Το χορό των σεναρίων άνοιξε το όνομα της Σοφίας Σακοράφα, την οποία πηγές του ΣΥΝ εμφάνιζαν ως άσσο στο μανίκι των σχεδιασμών για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αφού έτρεξε αρκετό νερό στο δημοσιογραφικό αυλάκι, η κυρία Σακοράφα, μέσω της Κυριακάτικης, διέψευσε πληροφορίες και σενάρια που την ήθελαν να είναι υποψήφια στην Περιφέρεια Αττικής υπό τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολούθησε ένα αντίστοιχο γαϊτανάκι με το συνθέτη Διονύση Τσακνή, αυτή τη φορά, να εμφανίζεται ότι σχεδόν έχει συμφωνήσει με την ηγεσία του ΣΥΝ να είναι υποψήφιος για το δήμο της Αθήνας. Τελικά και ο κ. Τσακνής όχι μόνο αρνήθηκε την υποψηφιότητα, αλλά δήλωσε ότι στηρίζει το ΚΚΕ και τον υποψήφιό του στην Αθήνα Νίκο Σοφιανό.
Όλο αυτό το διάστημα επίσης «παίζει» και διοχετεύεται και το όνομα του καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλου, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, για την περιφέρεια Αττικής. Ο ίδιος μιλώντας προχτές σε ραδιοφωνικό σταθμό σημείωσε ότι «δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο». Για το ενδεχόμενο να είναι τελικά υποψήφιος είπε «ναι», αλλά μόνο με την προϋπόθεση η υποψηφιότητα να είναι «σε ένα ευρύτερο, πέρα από το κόμμα που αναφέρετε (εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ), σχήμα με προσωπικότητες από διάφορους χώρους και βεβαίως και από την Αριστερά, αλλά και από όλους τους χώρους που έχουν την ίδια αγωνία και κινούνται σ’ ένα τετράπολο: εθνικά θέματα, προστασία του δημόσιου πλούτου, επανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους -το οποίο δυστυχώς η κυβέρνηση και με τους νόμους συρρικνώνει- και, βεβαίως, να φύγουμε από το κολαστήριο του ΔΝΤ. Οχι όμως μ’ ένα μόνο κόμμα κι όχι υποψήφιος μόνο ενός κόμματος».
Αν κάτι αναδεικνύεται περίτρανα από τα τελευταία σενάρια, την ονοματολογία και τις «πόρτες» που εκκωφαντικά «κλείνουν», είναι ότι δυστυχώς από την πλευρά του ΣΥΝ, μακριά και έξω από τις διαδικασίες και τις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθείται (με τους γνωστούς επικοινωνιακούς όρους των διαρροών) η πολιτική τακτική στην οποία δεσπόζει το έλλειμμα στρατηγικής και σχεδίου. Πρόκειται για τη γνωστή πολιτική μιας Αριστεράς που τελικά, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, ενδιαφέρεται μόνο για τη συγκράτηση των ποσοστών της, ενδιαφέρεται μόνο για την επιβίωσή της, μόνο για την τυπική επιβεβαίωση της ύπαρξής της, μακριά και κόντρα, όμως, στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που πρέπει να υπηρετεί -ειδικά σήμερα.
Και μόνο το γεγονός ότι αναζητούνται εναγωνίως «λαμπερά» ονόματα, δείχνει ακριβώς τις αδυναμίες, αλλά και τα όρια. Τα στοιχεία που πρέπει να συγκεντρώνουν οι υποψήφιοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς (το ξανατονίζουμε ειδικά σήμερα) δεν μπορούν να περιορίζονται στην αναγνωρισιμότητα. Τέτοιου είδους «πυροτεχνήματα» αποδείχτηκε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν ότι έχουν κοντά ποδάρια. Αρκεί να θυμηθούμε τις χάριν εντυπωσιασμού φαεινές των ευρωεκλογών: Από τους τέσσερις ευρωβουλευτές πέσαμε στους τρεις, μετά στους δύο, τον εξής ένα. Ή την στο παρά πέντε των ευρωεκλογών αναφορά στον πόλο με το ΚΚΕ και τους Οικολόγους πράσινους, φαεινές οι οποίες είδαμε τελικά πού οδήγησαν.
Επιπλέον, η ακολουθούμενη τακτική –προφανώς όχι τυχαία- έχει ως στόχο να μην ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ και τις τοπικές δυνάμεις του και κοινωνίες για τους υποψήφιους στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Κάποιοι βιάζονται να κλείσει –πριν καν ανοίξει- η συζήτηση για πρόσωπα, προγράμματα και στόχους. Δυστυχώς, το γαϊτανάκι των δοσμένων δημοσιευμάτων βάζει ακόμα ένα λιθαράκι στην απογοήτευση του κόσμου για το συμμαχικό σχήμα. Πολλαπλασιάζει τους κινδύνους για μια ακόμα χαμένη ευκαιρία. Και το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος δεν θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ πολλές ακόμα…
* Ο Κώστας Βαμβακάς είναι μέλος του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ Ελευσίνας.
