Διαβάστε το Μέρος Α΄, Μέρος Β’
Για να καταλάβει κανείς πού εδράζεται η επιρροή των δεξιών καθεστώτων κάθε μορφής που μονοπωλούν την εξουσία, πρέπει να μελετήσει πώς στήθηκε το ελληνικό κράτος από τη δολοφονία του Καποδίστρια και μετά, τους τρόπους που η Δεξιά δημιουργεί «μηχανές» και «μηχανισμούς» και πώς αξιοποιεί τους θεσμούς προς όφελός της μετατρέποντας τα πάντα σε εργαλεία για να χειραγωγεί την κοινωνία. Συνεχίζοντας, στο τρίτο μέρος, επισημαίνω σημεία που αφορούν την εχθρότητά της για τα δημόσια πανεπιστήμια, αλλά και τη χρησιμοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών για εκφοβισμό και εκμετάλλευση.
Μουγκό πανεπιστήμιο
Η εμμονή να δημιουργήσουν την πανεπιστημιακή αστυνομία αντιβαίνει στον βασικό ισχυρισμό της Δεξιάς ότι επιθυμεί να εκσυγχρονίσει το πανεπιστήμιο καθιστώντας τη λειτουργία του πιο εύρυθμη. Επειδή, η αλήθεια είναι ότι χωρίς να αποκλίνουν από τον κεντρικό τους στόχο να θεσμοθετήσουν την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης παιδείας, με την πανεπιστημιακή αστυνομία προωθούν την παράλληλη επιδίωξή τους να αποστερήσουν από τα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα κάθε ίχνος ελευθερίας στη σκέψη και τη δράση των φοιτητών και εκπαιδευτικών. Γιατί ακόμα και σε περιόδους εντονότερης επιρροής της καθεστωτικής Δεξιάς στο πανεπιστήμιο, είτε στο εκπαιδευτικό προσωπικό είτε στους φοιτητικούς συλλόγους, το ελληνικό πανεπιστήμιο διατηρούσε πάντοτε μια αξιοσημείωτη σφαίρα ελευθερίας στη σκέψη.
Γνωρίζουν, λοιπόν, ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να χειραγωγήσουν πλήρως, ακόμα και στις πιο μαύρες περιόδους, όπως στη χούντα, το ελληνικό πανεπιστήμιο∙ δεν θα μπορέσουν ποτέ να το προσαρμόσουν απόλυτα και να το εντάξουν εξ ολοκλήρου στους μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινωνίας, μαζί με τα ΜΜΕ, την οργανωμένη επίσημη Εκκλησία, το στρατό, την αστυνομία κ.λπ. Αυτό μπορεί να το κάνει το ιδιωτικό πανεπιστήμιο που πληρώνεις για να σπουδάσεις, που είναι μια κερδοσκοπική επιχείρηση. Στο δημόσιο πανεπιστήμιο υπάρχει ένα πνεύμα ελευθερίας το οποίο έχει κατακτηθεί χάρη σε σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους που έχουν διδάξει στα πανεπιστήμια μας και χάρη στους φοιτητές που το θεωρούσαν πάντα ως ένα οχυρό της ελεύθερης σκέψης στο κατά τα άλλα εξαιρετικά προβληματικό ελληνικό κρατίδιο.
