Ένας κώδικας ορθής συμπεριφοράς υπαγορεύει και απαγορεύει όχι μόνο απόψεις, ακόμη και λεξιλόγιο.
Το «σύστημα» έχει εμβολιάσει τους επικοινωνιακούς ιμάντες του με ακαριαία αντανακλαστικά μόλις κάτι θίξει τα ιερά και τα όσια. Στο στόχαστρο όσα προδίδουν την τυφλή ευθυγράμμιση της κυβέρνησης στις επιταγές των ξένων δυναστών. Ορίζουν μέχρι και την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης και το ΦΠΑ στα περίπτερα, αλλά αν απλώς επισημανθεί ο ασφυκτικός πολιτικός έλεγχος που έχουν εμπεδώσει, τότε αυτές οι απόψεις στηλιτεύονται ως παρανοϊκές κι ο φορέας τους διασύρεται αναλόγως.
Ο Α. Ρουπακιώτης, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως «ακραίος» της εξτρεμιστικής αντιπολίτευσης – κάθε άλλο. Κι ως άμεσος γνώστης (μέχρι πριν από τρεις μήνες υπουργός Δικαιοσύνης) οι εκτιμήσεις του θα έπρεπε να θεωρούνται ιδιαιτέρως βαρύνουσας αξίας.
Θα έπρεπε… όχι πια, μετά όσα είπε για τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χ.Α.: «Επιχειρήθηκε πολιτική διαχείριση σε δικαστικό πεδίο. Υπήρχε δραματική καθυστέρηση του πολιτικού συστήματος στην αντιμετώπισή της… Αμερικανοεβραϊκές και αμερικανοελληνικές οργανώσεις έρχονταν στην Ελλάδα και πίεζαν για τη Χ.Α., σαφώς έπαιξε ρόλο αυτό, σαφώς ο πρωθυπουργός έπρεπε να τους πει κάτι… υπήρχαν πιέσεις και από την Κομισιόν, οι επίτροποι Μούιζνιεκς και Μάλστρομ έλεγαν: Ούτε ένα νομοσχέδιο δεν καταθέτετε;.. Το αίμα του άμοιρου του Πακιστανού πνίγηκε στη λησμονιά, αλλά αντιδρά η κοινωνία όταν σκοτώθηκε ένας Έλληνας. Βιάστηκε τώρα, όταν πνίγηκε απ’ όλα αυτά και έπρεπε να δώσει μια απάντηση η κυβέρνηση… Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι υπεύθυνος για την καταψήφιση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.
Η μη κατάθεση του αντιρατσιστικού οφείλεται αποκλειστικά σε απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο εποφθαλμιούσε στην εκλογική δεξαμενή του κόμματος του Μιχαλολιάκου. Προχώρησαν στην κυνική ομολογία ότι με το εν λόγω νομοσχέδιο, το οποίο αν γινόταν νόμος του κράτους θα μπορούσε να περιορίσει δραστικά τόσο τους βουλευτές, όσο και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, έκλειναν οι δίαυλοι επικοινωνίας με το φασιστικό κόμμα, με αποτέλεσμα να μπαίνουν προσχώματα στην επιστροφή ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής στη Νέα Δημοκρατία».
Σηκώθηκε θόρυβος. Τι είναι αυτά τα πράγματα; Ο πρωθυπουργός καιροσκόπησε ποντάροντας σε ανοιχτούς διαύλους και στην αξιοποίηση έτσι και… αλλιώς της Χ.Α., ενώ τώρα υπαγορεύουν ωμά τις επιλογές του Σαμαρά η Ε.Ε., οι ΗΠΑ και το Ισραήλ;
Πρόκειται περί σεναρίων συνωμοσίας προφανώς και παραδοξολογίες τύπου… Νωχελίμ και Εφελίμ. Ο Ρουπακιώτης πιέστηκε να ομολογήσει: «Απεταξάμην! Δεν το εννοούσα» και τα σχετικά. Κι η ΔΗΜΑΡ να αποκηρύξει τέτοιες βλάσφημες δηλώσεις. Τι ακολούθησε; Το θάψιμο στη λάσπη και τη σκόνη. Είπαμε, τα αφεντικά θέλουν ησυχία, γιατί η «δουλειά» έχει μόλις αρχίσει.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
