Ο Π. Καμμένος δεν θέλησε να μάθει τίποτα από το πάθημα του Γ. Καρατζαφέρη. Κανένας από τους δύο δεν ήταν αφελής. Ο δεύτερος πόνταρε στην αναβάθμιση του επιλέγοντας να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, και είχε την τύχη των μνημονιακών κυβερνήσεων της περιόδου – οδηγήθηκε στην εξαφάνιση.
Ο πρώτος πόνταρε στις δυνατότητες που νόμιζε ότι πρόσφερε η συμμετοχή μιας δεξιάς υπο-παράταξης σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Επέλεξε να συγκυβερνήσει με το. Αλ. Τσίπρα ακολουθώντας τόν πιστά σε όλο το ρεπερτόριο κωλοτούμπας έναντι των δανειστών και αναπόφευκτα διαπίστωνε τις συνέπειες από την φθορά των επιλογών του.
Όταν «αιφνιδίως» προέκυψαν οι πρωτοβουλίες Κοτζιά για τη Συμφωνία των Πρεσπών αναθάρρησε νομίζοντας ότι διαμορφώνονται οι όροι εκλογικής σωτηρίας του με ένα «διαζύγιο» ενόψει ενός «σοβαρού εθνικού προβλήματος». Εδώ όμως έπεσε σε χειρότερο λάθος. Δεν έπεισε κανέναν στο γιατί δεν προχώρησε άμεσα σε «διαζύγιο», παρά τις δηλώσεις αποφασιστικότητας του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στη συμφωνία με κάθε τίμημα. Το ποντάρισμα στο ενδεχόμενο να μπλοκαριστεί η συμφωνία στο κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ ήταν κατώτερο των περιστάσεων. Όχι μόνο αποδείχθηκε ουτοπικό αλλά αποκάλυπτε και τη δική του πρόθεση να κρατηθεί στις κυβερνητικές θέσεις όσο πιο πολύ μπορούσε – ξεφτιλίζοντας έτσι τις δήθεν «θέσεις αρχών».
Η ζημιά που υπέστη ο Π. Καμμένος παραμένει άγνωστο αν θα είναι οριστική και αμετάκλητη. Στη σημερινή συγκυρία τα περιθώρια ελιγμών του Π. Καμμένου είναι ισχυρότερα από το παρελθόν, καθώς στα προβλήματα που γεννούν τα μνημόνια προστέθηκαν και όσα φέρνουν τα γεωπολιτικά μνημόνια, με έντονη τη λαϊκή ενεργοποίηση γύρω από αυτά
Ο Π. Καμμένος δεν θέλησε να διδαχθεί τίποτα ούτε από το πάθημα του Π. Λαφαζάνη. Θυμάστε το περίφημο «στηρίζουμε την κυβέρνηση, καταψηφίζουμε τα μνημόνια» που τηρήθηκε ως τακτική μέχρι και τις 13 Αυγούστου του 2015 για να χρεοκοπήσει την επομένη με την προκήρυξη εκλογών με λίστα και την εκκαθάριση τού τότε ΣΥΡΙΖΑ; Αντίστοιχα ο Π. Καμμένος με γραμμή «στηρίζουμε την κυβέρνηση, καταψηφίζουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών» έδωσε στον «μετρ» Τσίπρα το αναγκαίο παράθυρο χρόνου… Χρόνο, δηλαδή, ικανό να μεθοδεύσει την αλλαγή στρατοπέδου πρόθυμων βουλευτών από τις τάξεις των ΑΝ.ΕΛ., των ανεξάρτητων και του Ποταμιού για να εξασφαλίσει ο πρωθυπουργός «ψήφο εμπιστοσύνης» και αυτοί θέσεις, υπουργικές τώρα μετεκλογικής διάσωσης μετά. Το πολιτικό σκηνικό και οι μεθοδεύσεις των πρωταγωνιστών του εναρμονίζεται πλήρως στα χαρακτηριστικά μιας διαλυμένης χώρας-κολαούζου της Δύσης.
Βορά στα ΜΜΕ
Το παλιό, γνωστό και ανεπανάληπτο «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» επιβεβαιώθηκε πλήρως. Τώρα ο Π. Καμμένος ρίχνεται βορά στα μίντια των ολιγαρχών – στα ΜΜΕ που είναι άλλη μια σημαντική επιτυχία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝ.ΕΛ.