Οι διάφοροι ισχυρισμοί για να δικαιολογήσουν την αστυνομία στα πανεπιστήμια είναι παιδαριώδεις όσο κι αν επηρεάζουν μια μερίδα της κοινωνίας με τη συνδρομή δημοσιογράφων που είναι φερέφωνα της εξουσίας και των οργανωμένων συμφερόντων, αλλά και πανεπιστημιακών που σιγοντάρουν, ορισμένοι κάνουν και πολιτική καριέρα, κάποιοι έγιναν βουλευτές και υπουργοί στη διάρκεια της πανεπιστημιακής τους θητείας, πολλοί οφείλουν και το διορισμό τους στα πανεπιστήμια σε πολιτικές σχέσεις και εξαρτήσεις. Αυτοί διατείνονται ότι τα πανεπιστήμια δυσλειτουργούν, ενώ ξέρουν ότι υποχρηματοδοτούνται σκόπιμα και ότι είναι πολύ καλύτερα από τα περισσότερα πανεπιστήμια στην Ευρώπη και από τα υποκαταστήματα αγγλικών πανεπιστημίων που έχει με παραθυράκια επιτραπεί η λειτουργία τους εδώ. Άσε που και στην Ευρώπη τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι τα δημόσια και κρατικά. Κι αν εξαιρέσεις τα κορυφαία, τα δικά μας δεν υστερούν σε καταρτισμένο προσωπικό και ευφυείς φοιτητές , αλλά σε χρηματοδότηση και υποδομές. Όποιος Έλληνας γιατρός δουλεύει στη Νορβηγία ή μηχανικός στην Ολλανδία, το ξέρει. Ειδικά για την Αγγλία, καλύτερα να μην συζητήσουμε τι υπάρχει πίσω από τη βιτρίνα πολλών πανεπιστημίων που έχουν μετατραπεί σε οίκους εμπορίου και συντηρούνται από εκατοντάδες χιλιάδες ξένους φοιτητές.
Δεν θέλουν, λοιπόν, τα δημόσια πανεπιστήμια γιατί ποτέ δεν μπόρεσαν να τα υποτάξουν πλήρως και να τα τακτοποιήσουν ελεγχόμενα μέσα στη μηχανή χειραγώγησης της κοινωνίας. Κι επειδή ξέρουν ότι ακόμα κι αν αλλάξουν το Σύνταγμα και ενθαρρύνουν και νομιμοποιήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα δημόσια πανεπιστήμια θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να έχουν τη θέση που έχουν μέσα στην κοινωνία. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που τους επιτίθενται. Γιατί δεν μπορούν να τα ξεφορτωθούν τόσο εύκολα. Τα οικονομικά έπονται.
Είναι εκδηλωμένο ότι θέλουν να ευνουχίσουν τα πανεπιστήμια, να τους αφαιρέσουν κάθε βαθμό αυτονομίας και ελευθερίας. Τι άλλο πιο απροκάλυπτο θα μπορούσαν να κάνουν από το να βάλουν την αστυνομία μέσα στο πανεπιστήμιο. Αυτό που δεν έκανε ούτε η επτάχρονη δικτατορία, ούτε την εποχή που αναπτυσσόταν το φοιτητικό κίνημα και της δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα! Αυτοί δεν σέβονται τίποτα, μισούν την ελευθερία στη σκέψη και θέλουν άβουλους υποτελείς∙ θέλουν πελάτες , δεν θέλουν πολίτες!
Εκφοβισμός και εκμετάλλευση
Οι δεξιοί δεν έχουν καμία ταλάντευση όταν πρόκειται για το συμφέρον τους, για το συμφέρον της τάξης τους. Γι’ αυτό μέσα σε διακόσια χρόνια δημιουργούν συνεχώς μηχανές και μηχανισμούς εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους. Κρατούν όσους από τους παλιούς είναι χρήσιμοι και φτιάχνουν καινούργιους για να χειραγωγούν την κοινωνία. Έχουν στην κυριολεξία αναγάγει τη χειραγώγηση, τον έλεγχο και την υποταγή, εκούσια και ακούσια, σε επιστήμη. Κι εμείς τους κατηγορούμε ότι κάνουν λάθη. Μα δεν πρόκειται ποτέ για λάθη. Αυτοί θεωρούν λάθος ό,τι κάνουν και δεν εξυπηρετεί το συμφέρον τους. Εμείς, με τα δικά μας κριτήρια, τα ανθρωπιστικά, τους κατηγορούμε για λάθη όταν αυτά που κάνουν είναι σε βάρος των συμφερόντων της κοινωνίας. Αυτοί, όμως, αυτά δεν τα θεωρούν λάθη. Γι’ αυτούς είναι οι πολιτικές επιλογές τους. Τώρα, όταν το κάνουν πολύ χοντρά και ξεσηκώνουν μεγάλες αντιδράσεις από τις οποίες κινδυνεύει το συμφέρον τους, κάνουν λίγο πίσω και το μαζεύουν. Αλλά δεν το θεωρούν λάθος. Απλά θα βρουν άλλο τρόπο για να το εφαρμόσουν.
