Ορατός πλέον ο κίνδυνος της παραπέρα δόμησης του βουνού
Τον Ιούνιο του 2011 τροποποιήθηκε το Προεδρικό Διάταγμα για την Προστασία του Υμηττού, ως αποτέλεσμα της διαπίστωσης ότι το από το 1978 Π.Δ. δεν επαρκούσε πλέον για την ανακοπή της συνεχιζόμενης επέλασης της αυθαίρετης και νομότυπης δόμησης (βλ. βίλα Μαγγίνα και όχι μόνο).
Οι θετικές διατάξεις του νέου Π.Δ. που επέκτειναν την απόλυτη προστασία σε μεγαλύτερη έκταση του βουνού, δεν άρεσαν σε κάποιους ιδιοκτήτες ή φερόμενους ως ιδιοκτήτες, διακατέχοντες ή διεκδικητές εκτάσεων δασικών ή γεωργικών που οι φερόμενες ως ιδιοκτησίες τους είχαν ενταχθεί στις Ζώνες προστασίας του βουνού, χάνοντας έτσι κάθε εμπορική αξία. Έτσι, ξεκίνησαν έναν πόλεμο ενάντια στο νέο Π.Δ. για τον Υμηττό, καταθέτοντας στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκατοντάδες αιτήσεις ακύρωσης.
Ένα μεγάλο μέρος των αιτήσεων ακύρωσης στο ΣτΕ κατέθεσε το δικηγορικό γραφείο Απ. Παπακωνσταντίνου (της γνωστής οικογενείας) «εκ μέρους εκατοντάδων ιδιοκτητών, αλλά και εκ μέρους Δήμων και Συλλόγων», όπως αναφέρει.
Μαζικές προσφυγές στο ΣτΕ
Αιτήσεις ακύρωσης κατά του νέου Π.Δ. έχουν καταθέσει οι Δήμοι Παιανίας, Κορωπίου, Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Γλυφάδας, Ηλιούπολης, Παπάγου-Χολαργού, ενώ ο Δήμος Αργυρούπολης-Ελληνικού κατέθεσε προσφυγή κατά της νομιμοποίησης εγκαταστάσεων όπως το Κέντρο Υψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στα όρια των Δήμων Ηλιούπολης-Αργυρούπολης.
Όπως σημειώνεται στην αίτηση των Δήμων Ηλιούπολης, Κορωπίου κ.ά. (σελίδες 4-5) «… με το ως άνω Π.Δ. καθορίζονται εκ νέου οι Ζώνες προστασίας του Υμηττού και ρυθμίζονται ζητήματα χρήσεων γης σε ευρύτερη έκταση της διοικητικής περιφέρειας του Δήμου μας, κατά τρόπο που βλάπτει την άποψή μας, το οικιστικό περιβάλλον, κατά τρόπο που δεν συνάδει με τους κανόνες της Χωροταξίας και της Πολεοδομίας (άρθρο 24 παρ.2 του Συντάγματος). Πέραν τούτου, με τη δραστική επέκταση της Ζώνης Α’ προστασίας, καταλύεται η δυνατότητα ανέγερσης με πρωτοβουλία του Δήμου μας, κτιρίων κοινωφελών λειτουργιών, όπως προβλεπόταν… Ιδίως καταλύεται η δυνατότητα του Δήμου μας να (προ)χωρήσει σε απαλλοτρίωση οικοπέδων για τις ανάγκες σχολικής στέγης και την κάλυψη των αυξημένων συναφών αναγκών των δημοτών μας… Ακόμη με τη δραστική αυστηροποίηση των περιορισμών δόμησης και των χρήσεων γης στη Ζώνη Β’, καθίσταται αδύνατη η αξιοποίηση των εκτάσεων αυτών για τις προβλεπόμενες από το προϊσχύον Π.Δ του 1978 κοινωφελείς λειτουργίες. Κατά τον τρόπο αυτό, επέρχεται πλήρης αδυναμία του Δήμου μας για επέκταση στις εν λόγω περιοχές του σχεδίου πόλεως, προκειμένου να εκτονωθούν οι οικιστικές πιέσεις που έχουν προκύψει τις τελευταίες δεκαετίες». Για όσους γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στις παρυφές του Υμηττού, οι παραπάνω απόψεις μπορεί εν μέρει να αφορούν την Ηλιούπολη, ελάχιστα όμως αφορούν το Κορωπί.