Τα δεξιά συντηρητικά ΜΜΕ «γλεντούν» σαρκαστικά με τα παθήματα Καμμένου. Άλλωστε ποτέ δεν του συγχώρεσαν ότι, αν και προερχόμενος από τους κόλπους τους, στήριξε την κυβέρνηση Αλ. Τσίπρα για τέσσερα χρόνια τροποποιώντας έτσι την «κανονικότητα» του ελληνικού πολιτικού συστήματος που στηριζόταν σε ένα ισχυρότατο δικομματισμό που εναλλασσόταν ομαλά στην εξουσία.
Τα «προοδευτικά» ΜΜΕ αισθάνονται ότι ήρθε η ώρα να πάρουν το «αίμα τους πίσω». Τους ήταν αδιανόητο ότι έπρεπε να ανέχονται, σύμφωνα με τις οδηγίες, τον «ακροδεξιό» Καμμένο σε θέση συγκυβερνήτη μιας αριστερής κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που η «καρδούλα» τους χτυπούσε στους τόνους που έδινε η παγκόσμια εκστρατεία ενάντια στον «εθνολαϊκισμό» και την ακροδεξιά απειλή. Τώρα ανακουφισμένα από τα βαρίδια της συγκυρίας μπορούν ανενόχλητα να παρακολουθούν τη διάλυση, οικονομικά-κοινωνικά- εθνικά, της χώρας αρκεί που η «ακροδεξιά» κυβερνητική συνιστώσα είναι «επιτέλους» εκτός μάχης.
Δικαιωμένα είναι και τα ελάχιστα ΜΜΕ που επιμένουν ακόμα πασοκικά. Στο πρόσωπο της αποτυχημένης πια συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝ.ΕΛ. αλλά και της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-καραμανλικών ανακαλύπτουν την αναγκαία, προσωρινά, άφεση αμαρτιών για τις δικές τους κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά-Βενιζέλου. Προσωρινά βέβαια γιατί οι εκλογές είναι κοντά και το τι θα βγάλει η κάλπη, άρα και ποια σχήματα θα διαδεχθούν τα σημερινά, παραμένει άγνωστο.
Στο καναβάτσο;
Οι χαρές και τα πανηγύρια σημερινών και επίδοξων αυριανών κυβερνητών της χώρας ίσως δεν αποκτήσουν βάθος. Η ζημιά που υπέστη ο Καμμένος παραμένει άγνωστο αν θα είναι οριστική και αμετάκλητη. Ο κυριότερος πονοκέφαλος για όλους παραμένει το γεγονός ότι η σημερινή συγκυρία δεν είναι παντελώς όμοια με τη χθεσινή. Στα προβλήματα που γεννά η μνημονιακή καταστροφή για τη χώρα προστέθηκαν και όσα φέρνουν τα γεωπολιτικά μνημόνια, με έντονη τη λαϊκή ενεργοποίηση γύρω από αυτά.
Και άρα τα περιθώρια ελιγμών του Καμμένου είναι ισχυρότερα από το παρελθόν και ίσως αποδειχθούν πιο ευλύγιστα συγκριτικά με τις δικές τους δεσμεύσεις έναντι Ουάσιγκτον και Βερολίνου.
Είναι βέβαιο ότι ο Καμμένος δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Οι δυνατότητες συνεργασίας με δεξιά κόμματα και κινήσεις που δραστηριοποιούνται έντονα, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, γύρω από το θέμα της Μακεδονίας είναι πιθανές. Οι σχέσεις που έχει οικοδομήσει με δυναμικούς κύκλους των πολύμορφων κέντρων εξουσίας στις ΗΠΑ είναι υπαρκτές και άγνωστο πώς και αν αξιοποιηθούν. Το ίδιο εύφλεκτες είναι οι «γνώσεις» και τα «κρυφά χαρτιά» που διαθέτει από την τετράχρονη παρουσία του στο υπ. Άμυνας. Οι πρόσφατες βολές περί του «Εισ-Πράττω», συνέχεια των αναφορών για το ρόλο του Σόρος στην υπόθεση της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι ενδεικτικές ενός ανεξέλεγκτου εκτροχιασμού του πολιτικού σκηνικού. Έτσι και αλλιώς έχουμε μπει για τα καλά σε μια εποχή χωρίς καμιά κανονικότητα.
