του Νεόφυτου Παπαδόπουλου*
Όπως προκύπτει από την παρακάτω επιχειρηματολογία, απαιτείται αναθεώρηση της «Συμφωνίας» (του προσυμφώνου) των Πρεσπών για το Σκοπιανό-Μακεδονικό με ονομασία χωρίς τον όρο «Μακεδονία».
Προτείνεται η ονομασία Δημοκρατία των Σκοπίων, δηλαδή RepublicofSkopia. Άλλωστε η ονομασία τα Σκόπια, Σκοπιανό χρησιμοποιείται ήδη ευρέως στη χώρα μας. Εξάλλου υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις, όπως Δαρδανία ή Vardarska. Σημειωτέον ότι το όνομα της πρωτεύουσας για χώρα χρησιμοποιείται και στη διεθνή ειδησιογραφία, αλλά υπάρχουν και παραδείγματα συνωνυμίας κράτους και πρωτεύουσας άλλων χωρών, όπως του Μεξικού.
Ως γνωστόν, η σημερινή συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προέκυψε από την, κατά την εποχή του Τίτο, αυθαίρετη, απαράδεκτη και ύπουλη καθιέρωση της ονομασίας «Μακεδονία» για όλη την περιοχή των Σκοπίων στο εσωτερικό της τότε Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, κατόπιν συναλλαγής του Τίτο με ξένα συμφέροντα (έχοντας αλυτρωτικές βλέψεις προς την Ελλάδα).
Μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας η περιοχή των Σκοπίων «αναβαθμίστηκε» σε κράτος. Τότε το κράτος αυτό, αντί να καταργηθεί ο αυθαίρετος όρος «Μακεδονία» για όλη την περιοχή των Σκοπίων, κατόπιν και του σχετικού εμπάργκο μας, ονομάστηκε, και υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, προσωρινά, με ενδιάμεση Συμφωνία, «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ), δηλαδή «Former YugoslavianRepublicofMacedonia» (FYROM). Όμως, μόνο τμήμα του κράτους αυτού ήταν κάποτε (ιστορικά) τμήμα «Μακεδονίας» (μαζί με τμήματα της Ελλάδας και της Βουλγαρίας). Επομένως το πολύ μόνο αυτό το τμήμα θα μπορούσε να φέρει εσωτερικά, δηλαδή περιφερειακά, σύνθετο όνομα, όπως Σλαβομακεδονία (για διαφοροποίηση από την ελληνική Μακεδονία). Συνεπώς δεν ευσταθεί και η αναγνώριση ολοκλήρου του κράτους των Σκοπίων από πάνω από 140 κράτη ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και μάλιστα χωρίς τη συγκατάθεση της γειτονικής Ελλάδας, που έχει άμεσο ενδιαφέρον και επίπτωση από την τελική ονομασία, ενώ ορισμένα άλλα μη γειτονικά κράτη ενδιαφέρονται το πολύ για κάποια οποιαδήποτε συμφωνία και δεν τους αφορά η ονομασία και τα παράγωγα της.
***
Από την άλλη μεριά στη σύνοδο του NATO στο Βουκουρέστι το 2008 θεωρήθηκε ως αναγκαστικά συμβιβαστική πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό όπως «Μακεδονία-Σκόπια» (χωρίς να αποτελεί εθνική γραμμή). Η πρόταση αυτή λόγω της απόλυτα αρνητικής στάσης της τότε ηγεσίας των Σκοπίων, δεν κατέληξε σε συμφωνία, αλλά τελικά σε βέτο της Ελλάδας, καθυστερώντας την επίλυση του προβλήματος μέχρι την τωρινή θεωρούμενη «ευνοϊκή συγκυρία» («ευκαιρία»). Άλλωστε οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία, όπως «Βόρεια Μακεδονία», εκτός των άλλων, οδηγεί ήδη στην πράξη σε απάλειψη του επιθετικού (συμπληρωματικού) όρου και στη μη αποδεκτή –εν δυνάμει αλυτρωτική– ονομασία «Μακεδονία». Ήδη σε διάφορες ομιλίες οι Σκοπιανοί παραλείπουν τον όρο «Βόρεια» για τη χώρα τους παραβιάζοντας τη «Συμφωνία», η οποία έτσι καθίσταται εκ των πραγμάτων άκυρη ως μη εφαρμοζόμενη.
