Το «Utopia Project», που εγκαινίασε το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Tέχνης στις 18 Νοέμβρη, είναι αποτέλεσμα μιας τετραετούς διαδικασίας (workshop), που οργανώθηκε από τη Σχολή Καλών Τεχνών σε έναν από τους σταθμούς της, στο Ρέθυμνο.
«Το workshop ξεκίνησε με θέμα ουτοπία ως νησί», λέει ο Βασίλης Βλασταράς, εικαστικός καλλιτέχνης και λέκτωρ της ΑΣΚΤ, «καθώς η ουτοπία δεν είναι παρά ένα μακρινό νησί, μια απομονωμένη χώρα στην άκρη του πουθενά». Η απήχηση που είχε, αλλά και οι διάφορες κοινωνικοπολιτικές περιστάσεις επέβαλλαν καινούρια νοήματα.
Τον Ιούλιο του 2007, η δουλειά συνεχίστηκε με το project «Ουτοπία και Βία», μέσα από το οποίο οι καλλιτέχνες ερεύνησαν αποτυχημένες προσπάθειες πραγματοποίησης μορφών που οδήγησαν σε δυστοπίες.
Ακολούθησε το «Ουτοπία και πράξη: Μάης 68 – Μάης 08» με αφορμή την επέτειο των πενήντα χρόνων από το Μάη του 68, ενώ το καλοκαίρι του 2009, οργανώθηκε το project «Ουτοπία και νεότητα» με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Τέλος το καλοκαίρι του 2010, μια χρονιά που παγκοσμίως κορυφώνονται οι συζητήσεις για τη σχέση ανθρώπου-φύσης, το project οργανώθηκε με τίτλο «Ουτοπία και Φύση».
Κατά τη διάρκεια της τετραετούς αυτής δουλειάς δημιουργήθηκε ένας ιστός καλλιτεχνών, θεωρητικών κι επιστημόνων που με διαλέξεις και μαθήματα «αποδόμησαν» την έννοια της ουτοπίας, με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της μέσα από την εικαστική γλώσσα των καλλιτεχνών. Βλέποντας την έκθεση, συνειδητοποιεί κανείς την υποκειμενική έννοια της ουτοπίας, που παίρνει μορφή μέσα από τα δημιουργήματα του κάθε καλλιτέχνη. Κατά αυτόν τον τρόπο τα εικαστικά δημιουργήματα και τα video που ενίοτε τα πλαισιώνουν, προωθούν το διάλογο «εξαρτάται απ’ τη θέση που ο καθένας βλέπει τα πράγματα, γίνονται αντιπαραθέσεις, δημιουργείται διάλογος», λέει ο Βασίλης Βλασταράς. Άλλοτε πιο κοντά κι άλλοτε πιο μακριά από αυτό που ο καθένας μας ορίζει ως ουτοπία, «τα προβλήματα παραμένουν πάνω κάτω τα ίδια, για παράδειγμα πώς μια ουτοπία μπορεί εύκολα να γίνει δυστοπία, ή πώς μια ουτοπική σκέψη μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα», επισημαίνει ο Β. Βλασταράς.
Οι τρεις βασικοί τόποι έκφρασης του project είναι η έκθεση στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (iset) στον ιστορικό χώρο των Νέων Μορφών, μια δίγλωσση (ελληνικά-αγγλικά) έκδοση από την ΑΣΚΤ με πρωτότυπα κείμενα των θεωρητικών και επιστημόνων που συμμετείχαν στο project και ένα Table talk που εξελίσσεται σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Διάρκεια μέχρι 29 Γενάρη 2011.
Τον Ιούλιο του 2007, η δουλειά συνεχίστηκε με το project «Ουτοπία και Βία», μέσα από το οποίο οι καλλιτέχνες ερεύνησαν αποτυχημένες προσπάθειες πραγματοποίησης μορφών που οδήγησαν σε δυστοπίες.
Ακολούθησε το «Ουτοπία και πράξη: Μάης 68 – Μάης 08» με αφορμή την επέτειο των πενήντα χρόνων από το Μάη του 68, ενώ το καλοκαίρι του 2009, οργανώθηκε το project «Ουτοπία και νεότητα» με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Τέλος το καλοκαίρι του 2010, μια χρονιά που παγκοσμίως κορυφώνονται οι συζητήσεις για τη σχέση ανθρώπου-φύσης, το project οργανώθηκε με τίτλο «Ουτοπία και Φύση».
Κατά τη διάρκεια της τετραετούς αυτής δουλειάς δημιουργήθηκε ένας ιστός καλλιτεχνών, θεωρητικών κι επιστημόνων που με διαλέξεις και μαθήματα «αποδόμησαν» την έννοια της ουτοπίας, με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της μέσα από την εικαστική γλώσσα των καλλιτεχνών. Βλέποντας την έκθεση, συνειδητοποιεί κανείς την υποκειμενική έννοια της ουτοπίας, που παίρνει μορφή μέσα από τα δημιουργήματα του κάθε καλλιτέχνη. Κατά αυτόν τον τρόπο τα εικαστικά δημιουργήματα και τα video που ενίοτε τα πλαισιώνουν, προωθούν το διάλογο «εξαρτάται απ’ τη θέση που ο καθένας βλέπει τα πράγματα, γίνονται αντιπαραθέσεις, δημιουργείται διάλογος», λέει ο Βασίλης Βλασταράς. Άλλοτε πιο κοντά κι άλλοτε πιο μακριά από αυτό που ο καθένας μας ορίζει ως ουτοπία, «τα προβλήματα παραμένουν πάνω κάτω τα ίδια, για παράδειγμα πώς μια ουτοπία μπορεί εύκολα να γίνει δυστοπία, ή πώς μια ουτοπική σκέψη μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα», επισημαίνει ο Β. Βλασταράς.
Οι τρεις βασικοί τόποι έκφρασης του project είναι η έκθεση στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης (iset) στον ιστορικό χώρο των Νέων Μορφών, μια δίγλωσση (ελληνικά-αγγλικά) έκδοση από την ΑΣΚΤ με πρωτότυπα κείμενα των θεωρητικών και επιστημόνων που συμμετείχαν στο project και ένα Table talk που εξελίσσεται σε όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Διάρκεια μέχρι 29 Γενάρη 2011.
Λίνα Φούντογλου
Σχόλια
