του Βασίλη Γρετσίστα
Διαφορετική ήταν η εικόνα του λεκανοπεδίου το πρωί της Τετάρτης, ημέρα πανεργατικής απεργίας, με ασυνήθιστη ερημιά στους δρόμους χωρίς τα γνωστά μποτιλιαρίσματα. Χωρίς μέσα μεταφοράς και ταξί, αλλά με υπαρκτή τη διάθεση τμήματος του κόσμου να θέλει να δώσει το παρών στις κινητοποιήσεις.
Η απεργία της Τετάρτης ήταν η μεγαλύτερη σε όγκο απεργιακή κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων, από την άποψη της συμμετοχής τόσο στην απεργία όσο και στις συγκεντρώσεις. Το στοιχείο της προσέλευσης (είμαι παρών και θέλω να δηλώσω κάτι με αυτό) έδωσε τον κύριο τόνο σε αυτή την απεργία. Εικόνα που δεν παρουσιάστηκε μόνο στην Αθήνα, αφού μαζικές συγκεντρώσεις έγιναν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Γίνεται έτσι φανερό ότι κάτι απασχολεί την κοινωνία.
Στην Αθήνα έκαναν την εμφάνισή τους πολλά μπλοκ σωματείων. Σωματεία που είναι σε κινητοποίηση, συνδικάτα που είναι νέα ή συσπειρώνουν νέους εργαζομένους, δηλωτικό της ύπαρξης μιας σειράς αντιστάσεων σε διάφορους εργασιακούς χώρους. Ορισμένα από αυτά εμφανίστηκαν με πιο πλατιά χαρακτηριστικά και παλμό, όπως οι εργαζόμενοι στο Υπ. Πολιτισμού, οι υγειονομικοί σε αναστολή και ορισμένα μπλοκ δασκάλων, ενώ υπήρχε και κόσμος που κατέβηκε μεμονωμένα, παρακολουθούσε τις συγκεντρώσεις ή χειροκροτούσε ό,τι του φαινόταν ενδιαφέρον.
Ένα σωματείο από τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών είχε σύνθημα στο πανό του «Think and Fight out of the box». Κλάδος αιχμής, νέοι εργαζόμενοι με συνθήκες εργασίας από εξαιρετικά πρωτοκολλημένες έως πολύ ξεχειλωμένες. Προφανώς αναζητούν τον δικό τους δρόμο και ίσως να υποδηλώνονται ορισμένες ιδιαίτερες διεργασίες.
Πόσο «out of the box» όμως; Αρκετά επιτηδευμένα, διατηρήθηκαν όλα τα τελετουργικά, οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις, η αναμονή ωρών για την πορεία με ομιλίες εκπροσώπων συχνά φωνακλάδικες αλλά χωρίς ουσία και αιχμές. Παραμονή στο έδαφος αιτημάτων και διεκδικήσεων χωρίς κάτι συνεκτικό, ενώ στη ΓΣΕΕ με πολύ κομψό τρόπο το πολιτικό νόημα έδειχνε αποκλειστικά τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Μην ξεχνάμε ότι είναι και προεκλογική περίοδος, με τα κομματικά μπλοκ να είναι κι αυτά πιο μαζικά από προηγούμενες συγκεντρώσεις, ενώ υπήρξε και το κλασικό περιορισμένο σκηνικό έντασης έξω από τη Βουλή. Και όλοι πολύ ευχαριστημένοι…
Το τέλος της κανονικότητας, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς, το νιώθει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία. Δεν το αντέχει και για αυτό υπάρχουν διεργασίες στις κοινωνίες ενώ ορισμένα κομμάτια τους αναζητούν τους δρόμους μέσα από τους οποίους θα το εκφράσουν. «Η ακρίβεια έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους» έγραφε στους τίτλους για την απεργία μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι. Η αλήθεια είναι εξαίρεση, επί της ουσίας κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν τον κόσμο μακριά από τους δρόμους γιατί καταλαβαίνουν ότι δεν βγαίνει εύκολα ο χειμώνας. Η λαϊκή δυσφορία να μπει στο «κουτί», σε ανώδυνα προεκλογικά πλαίσια, να μην πάρει διαστάσεις, να μην αποκτήσει δική της υπόσταση, ως ανεξάρτητη και ενεργή μεταβλητή.
Αντιλαμβάνονται ότι έχει μαζευτεί μεγάλο φορτίο στην κοινωνία μετά από 12 χρόνια μνημόνια, αυταπάτες, διαψεύσεις, κωλοτούμπες, χειρισμούς, καραντίνες, φτωχοποίηση, γενική διάλυση, γεωπολιτικές απειλές. Κι ενώ υπάρχουν όλα αυτά, η γραμμή είναι: Προσαρμοστείτε πλέον στη νέα κανονικότητα, φορέστε δυο πουλόβερ γιατί έχουμε κρίση και θα τη λύσουμε και με πόλεμο και με έκτακτες καταστάσεις, βγάλτε τα πέρα αν μπορείτε.
Κι εδώ στη χώρα μας, παρόμοια λένε σε ένα περιβάλλον με καθημερινά σκάνδαλα, αλαζονεία, μπόχα από τη σύμφυση που έχει ο πολιτικός κόσμος με τα αρπακτικά επιχειρηματικά συμφέροντα και τον υπόκοσμο. Out of the box λοιπόν! Ρεύμα μέσα στην κοινωνία, έξω και πέρα από τη δομική συμπολίτευση που υπάρχει σήμερα, συνάντηση με τα υπαρκτά «αντισώματα» που δεν αφορούν μόνο στα στενά εργασιακά και εισοδηματικά ζητήματα, συναίσθηση ότι δυσκολεύουν πολύ περισσότερο όλες οι καταστάσεις. Αλλιώς, υπάρχει ο εγκλωβισμός στις εσωτερικές αντιθέσεις και μοιρασιές…
