότι αυτοί οι κανόνες έχουν προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων συμβατικών κανόνων.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, αν η Δανειακή Σύμβαση περιλαμβάνει καταπλεονεκτικούς όρους που αντιστρατεύονται το περιεχόμενο αυτών των κανόνων, τότε η Δανειακή Σύμβαση και οι όροι της υποχωρούν. Εφαρμόζονται οι πρωτεύοντες κανόνες που προστατεύουν τη στοιχειώδη ύπαρξη του κράτους, τα δημόσια και κοινωφελή αγαθά, την κοινωνική συνοχή που εξασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη και τη δημόσια τάξη, την απρόσκοπτη λειτουργία των συντεταγμένων οργάνων της Πολιτείας, τον συλλογικό και εργασιακό πολιτισμό, τη ζωή, την υγεία, την παιδεία και την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών του.
Το γεγονός, επομένως, ότι οι δανειστές απαίτησαν –και οι μνημονιακές κυβερνήσεις αποδέχθηκαν– να ανατρέψουν την ιεραρχική ισχύ αυτών των κανόνων του παγκόσμιου νομικού-συνταγματικού πολιτισμού, σημαίνει ότι θέλουν συνειδητά να υποβαθμίσουν τη χώρα μας σε κράτος-«παρία». Το κυριότερο όμως είναι ότι εκδηλώνουν εμπράκτως την πρόθεσή τους να εμποδίσουν την επόμενη αντιμνημονιακή κυβέρνηση (κυρίως της Αριστεράς, όπως διαφαίνεται) να αξιώσει την επ-ανόρθωση της ιεραρχίας των κανόνων δικαίου και να προστατεύσει κατά προτεραιότητα τα έννομα αγαθά (δημόσια και ιδιωτικά) στα οποία αυτή δίνει αναμφισβήτητη προτεραιότητα.
Για το τραγικό αυτό συμβάν πρέπει να ενημερωθούν όλοι οι Έλληνες ώστε να συνδράμουν με όλες τους τις δυνάμεις στην πανεθνική και παλλαϊκή αξίωση άμεσης κατάργησης αυτών των δεσμεύσεων, με σκοπό η επόμενη λαοπρόβλητη κυβέρνηση να διευκολυνθεί στους χειρισμούς της στα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα. Δεν θα ήταν υπερβολή εξάλλου να ισχυριστούμε ότι αυτό πρέπει να τεθεί ως προμετωπίδα των διεκδικήσεων του Λαϊκού Κινήματος, ακόμη και προ της κυβερνητικής μεταβολής. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, η πατριωτική κυβέρνηση της Αριστεράς θα διακηρύξει την ακυρότητα αυτών των δεσμεύσεων, αφού δεν νοείται παραίτηση ενός λαού ή έθνους από αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα.
Είναι όμως πολύ χρήσιμο και διδακτικό, όλοι οι πολίτες να αντιληφθούν το μέγεθος της μνημονιακής καταστροφής. Με τα Μνημόνια η χώρα υποβαθμίζεται στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, καταστρέφει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, σκορπίζει στους αγοραίους ανέμους όλο το διαχρονικό άυλο και υλικό πλούτο, αποδιώχνει τα πιο μορφωμένα παιδιά της…
Από την άλλη, με τη Δανειακή Σύμβαση και τους πρωτοφανείς όρους της, μετατάσσεται σε στοιχειώδες κράτος, χωρίς τα ουσιώδη διεθνή δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η κοινωνική και εθνική αλλοτρίωση δένονται σε ένα αξεδιάλυτο και ολέθριο δίδυμο, που, αν συνεχίσει να δρα απρόσκοπτα, θα συρρικνώσει μέχρις εξαφανίσεως τον ιστορικό αυτό λαό και τόπο.
Είναι επομένως καιρός να συνειδητοποιήσουμε το βάραθρο που μας έχουν ρίξει και να αρχίσουμε έναν καθημερινό αγώνα κοινωνικής απελευθέρωσης και εθνικής αποκατάστασης!
* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος
είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους-ΕΝΥΠΕΚΚ ([email protected])
