Μέχρι στιγμής σχεδόν 30 χώρες, σχεδόν όλες μέλη του ΝΑΤΟ ή/και της Ε.Ε., συμπαρατάχθηκαν με τη Βρετανία και απέλασαν περίπου 150 Ρώσους διπλωμάτες. Αφορμή, η «πολύ πιθανή» (αυτός είναι ο ακριβής όρος που χρησιμοποίησε η βρετανική κυβέρνηση) ενοχή της Ρωσίας στη δηλητηρίαση του διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκρίπαλ*. Η Μόσχα από την πρώτη στιγμή αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη. Μάλιστα αυτήν την εβδομάδα το ρωσικό ΥΠΕΞ δήλωσε ότι «το γεγονός ότι οι βρετανικές αρχές δεν προσκόμισαν καμία απόδειξη για τους ισχυρισμούς τους ενισχύει την εκτίμηση ότι η δηλητηρίαση του κ. Σκρίπαλ συνιστά μεγάλη πολιτική προβοκάτσια, η οποία υλοποιήθηκε με την πιθανή ανάμειξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών».
Προβοκάτσια ή όχι, πρόκειται για υιοθέτηση «ριζοσπαστικών» μέτρων της Δύσης κατά της Ρωσίας μεγαλύτερων κι από αυτά που λήφθηκαν το 2015, όταν η Μόσχα προσάρτησε την Κριμαία. Η ρωσική κυβέρνηση ίσως δεν ανέμενε τέτοιας έκτασης ψυχροπολεμική αντιμετώπιση, όπως δείχνει και το πικρό καρφί του ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ: «Όταν μία χώρα απελαύνει έναν ή δύο διπλωμάτες μας και ταυτόχρονα μας ψιθυρίζει συγγνώμες, κατανοούμε ότι πρόκειται για αποτέλεσμα κολοσσιαίων πιέσεων και εκβιασμών – δηλαδή μεθόδων που, δυστυχώς, αποτελούν το κύριο εργαλείο διεθνούς πολιτικής των ΗΠΑ. Πώς να μην θυμηθούμε πόσο δίκιο είχαμε όταν λέγαμε ότι λίγα ανεξάρτητα κράτη έχουν απομείνει στη σύγχρονη Ευρώπη;».
Πράγματι, οι περισσότερες χώρες του δυτικού στρατοπέδου περιορίστηκαν να απελάσουν 1 ή 2 Ρώσους διπλωμάτες, σε μια μάλλον συμβολική «αλληλεγγύη» προς τη Βρετανία. Πέραν των 23 που απέλασε η Βρετανία, ο κύριος όγκος αφορά τις ΗΠΑ (60 απελάσεις, εκ των οποίων 12 Ρώσων που ήταν διαπιστευμένοι στον ΟΗΕ), ενώ έπεται «φυσικά» η Ουκρανία (13 απελάσεις) και το ΝΑΤΟ (10 απελάσεις). Το βασικό επιχείρημα που διακινείται στα δυτικά ΜΜΕ για τη δυσανάλογη δυτική αντίδραση στην «πολύ πιθανή» ρωσική ενοχή είναι ότι, πέραν της τιμωρίας, οι μαζικές απελάσεις θα προκαλέσουν μεγάλο πρόβλημα στην κατασκοπευτική δραστηριότητα των Ρώσων.
Ενισχύεται η γραμμή «δυναμικής ανάσχεσης» της Μόσχας
Αν όμως αυτός ήταν ο στόχος, πού κολλάνε π.χ. τα σχέδια για πάγωμα ρωσικών λογαριασμών σε δυτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή οι εκκλήσεις για μποϊκοτάρισμα του Παγκόσμιου Κυπέλου Ποδοσφαίρου που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο στη Ρωσία; Ήδη η Αυστραλή ΥΠΕΞ Τζούλι Μπίσοπ δήλωσε ότι σκέφτεται ένα συνολικό μποϊκοτάζ της διοργάνωσης! Είναι φανερό ότι η δηλητηρίαση του Σκρίπαλ ήταν μόνο η αφορμή για να ξετυλιχθεί πλήρως και χωρίς φιοριτούρες η γεωπολιτική αντιπαράθεση με μια Ρωσία που σημειώνει στρατιωτικές και διπλωματικές επιτυχίες σε αρκετά μέτωπα, υπογραμμίζοντας έτσι τη διαρκή εξασθένηση των ΗΠΑ και γενικότερα της Δύσης.
Σε αυτό το φόντο, η ενεργητική ευθυγράμμιση ενός αρχικά απρόθυμου Τραμπ με τη γραμμή «δυναμικής αντιρωσικής απάντησης» σχετίζεται όχι μόνο με την προσπάθειά του να σταθεί όρθιος ενώ κατηγορείται μεταξύ άλλων για διαπλοκή με τη Ρωσία, αλλά και με την ανάληψη δύο νευραλγικών πόστων από έμπιστους μεν συνεργάτες του, που ταυτόχρονα όμως είναι και φανατικοί πολέμιοι της Μόσχας. Πρόκειται για τον νέο ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο, πρώην διευθυντή της CIA, και τον νέο Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον – που ποτέ δεν έκρυψε ότι επιθυμεί μια κατά μέτωπο αντιμετώπιση και δυναμική ανάσχεση της «ρωσικής επέκτασης». Έτσι, με… λαγό τη Βρετανία, οι ΗΠΑ μπήκαν επικεφαλής της δυτικής εκστρατείας απελάσεων και της όποιας συνέχειας δοθεί και από τις δύο πλευρές. Οι ένθεν κακείθεν διακηρύξεις μιας προηγούμενης περιόδου, ότι ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε, σήμερα φαντάζουν περισσότερο από ποτέ αστείες.