Π.χ. ήδη ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζ. Ζάεφ μετά τη «Συμφωνία» των Πρεσπών σε ομιλία του χρησιμοποίησε τις εκφράσεις «εμείς οι Μακεδόνες» και εσείς οι Έλληνες και ομίλησε για ιστορική ύπαρξη Βόρειας Μακεδονίας (Σκόπια), Νότιας Μακεδονίας (Ελλάδα) και Ανατολικής Μακεδονίας (Βουλγαρία), οραματιζόμενος και Ευρωπαϊκή Μακεδονία! Επιπλέον στην προεκλογική επιχειρηματολογία του Σκοπιανού για το δημοψήφισμά τους προβαλλόταν κατά κόρον ο όρος «Μακεδονία» για όλες τις χρήσεις χωρίς τον διαχωριστικό όρο «Βόρεια», δηλαδή καταχρηστικώς χρησιμοποιούσαν την ονομασία αυτή για όλο το κράτος τους με σοβαρές συνέπειες για το κύρος της ελληνικής περιφερειακής Μακεδονίας (με ενδεχόμενες αλυτρωτικές τους βλέψεις, μέχρι και φημολογούμενη πρόθεση διεθνούς επιβράβευσης της «Συμφωνίας»). Σημειωτέον ότι, παρά την παραπλανητική εκστρατεία υπέρ της «Συμφωνίας» των Πρεσπών, το αποτέλεσμα του σχετικού δημοψηφίσματος ήταν αρνητικό.
Η ονομασία της χώρας χωρίς τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του όχι μόνο ανταποκρίνεται στο εθνικό πατριωτικό μας αίσθημα, αλλά δεν απαιτεί και ειδική «προστασία» από αλυτρωτικές βλέψεις, πράγμα που επίσης διευκολύνει την τροποποίηση του συντάγματός τους και την απάλειψη των αλυτρωτικών παραγώγων σε όλες τις αναφορές του όρου «Μακεδονία», όπως στη γλώσσα τους, την εθνότητα-ταυτότητα και στην ονομασία της χώρας (με αυτονόητη ισχύ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ergaomnes), αντικαθιστώντας τους όρους «Μακεδονία», «Μακεδονικό» (για όλο το κράτος) με τους όρους «Σκόπια», «Σκοπιανό»
Εξάλλου η ονομασία της χώρας χωρίς τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του όχι μόνο ανταποκρίνεται στο εθνικό πατριωτικό μας αίσθημα, αλλά δεν απαιτεί και ειδική «προστασία» από αλυτρωτικές βλέψεις, πράγμα που επίσης διευκολύνει την τροποποίηση του συντάγματός τους και την απάλειψη των αλυτρωτικών παραγώγων σε όλες τις αναφορές του όρου «Μακεδονία», όπως στη γλώσσα τους, την εθνότητα-ταυτότητα και στην ονομασία της χώρας (με αυτονόητη ισχύ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ergaomnes), αντικαθιστώντας τους όρους «Μακεδονία», «Μακεδονικό» (για όλο το κράτος) με τους όρους «Σκόπια», «Σκοπιανό».
