Στη μετά-ΔΝΤ εποχή η ξεκούραση καθίσταται είδος πολυτελείας
Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Το ρεπορτάζ που ακολουθεί πραγματεύεται ένα ιστορικό γεγονός. Μια ιστορική στροφή στη ζωή, την καθημερινότητα των εργαζομένων. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Πρώτο καλοκαίρι στη νέα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ εποχή, χωρίς δώρο καλοκαιριού στους υπαλλήλους του Δημοσίου. Πρώτο καλοκαίρι με περικοπές επιδομάτων. Πρώτο καλοκαίρι με περικοπές σε υγεία και παιδεία. Πρώτο καλοκαίρι με την ταφόπλακα στο ασφαλιστικό. Πρώτο καλοκαίρι με τη βενζίνη στο 1,7 το λίτρο. Πρώτο καλοκαίρι με το ΦΠΑ στο 11% και 23%. Πρώτο καλοκαίρι με περικοπή 200.000 από τα δελτία κοινωνικού τουρισμού. Πρώτο καλοκαίρι με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αφανίζονται.
Πρώτο καλοκαίρι με τις -ελεύθερες- απολύσεις να πολλαπλασιάζονται και τις αποζημιώσεις να μειώνονται. Πρώτο καλοκαίρι που η γενιά των 700 ευρώ θεωρείται πιο πλούσια και πιο προνομιούχα από ποτέ…
Προκλητικό αδιέξοδο αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργαζόμενοι εν μέσω καλοκαιριού αναφορικά με τις διακοπές τους, καθώς από τη μία πλευρά έχουν να αντιμετωπίσουν τη μείωση του μισθού τους, απόρροια των μέτρων ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ, και από την άλλη τις ήδη εδώ και χρόνια αυξημένες τιμές σε εισιτήρια (ακτοπλοϊκά και αεροπορικά), σε καταλύματα και εστιατόρια.
Ουσιαστικά, μετά από μία πολύ δύσκολη και πολυτάραχη εργασιακή χρονιά ανατροπών, η πλειοψηφία στερείται και τις τελευταίας δυνατότητας ξεκούρασης και ηρεμίας που της έχει απομείνει, με τις διακοπές να καθίστανται είδος πολυτελείας.
Το 2007 είχαμε τη γενιά των 700 ευρώ, το 2010 την γενιά των 590 ευρώ και από το φετινό καλοκαίρι τις διακοπές των 600 ευρώ και της μίας εβδομάδας σε σπίτια φίλων ή συγγενών.
Αυτό προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της εταιρίας Κάππα Research στο πλαίσιο της έκθεσης «Τουριστικό Πανόραμα» με σκοπό τη μελέτη των τάσεων στις διακοπές των Ελλήνων. Το κυρίαρχο συμπέρασμα ήταν πως «οι Έλληνες θα κάνουν φέτος λιγότερες και φθηνότερες διακοπές».
Σημαντικό δεδομένο, για να γίνει περισσότερο κατανοητό το αδιέξοδο που αποτυπώνεται, είναι πως η έρευνα παρουσιάστηκε στις αρχές Μαΐου, δηλαδή πολύ πριν τις τελευταίες εξελίξεις στα οικονομικά εργαζομένων-συνταξιούχων και τις πολλές απολύσεις που έχουν ακολουθήσει το τελευταίο τρίμηνο.
Στην ερώτηση «Τι προβλέπετε, φέτος, για τις διακοπές σας;» το 43,8% απάντησε πως θα κάνει λιγότερες σε διάρκεια και οικονομικότερες σε κόστος διακοπές, ενώ ένα 12% δεν θα κάνει καθόλου! Συνολικό ποσοστό από αυτούς που πλήττονται απευθείας από την κρίση, περίπου το 56%…
Επιπροσθέτως, ένα 39,7% θεωρούσε πως θα έκανε «περίπου τις ίδιες διακοπές με πέρυσι» ενώ ένα μόλις 2,9% απάντησε πως φέτος θα κάνει καλύτερες και πιο άνετες διακοπές, όταν το ποσοστό το 2007 ήταν στο 16,1%!
Επίσης, αυξάνεται το ποσοστό όσων θα κάνουν λιγότερες διακοπές. Φέτος, το 25,7% των Ελλήνων θα κάνει διακοπές διάρκειας έως μιας εβδομάδας, αυξάνοντας κατά 7% το ποσοστό σε σχέση με το 2007, ενώ το 26,9% επιλέγει τις 10ημερες διακοπές.
Χαρακτηριστικό της μεταβολής στο χρονικό διάστημα των διακοπών, όπως αυτή προκύπτει από την έρευνα, είναι ότι πριν από 3 χρόνια η πλειοψηφία δήλωνε πως θα κάνει διακοπές για 2 εβδομάδες (22,4%).
Παράλληλα, 4 στους 10 που θα κάνουν διακοπές δεν θα μείνουν σε ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο κατάλυμα, επιλέγοντας το 31,7% την ιδιόκτητη κατοικία, ενώ η επιλογή «σπίτι συγγενών-φίλων» είναι στο 7,5%.
