Ανησυχητική παραμένει η εικόνα της πανδημίας στη χώρα μας, με την Αττική, την περιοχή με τη μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα να παραμένει το επίκεντρο. Τα συνολικά καταγεγραμμένα κρούσματα στη χώρα μας από την αρχή της πανδημίας, ξεπέρασαν τις 300 χιλιάδες, ενώ οι θάνατοι λόγω Covid-19 πλησιάζουν τις 10 χιλιάδες, την ίδια στιγμή που ο ΠΟΥ ανακοινώνει πως η Ευρώπη ξεπέρασε το ορόσημο του ενός εκατομμυρίου θανάτων λόγω της πανδημίας.
Από την αρχή Απριλίου, στη χώρα μας, έχουν καταγραφεί πάνω από 40 χιλιάδες νέα κρούσματα, και 1.145 νέοι θάνατοι, με τους αντίστοιχους ημερήσιους μέσους όρους αν βδομάδα να κινούνται σταθερά στην περιοχή των 2.800 κρουσμάτων και των 70 θανάτων αντίστοιχα. Αυτό όμως που απεικονίζει την πραγματική δυσκολία της κατάστασης είναι ο αριθμός των διασωληνωμένων ασθενών, που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Την 1η Απριλίου ο αριθμός των διασωληνωμένων έφτανε τους 755 ενώ σήμερα (στοιχεία 15/4) είναι στους 814, γεγονός που κάνει βέβαιους τους φόβους για μεγάλη αύξηση του αριθμού των θανάτων το επόμενο διάστημα.
Ζωές που θα μπορούσαν να σωθούν
Ένα ερώτημα θα έπρεπε να κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση. Και ας κάνουν ότι μπορούν οι κυβερνώντες για να το αποσιωπήσουν ή να το κρύψουν πίσω από την «ατομική ευθύνη». Θα μπορούσαν να σωθούν οι ζωές, που τώρα χάνονται εντός ή εκτός ΜΕΘ;
Χάνουμε σαν χώρα καθημερινά δεκάδες συνανθρώπους μας, μεγάλης ή και μικρότερης ηλικίας, με ή χωρίς άλλα προβλήματα υγείας. Και όλα αυτά χωρίς να καταγράφονται στα στοιχεία του ΕΟΔΥ, οι «παράπλευρες απώλειες» της πανδημίας (σύμφωνα με έρευνα του iMedd lab το διάστημα 23 Νοεμβρίου έως 6 Δεκεμβρίου 2020 εκτιμάται ότι καταγράφηκαν 41% περισσότεροι θάνατοι από τους στατιστικά αναμενόμενους, με το 40% αυτών να μη σχετίζεται άμεσα, αλλά έμμεσα με τον Covid-19). Όλοι αυτοί που η υγεία τους επιβαρύνθηκε επειδή δεν είχαν πρόσβαση στον γιατρό ή αναβλήθηκε το προγραμματισμένο χειρουργείο τους, λόγω της μετατροπής του συστήματος υγείας, σε σύστημα μίας ασθένειας. Αλλά και οι δεκάδες αυτοκτονίες, αποτέλεσμα των ψυχολογικών αδιεξόδων που πολλαπλασιάστηκαν με το λοκντάουν.
Είναι φανερό πως δεν επιστρατεύτηκαν όλα τα όπλα απέναντι στην πανδημία, η κοινωνία έμεινε απροστάτευτη, με μοναδική στρατηγική τα οριζόντια λοκντάουν-ακορντεόν. Η ιχνηλάτηση, τα μαζικά τεστ και ο περιορισμός της πανδημίας εγκαταλείφθηκαν από την αρχή σαν στόχος. Η ενίσχυση του ΕΣΥ, η έκτακτη ενίσχυση δομών πρωτοβάθμιας υγείας, οι νέες ΜΕΘ, η επίταξη του ιδιωτικού τομέα, χαρακτηρίστηκαν από κυβερνητικά στελέχη παράλογη σπατάλη. Το εμβολιαστικό πρόγραμμα, παρά την έντονη επικοινωνιακή του διαχείριση, προχωρά με τους ρυθμούς που επιβάλουν οι συμφωνίες της Ε.Ε. με τις πολυεθνικές του φαρμάκου, χωρίς ποτέ να αναζητηθούν εναλλακτικές. Ενώ τέλος η χώρα δείχνει να υποτιμά τον ρόλο κάποιων θεραπειών (πλάσμα, μονοκλωνικά αντισώματα) παρόλο που η χρήση έχει δώσει ενθαρρυντικά σημάδια.
