«Εκείνη την εποχή συνεργαζόμουν με τον 902, χωρίς όμως να έχω ιδεολογική συγγένεια…». Κάπως έτσι ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου αναφέρθηκε σε ανταπόκριση που έστειλε σχετικά με την πτώση του Tείχους του Βερολίνου, στο νεοϊδρυθέν τότε ραδιόφωνο της Αριστεράς.
Η αποστροφή αυτή του λόγου του κατά τη διάρκεια σχετικής συζήτησης στο κρατικό κανάλι ίσως να περνούσε απαρατήρητη, αν το θέμα δεν ήταν η βιωματική σχέση τόσο του συγκεκριμένου δημοσιογράφου, όσο και των άλλων καλεσμένων της εκπομπής με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν λίγο πριν και λίγο μετά την ενοποίηση των δυο Γερμανιών.
Πιθανόν ο γνωστός δημοσιογράφος με αυτή τη δήλωσή του θέλησε να υπογραμμίσει την ιδεολογική ανεξαρτησία που τον διακατέχει ως… έγκριτο, πλέον, γερμανολόγο. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος που προσπαθεί να αποποιηθεί το όποιο αριστερό παρελθόν του. Δικαίωμά του είναι να παίρνει την όποια θέση θέλει απέναντι στα ιστορικά γεγονότα. Δεν είναι όμως δικαίωμά του, ως δημοσιογράφος, να χειρίζεται τα γεγονότα, όπως θέλει.
Γιατί η όποια σχέση του με την Αριστερά και τα Μέσα της (από τον Οδηγητή, την Πρώτη, μέχρι τον 902 Αριστερά στα FM), αλλά και την ίδια τη Γερμανία (ή ακριβέστερα τη λεγόμενη Ανατολική ή Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας) την οποία, όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος στην παραπάνω εκπομπή, επισκεπτόταν συχνά λίγα χρόνια πριν από τη διάλυσή της, προφανώς και είναι τμήμα της βιωματικής του αφήγησης. Και αν αποκρύπτει αυτή την πραγματικότητα από τις δημόσιες εμφανίσεις του, η δημοσιογραφική του αντικειμενικότητα πάει περίπατο. Όπως περίπατο πάει και η αξιοπιστία των θεματικών βραδιών της ΝΕΤ, με τις μονόπλευρες και άκρως αντι-ιστορικές τοποθετήσεις ανθρώπων, που ως μοναδικό στοιχείο τεκμηρίωσης της αφήγησής τους προβάλλουν τη σημερινή θέση τους και αντίληψη για τα ιστορικά γεγονότα.
Γ.Κατ.