Στις διακοπές διάρκειας ενός μήνα (όνειρο για τους περισσότερους) καταγράφεται αισθητή πτώση αγγίζοντας το 4,7% (12,3 το 2007), ενώ διακοπές πάνω από 1 μήνα απάντησε πως θα κάνει το 2% όσων θα πάνε διακοπές από 8,8% που ήταν προ τριετίας.
Σημαντικές αλλαγές παρουσιάζουν και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Ο Αύγουστος, μήνας που μέχρι και πέρυσι συγκέντρωνε πάνω από το 50% των απαντήσεων, φέτος και για πρώτη φορά στη δεκαετία, πέφτει στο 48,7% (το 2006 ήταν στο 60%) αποτέλεσμα των ακόμη ακριβότερων διακοπών. Υπάρχει, λοιπόν, μία «μετακίνηση» στον Ιούλιο με τα ποσοστά να αυξάνονται στο 33,1% από 30,5% που ήταν το 2007 και τον Σεπτέμβριο από 7,5% σε 10,6%.
Στο οικονομικό σκέλος και στην ερώτηση -σε αυτούς που θα κάνουν διακοπές- πόσα χρήματα έχουν τη δυνατότητα (χωρίς αυτή να διευκρινίζεται) να δαπανήσουν, η πλειοψηφία, το 25% από 17% που ήταν το 2007, απαντά έως 600 ευρώ. Δηλαδή, το δώρο ενός μέσου μισθωτού στον ιδιωτικό τομέα.
Μια σύγκριση με το 2006 είναι, τουλάχιστον, αποκαρδιωτική: Το 2006, το 44,2% δήλωσε πως δαπάνησε έως και 900 ευρώ για τις καλοκαιρινές του διακοπές, το -πλειοψηφικό- 52,7% πάνω από 900 ευρώ και ένα 17,7% περισσότερα από 1.500 ευρώ.
Τουλάχιστον 2.000 ευρώ για μια οικογένεια
Μια 4μελής οικογένεια η οποία θα επιλέξει π.χ. να βρεθεί για μια εβδομάδα στη Ρόδο, σε ξενοδοχείο ημιδιατροφής, χρειάζεται τουλάχιστον 1.800-2.000 ευρώ στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Έτσι, σύμφωνα με την έρευνα αγοράς, μια οικογένεια με δύο παιδιά από 5-10 ετών αν ξεκινήσει τις διακοπές της την ερχόμενη Κυριακή, 18 Ιουλίου, από το λιμάνι του Πειραιά με ένα από τα… γρήγορα πλοία που φτάνουν στο νησί, θα χρειαστεί να δαπανήσει μαζί με το Ι.Χ., 248 ευρώ.
Η επιστροφή, δε, με το αργό πλοίο της γραμμής μία εβδομάδα αργότερα (Κυριακή 25 Ιουλίου) φτάνει τα 231 ευρώ με αρκετές, όμως, ώρες μέσα στο πλοίο και πάντα σε οικονομική θέση. Συνολικό κόστος ακτοπλοϊκών εισιτηρίων 479 ευρώ.
Ένα ξενοδοχείο με ημιδιατροφή σε χαμηλή τιμή -για τα δεδομένα των ελληνικών νησιών- αγγίζει τα 100 ευρώ την ημέρα. Οπότε, ακόμη 700 ευρώ θα κοστίσει η παραμονή στη Ρόδο. Έξοδα για φαγητό και άλλες δραστηριότητες, αν υποθέσουμε ότι αγγίζουν τα 70 ευρώ την ημέρα, προσθέτουμε ακόμη 700, οπότε με τις πιο συγκρατημένες εκτιμήσεις και με σκληρή οικονομία και… άγχος οι καλοκαιρινές διακοπές φτάνουν τα 2.000 ευρώ.
Μέσα σε όλα αυτά δεν προσθέσαμε το κόστος για τα καύσιμα του αυτοκινήτου, ούτε καν τα έξοδα στα -πανάκριβα- εστιατόρια και καφέ των πλοίων.
Αντίστοιχες τιμές συναντά κανείς και στα άλλα μεγάλα νησιά της χώρας, αυτά δηλαδή που συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη τουριστική κίνηση και που, σύμφωνα με τις εξαγγελίες της τελευταίας 5ετίας, οι τιμές, λόγω ακριβώς της ζήτησης και της απελευθέρωσης, θα έπρεπε να είναι πολύ χαμηλότερα. Θα είχαν αυτορυθμιστεί δηλαδή…
Και εδώ, συναντά κάποιος την παράνοια της ελληνικής κοινωνίας: μια πλειοψηφία τής οποίας θεωρεί πως τις διακοπές της σκοτώνουν οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά και όχι οι αδίστακτες κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Διαβάστε ακόμα:
Ποιοι σκοτώνουν και την ξεκούρασή μας