Ακόμα και με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό, ξέρουν τι κάνουν. Για τους πρόσφυγες και μετανάστες δεν δίνουν δεκάρα, για την ταλαιπωρία και τη δυστυχία τους. Σιγά να μην σκοτίζονται για τους 25 χιλιάδες πνιγμένους στη Μεσόγειο! Αλλά, δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από την απανθρωπιά τους και να νομίζουμε ότι η Δεξιά δεν θέλει πρόσφυγες και μετανάστες. Τους θέλει και τους παραθέλει! Και μας, τους πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και από την Πόλη, μας θέλανε και μας θέλανε σαν τρελοί. Αλλά μας ταπείνωναν και μας συκοφαντούσαν, γιατί έτσι μας κομπλάρανε και μας κομπλεξάρανε, κι έτσι μπορούσαν να παρατείνουν ανώδυνα γι’ αυτούς, χωρίς απαιτήσεις και διαμαρτυρίες από τους πρόσφυγες, την παραμονή μας σε παράγκες και χαμόσπιτα. Είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την καταστροφή, ξεπήδησαν δεκάδες εργοστάσια στη Νέα Ιωνία, την Καλογρέζα, τον Πειραιά κι αλλού; Τους προέκυψε ξαφνικά τεράστιο πλεόνασμα χεριών, που θα δούλευαν με όποιες συνθήκες και όποιες αμοιβές για να επιβιώσουν. Άντρες, γυναίκες και παιδιά, εργατάκια, δούλεψαν σ’ αυτά τα εργοστάσια με πενιχρές αμοιβές και έβγαλαν πάρα πολύ πλούτο για τους επιχειρηματίες. Περπατούσαν κάθε μέρα σε λασπόδρομους, περνούσαν μέσα από ρέματα και κακοτράχαλα μονοπάτια, χειμώνα-καλοκαίρι, από τις γύρω περιοχές αλλά και τις πιο μακρινές για να φτάσουν στα εργοστάσια που φύτρωναν σαν μανιτάρια, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ωράριο, με μεροκάματα της πείνας. Έτσι έγιναν οι πλούσιοι κι έτσι κράτησαν τους πρόσφυγες στη φτώχεια και την αγωνία επί δεκαετίες. Κι αν δεν ήταν τότε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, ακόμα στις παράγκες θα ήταν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια.
Τα ξένα χέρια
Τους θέλουν, λοιπόν, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά τους θέλουν να αισθάνονται συνεχώς κυνηγημένοι κι απροστάτευτοι. Πώς κατασκεύασαν τα ολυμπιακά έργα; Ποιος τα έφτιαξε; Τα Ελληνόπουλα που σπούδασαν στα πανεπιστήμια με τις θυσίες των οικογενειών τους θα έπιαναν τους κασμάδες και τα φτυάρια; Ποιος μαζεύει τις φράουλες ζώντας σε καλύβες από λαμαρίνα στην Πελοπόννησο; Οι απόφοιτοι της Νομικής ή της Βιομηχανικής; Ποιοι σπάζουν τα πεζοδρόμια στην Πανεπιστημίου δύο χρόνια τώρα που αναπλάθεται ο περίφημος πεζόδρομος από τον δήμαρχο; Όλοι οι εργάτες των εργολάβων είναι ξένοι!
Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτοί τώρα πληρώνονται κανονικά κι αν πάθουν κάτι μπορούν να πάνε δωρεάν στο νοσοκομείο. Σύμφωνοι, το σύστημα εξελίσσεται. Όμως, μπορούν να διεκδικήσουν κάτι; Μπορούν να οργανωθούν; Μπορούν να παραπονεθούν; Και χαρτιά παραμονής να έχουν, μόλις ενοχληθεί ο εργολάβος από τη συμπεριφορά του ξένου εργάτη, την άλλη μέρα ανακαλούν την άδεια παραμονής του, τον πακετάρουν με συνοπτικές διαδικασίες και τον στέλνουν στο Πακιστάν! Και δεν λέω ξένο κάποιον από την Αγγλία και τη Γερμανία, αυτοί μπορούν ακόμα και να κατουράνε ελεύθερα στους δρόμους και τις πλατείες, στη Ρόδο και την Ζάκυνθο, ανενόχλητοι. Αλλά οι άλλοι, από το Σουδάν και το Μπάνγκλαντες, δεν μπορούν ούτε τα χρωστούμενα να ζητήσουν!
Κοροϊδία και συμφέρον
Θέλουν τους ξένους εργάτες, πρόσφυγες και μετανάστες, οι εργολάβοι, οι ξενοδόχοι, οι εργοστασιάρχες, οι δήμαρχοι, αυτοί που τους χρησιμοποιούν, τους θέλουν, αλλά με τους όρους που τους εξασφαλίζει η κυβέρνηση. Γι’ αυτό οι πολιτικοί της Δεξιάς, όλων των αποχρώσεων, καταφέρονται συνεχώς εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων, ενώ ανησυχούν μήπως και σταματήσουν οι ροές. Πρέπει να πείθουν φραστικά τους ψηφοφόρους τους, στους οποίους καλλιεργούν τη φοβία και την αποστροφή για τους πρόσφυγες και μετανάστες, ότι είναι εναντίον της «εισβολής» των ξένων και γι’ αυτό χτίζουν φράχτες, κάνουν επαναπροωθήσεις και βυθίζουν πλοία, ενώ έχουν μεγάλη έγνοια αν οι πλούσιοι, οι ευκατάστατοι ψηφοφόροι τους θα έχουν άφθονους φτηνούς εργάτες για να μείνουν τα μεροκάματα χαμηλά, για τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. Έχουμε ποτέ ακούσει πολιτικό της Δεξιάς να καταγγέλλει έναν επιχειρηματία, εφοπλιστή, εργολάβο ή ξενοδόχο, επειδή απασχολεί εκατοντάδες ξένους εργάτες και όχι Έλληνες; Όχι, βέβαια, ούτε πρόκειται. Οι καταγγελίες των πολιτικών είναι ηχηρές και κατηγορηματικές για να μην μεγαλώνουν οι απαιτήσεις των μεταναστών που δουλεύουν στα ελληνικά αφεντικά και να έχουν πάντα την αβεβαιότητα ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκδιωχτούν χωρίς καν να αποζημιωθούν. Και με αυτές τις συκοφαντίες ότι οι ξένοι μετανάστες είναι εγκληματίες, που αν ήταν, ένα εκατομμύριο νέοι άνθρωποι, θα είχαμε πάρει τα βουνά για να σωθούμε, και θα μας αλλοιώσουν τον πολιτισμό, ότι η χριστιανική Ελλάδα θα γίνει μουσουλμανική, ότι είναι πράκτορες του Ισλάμ και της Τουρκίας και άλλα παρεμφερή, συντηρούν τη φοβία και καλλιεργούν το ρατσισμό για να έχουν ακροατήριο και ψηφοφόρους.
Μπορεί οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι να είναι γομάρια κι απολίτιστοι, αλλά το συμφέρον τους δεν το αγνοούν. Τα ίδια κάνουν και τα μεγάλα αφεντικά από το εξωτερικό, που βλέπουν πιο μακριά. Ο ΟΟΣΑ συχνά εκφράζει τις επιφυλάξεις του για την μακροχρόνια πορεία της ελληνικής οικονομίας λόγω της έλλειψης εργαζομένων, αφενός με το δημογραφικό που είναι πολύ οξύ, με ένα πληθυσμό ηλικιωμένων, και αφετέρου με τη μαζική φυγή ικανών και μορφωμένων νέων ανθρώπων στο εξωτερικό.
