Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνεχίζει την κατεδάφιση των σημαντικότερων μεταπολεμικών κατακτήσεων, αλλά τη θεσμοθετεί κιόλας. Ο πλήρης μισθός, η ακέραιη σύνταξη και το συγκεκριμένο ωράριο που αντιστοιχούν σε πολίτες και όχι σε ανδρείκελα μετατρέπονται από κατοχυρωμένα απαραβίαστα και θεμελιώδη δικαιώματα σε δικαιώματα υπό αίρεση, που η έκταση και η εφαρμογή τους εξαρτάται από την καλή θέληση του εργοδότη και από τις κυβερνήσεις που κατευθύνονται από ιδιωτικές τράπεζες, ξένων τοκογλύφους δανειστές και ληστρικούς επενδυτές. Κόψανε τους μισθούς σε επίπεδα εξαθλίωσης, ενθαρρύνουν τη μερική απασχόληση και μείωσαν τις συντάξεις στους ηλικιωμένους που δεν έχουν εισοδήματα από άλλες πηγές. Αντίστοιχα υποβίβασαν το υπουργείο Εργασίας και τώρα μετατρέπουν τον Οργανισμό Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΟΠΕΚΑ) σε άτυπο υπουργείο φιλανθρωπίας για να μοιράζουν ψίχουλα σε αντικατάσταση των τεράστιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις. Από την πρώτη Ιανουαρίου ο ΟΠΕΚΑ συγκεντρώνει όλες τις παροχές για υγιείς και αναπήρους και θα διαχειρίζεται πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Έτσι, η εκάστοτε κυβέρνηση θα κάνει παιχνίδι με τα επιδόματα κρατώντας αιχμάλωτους τους πολίτες που θα περιμένουν τη φιλανθρωπία για να μπαλώσουν τρύπες. Για να συνηθίσει ο πολίτης σε παροχές ευμετάβλητες και ασταθείς που εξαρτιούνται αποκλειστικά από τη βούληση των κυβερνώντων. Ο πολίτης χάνει το δικαίωμα στην εργασία και την ανταμοιβή και μετατρέπεται σε ζήτουλα. Για να μπορεί να βγαίνει ο Τσίπρας κι αύριο ενδεχομένως ο Μητσοτάκης, να κομπάζουν για τις φιλολαϊκές τους παροχές. Ό,τι κερδήθηκε με ιδρώτα και αίμα, ό,τι αποτέλεσε πρόοδο στον πολιτισμό, αντικαθίσταται από τη φιλανθρωπία και την παροχολογία. Πολίτες ζητιάνοι αντί για πολίτες δικαιούχοι.
Δείγμα της ξεφτίλας που συνεπάγεται η πολιτική της φιλανθρωπίας είναι η «εξαφάνιση 400.000 φιλοξενουμένων» όπως εύστοχα τιτλοφορεί το σχετικό άρθρο η «Καθημερινή». Επειδή οι «φιλοξενούμενοι», κατά κανόνα πολίτες χωρίς δικό τους σπίτι, εξαρτημένοι οικονομικά από άλλους, με ελάχιστο ή μηδενικό δικό τους εισόδημα, εξαιρέθηκαν πέρσι από τα «μερίσματα» που μοιράζει το φιλανθρωπικό ντιπάρτμεντ της κυβέρνησης, επιλέξανε ή αναγκάστηκαν γι’ αυτά τα «ψιλά» να απαρνηθούν φέτος την ιδιότητα του φιλοξενούμενου. Ανάμεσα σ’ αυτούς πολλές χιλιάδες άνθρωποι που εκδιώχτηκαν από σπίτια που φιλοξενούνταν επειδή το δικό τους πενιχρό εισόδημα που αθροιζόταν με το επίσης πενιχρό εισόδημα του οικοδεσπότη, στερούσε απ’ όλους το «μέρισμα». Αμέτρητα δράματα, διασπάσεις, αδιέξοδα, για λίγα ψίχουλα, σίγουρα όχι αγάπης, όπως έχουμε μάθει από το ωραίο τραγούδι του Τζουανάκου και του Βίρβου. Αυτά και ποιος ξέρει πόσα άλλα άγνωστα παρατράγουδα προκαλούνται απ’ αυτές τις ντροπιαστικές πολιτικές των πολιτικών που επιλέξανε να εφαρμόσουν τα μνημόνια διαλύοντας και εξαθλιώνοντας την κοινωνία.
Μπ. Ροϊλός