Ακόμη, οι αιτήσεις ακύρωσης των Δήμων Ηλιούπολης, Κορωπίου κ.ά., αναφέρουν ότι «…Το υπόψη Π.Δ. εντάσσει κατά τρόπο ανεπίτρεπτο στη Ζώνη Α’(απολύτου προστασίας) εκτάσεις με καθαρώς πεδινό και μη δασικό χαρακτήρα, οι οποίες καλλιεργούνται. Στις εκτάσεις αυτές απαγορεύεται πλέον η αγροτική καλλιέργεια…».
Για όσους γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί στις παρυφές του Υμηττού, τα παραπάνω μπορεί να ισχύουν για το Κορωπί, δεν μπορεί όμως να αφορούν τον Δήμο Ηλιούπολης, όπου δεν υφίστανται καλλιεργούμενες εκτάσεις. Κι όμως, αναφέρονται στην αίτηση ακύρωσης του Δήμου Ηλιούπολης που κατέθεσε εκ μέρους του και υποστήριξε στο ΣτΕ το δικηγορικό γραφείο Απ. Παπακωνσταντίνου.
Ενδεικτικό και αποκαλυπτικό της σύνταξης «μαζικών αιτήσεων ακύρωσης» από το εν λόγω δικηγορικό γραφείο είναι το γεγονός ότι στη σελ. 51 της αίτησης ακύρωσης του Δήμου Ηλιούπολης αναφέρεται: «… Από κανένα στοιχείο του φακέλου της υποθέσεως προκύπτει ότι ο Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ΟΡΣΑ) που γνωμοδότησε για την έκδοση του προσβαλλόμενου Π.Δ. προέβη διά των οργάνων του σε επιτόπιες αυτοψίες στις επίμαχες εκτάσεις ή ότι εκτίμησε αεροφωτογραφίες της περιοχής ή ότι έλαβε υπ’ όψιν κρίσιμα, εν προκειμένω, τεχνικά στοιχεία, όπως η γεωμορφολογία των επίδικων εκτάσεων, οι κλίσεις που παρουσιάζουν, ο πεδινός χαρακτήρας τους, η διαχρονική απουσία δασικής βλαστήσεως, η γειτνίαση με τον πολεοδομικό ιστό του Κορωπίου…».
Σοβαρό ενδεχόμενο ακύρωσης του ισχύοντος Π.Δ
Επισημαίνεται ότι αιτήσεις ακύρωσης του νέου Π.Δ. κατέθεσαν αρκετοί δήμοι περί τον Υμηττό, παρά το γεγονός ότι ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού (ΣΠΑΥ) είχε ζητήσει την επέκταση της Α’ Ζώνης και την απόλυτη προστασία του βουνού.
Αίτηση ακύρωσης, η οποία δεν εκδικάστηκε, έχει κατατεθεί και από μέλη της «Διαδημοτικής Επιτροπής για τη διάσωση του Υμηττού» κατά επί μέρους άρθρων του Π.Δ., δηλ. «… κατά το μέρος που παρέχει ελλιπή προστασία στα οικοσυστήματα και ιδίως κατά το μέρος που παρέχει τη δυνατότητα περαιτέρω υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος, επιτρέποντας την κατασκευή και λειτουργία εγκαταστάσεων και δικτύων ενέργειας και εγκαταστάσεων εκπαίδευσης (δημόσιων και ιδιωτικών) μεγάλης κλίμακας…».
Η εκδίκαση στις 15/2 στο ΣτΕ των αιτήσεων ακύρωσης του νέου Π.Δ που κατέθεσαν οι προαναφερόμενοι δήμοι, ανέδειξε τη συντονισμένη επίθεση που δέχεται σήμερα ο Υμηττός, με πολύ σοβαρό ενδεχόμενο την ακύρωση του ισχύοντος Π.Δ., το οποίο, αν εφαρμοστεί, αποτρέπει την παραπέρα δόμηση του βουνού, παρά το γεγονός ότι δίνει τη δυνατότητα νομιμοποίησης παράνομων εγκαταστάσεων, όπως το Κέντρο Υψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στα όρια των Δήμων Ηλιούπολης-Αργυρούπολης.
* Ο Πάνος Τότσικας είναι Μέλος της Διαδημοτικής Επιτροπής για τη Διάσωση του Υμηττού
