Δύσκολο πράγμα οι διμερείς συναντήσεις. Πόσο μάλλον όταν γίνονται με δική σου πρωτοβουλία.
Όταν η υπαγωγή της χώρας σου σε ένα πολιτικο-οικονομικό μοντέλο προτεκτοράτου και μάλιστα σε υβριδική μορφή έχει αποστερήσει από την αγορά εργασίας κάθε ικμάδα ζωντάνιας, όταν παρακολουθείς σχεδόν εμβρόντητη τις εξελίξεις ρίχνοντας και καμία «τουφεκιά στον αέρα» έτσι, για την τιμή των όπλων, σε τι ακριβώς ζητάς να σε συνδράμουν οι διεθνείς οργανισμοί; Από τι να σε σώσουν;
Ο λόγος για την άλλοτε κοινωνικό εταίρο, Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος – τη γνωστή μας άγνωστη, ΓΣΕΕ, στα γραφεία της οποίας έπεσε πολύ δουλειά την περασμένη εβδομάδα καθώς την Ελλάδα επισκέφθηκε κλιμάκιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), από το οποίο ζητήθηκε η παρέμβασή του προς την ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να μπει φραγμός στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων.
Με νούμερα, ποσοστά, συγκρίσεις, αναλύσεις και υιοθετώντας τραγικό τόνο, οι εργατοπατέρες πάσχισαν να αποδείξουν στο διεθνές κλιμάκιο τις επιπτώσεις που έχει η τροϊκανική πολιτική στην εργασία, την ώρα που σε αντίστοιχη συνάντηση του ίδιου κλιμακίου του ILO με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), γινόταν σαφές πως μόνον 2 στους 10 επιχειρηματίες εξακολουθούν να υποστηρίζουν / τηρούν τους ισχύοντες μισθούς / συμβάσεις. Οι συναντήσεις σημαντικές, τα συμπεράσματα επίπονα, το διά ταύτα υπό διερεύνηση. Δεν μάθαμε από τα ενημερωτικά δελτία, ωστόσο, εάν το κλιμάκιο του ILO «ξεναγήθηκε» στα καταλυμένα εργοστάσια της Χαλυβουργίας ή του Λουκίσσα.
Δύσκολο πράγμα να αναζητάς τα απομεινάρια της ζωντανής εργασίας στους τέσσερις τοίχους των γραφείων…
Ο λόγος για την άλλοτε κοινωνικό εταίρο, Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος – τη γνωστή μας άγνωστη, ΓΣΕΕ, στα γραφεία της οποίας έπεσε πολύ δουλειά την περασμένη εβδομάδα καθώς την Ελλάδα επισκέφθηκε κλιμάκιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO), από το οποίο ζητήθηκε η παρέμβασή του προς την ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να μπει φραγμός στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων.
Με νούμερα, ποσοστά, συγκρίσεις, αναλύσεις και υιοθετώντας τραγικό τόνο, οι εργατοπατέρες πάσχισαν να αποδείξουν στο διεθνές κλιμάκιο τις επιπτώσεις που έχει η τροϊκανική πολιτική στην εργασία, την ώρα που σε αντίστοιχη συνάντηση του ίδιου κλιμακίου του ILO με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), γινόταν σαφές πως μόνον 2 στους 10 επιχειρηματίες εξακολουθούν να υποστηρίζουν / τηρούν τους ισχύοντες μισθούς / συμβάσεις. Οι συναντήσεις σημαντικές, τα συμπεράσματα επίπονα, το διά ταύτα υπό διερεύνηση. Δεν μάθαμε από τα ενημερωτικά δελτία, ωστόσο, εάν το κλιμάκιο του ILO «ξεναγήθηκε» στα καταλυμένα εργοστάσια της Χαλυβουργίας ή του Λουκίσσα.
Δύσκολο πράγμα να αναζητάς τα απομεινάρια της ζωντανής εργασίας στους τέσσερις τοίχους των γραφείων…
Μ.Ε.
Σχόλια