Το θέμα είναι επίσης, αν οι δικοί μας υποστηρικτές της σύνθετης ονομασίας με τον όρο «Μακεδονία» (που οδήγησε στην απαράδεκτη, αντεθνική και αντιλαϊκή «Συμφωνία» των Πρεσπών με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία»), έχουν συνειδητοποιήσει ότι έχουν τεράστια ευθύνη με ανυπολόγιστες συνέπειες. Πιο συγκεκριμένα τίθεται το ερώτημα, εκτός των άλλων, αν οι δικοί μας έχουν αντιληφθεί ότι η αδικαιολόγητη, εξοργιστική κατάχρηση του όρου «Μακεδονία» για όλο το κράτος των Σκοπίων από την εποχή του Τίτο υποβιβάζει ταπεινωτικά τη σημασία της ιστορικής περιφερειακής ελληνικής Μακεδονίας, με πολλαπλές επιπτώσεις ακόμα και για τα ελληνικά Μακεδονικά προϊόντα. Αντιθέτως, ορισμένοι δείχνουν να αισθάνονται υπερήφανοι για τη Συμφωνία-παγίδα και να πιστεύουν ότι η «Συμφωνία» των Πρεσπών μπορεί να αποτελέσει μοντέλο για την επίλυση διεθνών διαφορών.
***
Για να γίνει αποδεκτή η αλλαγή της ονομασίας ολόκληρης της χώρας των Σκοπίων χωρίς τον όρο Μακεδονία θα πρέπει να ενημερωθούν, να συνειδητοποιήσουν και να πεισθούν οι Σκοπιανοί (αλλά και ορισμένοι δικοί μας) για το ότι η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (στην πράξη χωρίς το «Βόρεια») για ολόκληρο το κράτος των Σκοπίων μειώνει ανεπίτρεπτα τη διεθνώς αναγνωρισμένη ιστορική σημασία της περιφερειακής ελληνικής Μακεδονίας. Πάντως, για να ξεπεραστεί η δυσκολία αποδοχής τροποποίησης της συνταγματικής ονομασίας μπορούν να δοθούν οικονομικά και αναπτυξιακά ανταλλάγματα (κίνητρα) επιπλέον της συναίνεσής μας στην ένταξη της χώρας στο NATO και την Ε.Ε.
Όμως η ένταξη των Σκοπίων στο NATO (και την Ε.Ε.) δεν πρέπει να εγκριθεί πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, δηλαδή πριν, μεταξύ άλλων, γίνει αποδεκτή η ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία (για πρόληψη αλυτρωτικών επιδιώξεων), με δημοψήφισμα και από τον ελληνικό λαό, για να μη θιγούν τα εθνικά μας συμφέροντα και για να εξασφαλιστεί, μεταξύ άλλων, η εδαφική αλλά και η ιστορική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Συμπερασματικώς, επιβάλλεται η αναθεώρηση της «Συμφωνίας» των Πρεσπών. Αντί της σύνθετης ονομασίας όλου του κράτους των Σκοπίων με τον όρο Μακεδονία, που οδηγεί σε εξευτελιστική απαξίωση της ιστορικής περιφερειακής ελληνικής Μακεδονίας και σε αλυτρωτικά ενδεχόμενα, προτείνονται οι παραπάνω εναλλακτικές λύσεις χωρίς τον όρο Μακεδονία ως προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της συμφωνίας με τους παραπάνω όρους. Η μόνη δική μας παραχώρηση θα μπορούσε να είναι η ονομασία Σλαβομακεδονία για το τμήμα του κράτους των Σκοπίων που κάποτε υπήρχε τμήμα Μακεδονίας. Σημειωτέον ότι η τωρινή «Συμφωνία» των Πρεσπών έχει ήδη, μεταξύ άλλων, αρνητικές διπλωματικές αλλά και οικονομικές επιπτώσεις σε φιλικές διεθνείς σχέσεις μας (με τη Ρωσία).
Πάντως ένα από τα βασικά ζητήματα είναι αν η «Συμφωνία» των Πρεσπών φτάσει στη Βουλή μας και αν τότε η πλειοψηφία των «εκπροσώπων του λαού» τολμήσει χωρίς ντροπή να ψηφίσει υπέρ της «Συμφωνίας» και εναντίον της πατριωτικής θέλησης του λαού μας.
*Ο Νεόφυτος Παπαδόπουλος είναι Πυρηνικός Φυσικός
**Ο υπότιτλος του κειμένου είναι της Σύνταξης