Θέλουν τους ξένους, αλλά και ταυτόχρονα θέλουν να τους βρίζουν, να τους εκβιάζουν, να τους ταπεινώνουν και να τους εκμεταλλεύονται ανεμπόδιστα. Φέτος εκδηλώθηκε σημαντική έλλειψη προσωπικού στα τουριστικά μέρη. Σκέψου να μην υπήρχαν και οι ξένοι!
Δύο στόχοι
Οι δεξιοί πολιτικοί πετυχαίνουν δύο στόχους. Να κρατούν τους απαραίτητους για την οικονομία και την ευρωστία των πλουσίων ξένους εργάτες και οικιακούς βοηθούς στα εύπορα σπίτια της Εκάλης και της Κηφισιάς, σε χαμηλό επίπεδο απαιτήσεων, ο ένας στόχος. Και ο άλλος, να ενθαρρύνουν τα πιο ανθρωποφοβικά αισθήματα των ψηφοφόρων για να τους πουλάνε προστασία και ασφάλεια. Να κάνουν τις μπίζνες τους φτηνά και αδιαμαρτύρητα και ταυτόχρονα να χειραγωγούν με το φόβο και την απειλή τούς ψηφοφόρους για να αποσπούν τη συναίνεση και την ψήφο τους.
Είναι, λοιπόν, κι αυτή μια μεγάλη, πολύ πετυχημένη φάμπρικα που έχει στήσει η Δεξιά, να κοροϊδεύει το πόπολο από τη μια και να επωφελούνται οι δικοί της από το φτηνό εργατικό δυναμικό από την άλλη. Ακριβώς, όπως το έκαναν με ιδιοτέλεια και απανθρωπιά με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Των οποίων, για να μην παίρνουν πολύ θάρρος, είχαν απαγορεύσει ακόμα και τα τραγούδια. Τι Μικρασιάτες, τι Μπανγκλαντεσιάτες, για τη Δεξιά όλοι το ίδιο είναι. Αντικείμενα προς εκμετάλλευση. Γι’ αυτό και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, εκτός από έξι αποδιοπομπαίους στους οποίους φορτώθηκε το τεράστιο έγκλημα, όλο το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό, από τον βασιλιά ως τα κόμματα και τους κομματάρχες, συνέχισαν, οι ίδιοι, να κυβερνούν τον τόπο, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Εξάλλου, γι’ αυτούς ήταν όλα καλά. Ένα εκατομμύριο κουρελήδες δούλευαν στα εργοστάσια και τα χωράφια σχεδόν τζάμπα για να πλουτίζουν οι λίγοι προνομιούχοι που ωφελήθηκαν από τον πόλεμο!
Και είδα την κυρία υπουργό, αρμόδια για τους μετανάστες!, στο λιμάνι της Καλαμάτας, ενώ έκανε δηλώσεις για τους εκατοντάδες ανθρώπους που πνίγηκαν από σκοπούμενη «αμέλεια», πώς συγκρατιόταν. Από τι άραγε; Από λύπη ή από χαρά;
Εν κατακλείδι: η Δεξιά, ακολουθώντας και τους μεγάλους προστάτες της από το εξωτερικό, που έχουν τεράστια εμπειρία από τον έλεγχο και την αφαίμαξη των λαών, έχει επεξεργαστεί τις μεθόδους χειραγώγησης της ελληνικής κοινωνίας. Κι όσο εμείς, οι προοδευτικοί, οι καλλιεργημένοι, οι αριστεροί, δεν μπορούμε να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας, να κάνουμε σωστές ιεραρχήσεις και με σύγχρονους όρους να γίνουμε κατανοητοί από το λαό, οι μηχανισμοί χειραγώγησης που έφτιαξε και χρησιμοποιεί η Δεξιά θα μας εξουδετερώνουν εύκολα.