Παραμένει ζητούμενο η οικοδόμηση εναλλακτικής, με στόχο την ενίσχυση της ίδιας της κοινωνίας, με υπεράσπιση του αγαθού της υγείας, της ζωής, της ελευθερίας. Με διεκδίκηση ουσιαστικής λήψης μέτρων που θα επιτρέπουν την λειτουργία της κοινωνίας, κόντρα στο «κλείσιμο» για φρονηματισμό και το «άνοιγμα» για τον τουρισμό
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης, να δήλωσε με θράσος ότι «δεν υπάρχουν πολίτες που χρειάζονται ΜΕΘ και δεν βρίσκουν», όπως όμως καταγγέλλουν οι γιατροί, η ίδια η πραγματικότητα τον διαψεύδει. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ, την προηγούμενη βδομάδα μόνο στην Αττική και τις γύρω περιοχές, 113 συμπολίτες μας βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ. Ενώ και η ΕΙΝΑΠ (πρόεδρος της οποίας είναι η «γαλάζια» κ. Παγώνη), έκανε έκκληση για άμεση επίταξη ιδιωτικών θεραπευτηρίων, προειδοποιώντας πως «η μετατροπή των κλινών ΜΕΘ Γενικής Μονάδος σε κλίνες ΜΕΘ Covid δεν αποτελεί λύση. Πολύ περισσότερο δεν αποτελεί λύση αλλά είναι επικίνδυνη πρακτική να βαφτίζονται ΜΕΘ κλίνες που δεν είναι ΜΕΘ».
Αρκεί να δούμε τα στοιχεία που αφορούν τους θανάτους εντός και εκτός ΜΕΘ, όπως αυτά δημοσιεύονται σε έρευνα του iMedd lab, που βασίζεται στις εβδομαδιαίες εκθέσεις της επιτροπής, κατά την περίοδο από 12 Οκτωβρίου έως 3 Ιανουαρίου, για να καταλάβουμε την εγκληματική διάσταση των όσων καταγγέλλουν οι υγειονομικοί. Κατά το δεύτερο αυτό κύμα της πανδημίας, «σχεδόν επτά στους δέκα ασθενείς (2.954) που κατέληξαν από Covid-19 ήταν εκτός ΜΕΘ, ενώ εντός ΜΕΘ καταγράφηκαν 1.322 θάνατοι διασωληνωμένων ασθενών, δηλαδή το 30,9% των 4.276 συνολικών θανάτων εκείνο το διάστημα», με πολλούς κυρίως ηλικιωμένους να καταλήγουν πριν προλάβουν να μπουν σε ΜΕΘ.
«Λοκντάουν» μέχρι τέλους
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός με τα λοκντάουν-ακορντεόν αποδεικνύεται τόσο επιτυχημένος που ως χώρα φτάνουμε να καλύψουμε ολόκληρη τη «μη τουριστική» σεζόν σε καραντίνα. Κλείσαμε ένα ολόκληρο εξάμηνο από τα μέσα Οκτωβρίου, οπότε και ξεκίνησε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, και η μία μετά την άλλη οι περιοχές της Ελλάδας έμπαιναν σε καραντίνα, με τα σχολεία να παραμένουν επί της ουσίας κλειστά, το εμπόριο, την εστίαση, τον πολιτισμό να στενάζουν, και τον κορωνοϊό να βρίσκει άλλες εστίες υπερμετάδοσης (ΜΜΜ, εκκλησίες, εργασιακοί χώροι κ.ο.κ.).
Και τώρα συζητάμε ξανά το άνοιγμα. Προφανώς όχι με κριτήριο την ασφαλή και βιώσιμη λειτουργία μιας σειράς κοινωνικών δραστηριοτήτων, που θα απαιτούσε ουσιαστική κρατική ενίσχυση. Ανοίγουμε βασικά για να έρθουν οι τουρίστες, στις 14 Μαΐου, ίσως και πιο πριν πιλοτικά. Για να κερδίσουν οι tour operator και τα all inclusive ξενοδοχεία, με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους του κλάδου, να περιμένουν μια δεύτερη καταστροφική χρονιά.
Ως τότε, τα σχολεία (μόνο τα λύκεια) θα ανοίξουν για 2 βδομάδες με self-test και προτεραιοποίηση του εμβολιασμού των εκπαιδευτικών από 21 Απριλίου και βλέπουμε, το εμπόριο θα συνεχίσει να φυτοζωεί με click away, ενώ το άνοιγμα της εστίασης μετατίθεται μάλλον για μετά το Πάσχα. Την ίδια στιγμή τα παράλογα μέτρα των sms και της νυχτερινής απαγόρευσης κυκλοφορίας παραμένουν, με την κοινωνία να αναμένει τους τουρίστες για να απαλλαγεί από αυτό τον καταναγκασμό. Όλα αυτά ενώ η κυβέρνηση έχει απολέσει κάθε στοιχείο σοβαρότητας και συναίνεσης, με την κοινωνία κουρασμένη που βλέπει στα όποια μέτρα, τον εξόφθαλμα προσχηματικό χαρακτήρα τους.
Ακόμη και τώρα παραμένει ανάγκη η οικοδόμηση εναλλακτικής, με στόχο την ενίσχυση της ίδιας της κοινωνίας, με υπεράσπιση του αγαθού της υγείας, της ζωής, της ελευθερίας. Με διεκδίκηση ουσιαστικής λήψης μέτρων που θα επιτρέπουν την λειτουργία της κοινωνίας, κόντρα στο «κλείσιμο» για φρονηματισμό και το «άνοιγμα» για τον τουρισμό.
