του Κώστα Γκιώνη
Για άλλη μια χρονιά οι καμπάνες θα κτυπήσουν χαρμόσυνα, βεγγαλικά θα κάνουν τον ουρανό να στολιστεί με πολύχρωμα λαμπιόνια, τα βαρελότα θα τραντάξουν την εκκωφαντική ησυχία των καιρών, και οι λαμπάδες θα μεταδώσουν με αστραπιαίο τρόπο το μήνυμα της μαγειρίτσας – αφού μ’ έναν μαγικό τρόπο οι πιστοί θα διακτινιστούν σε κλάσματα δευτερολέπτων από την εκκλησία στο γιορτινό τραπέζι.
Ο σταυρός όμως θα παραμείνει στη θέση του, με τον λαό σταυρωμένο και τους φαρισαίους να γλεντοκοπάνε μοιράζοντας τα ιμάτια του μονίμως βασανισμένου και προδομένου λαού. Οι σούβλες θα συνεχίσουν για μια ακόμη χρονιά να μπαίνουν σε λάθος ποπούς. Η Ανάσταση, αγοραφοβική, θα παλεύει κρυμμένη μέσα στους σκοτεινούς διαδρόμους κάποιων μυαλών, περιμένοντας άδικα να την αναγγείλει το ψευτοκούτι που έχουν τοποθετημένο απέναντι από τον καναπέ τους. Τα σπίτια φωτοστόλιστα (για πόσο ακόμα;), θα στήσουν άλλο ένα επίπλαστο γιορτινό περιβάλλον, ίσως το τελευταίο τους, γελώντας και πιστεύοντας ότι θα έρθει η εξ ουρανού σωτηρία τους.
Οι περισσότεροι θα συνεχίσουν ως συνήθως ν’ αντιλαμβάνονται τον πόλεμο στην Ουκρανία με όρους ποδοσφαιρικούς: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, Ρωσία-Ουκρανία, Πούτιν-Ζελένσκι. Αυτό που γίνεται εκεί όμως είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο: το ξαναμοίρασμα του κόσμου από την αρχή. Η βύθιση του καταδρομικού Moskva, της ναυαρχίδας του ρώσικου στόλου στη Μαύρη Θάλασσα, δεν ήταν ατύχημα, ούτε επίθεση με ουκρανικούς πυραύλους. Ήταν το άνοιγμα των πυλών της κολάσεως, κι ας ελπίζουμε ότι δεν θα βγουν όλα τα τέρατα από τα βάθη…
Το πείραμα της ναζιστικοποίησης υπό τον μανδύα της αστικής αντιπροσωπευτικής τρολοδημοκρατίας θα συνεχίσει ακόμα πιο δυναμικά να καλύπτει την υπό άνοια γηραιά ήπειρο – η οποία, αφού το παρελθόν δεν της δίδαξε τίποτα, είναι καταδικασμένη να υποστεί για άλλη μια φορά τις συνέπειες, με θύμα πάλι τους λαούς.
Ο Πιότρ Κροπότκιν, σε μια διάλεξη του στο Παρίσι το 1900, είχε προβλέψει: «25 χρόνια τώρα η δαμόκλεια σπάθη του πανευρωπαϊκού πολέμου κρέμεται πάνω από τα ευρωπαϊκά κράτη. Κι αν αυτός ο πόλεμος δεν έχει ξεσπάσει ακόμα, αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί οι ανώτεροι χρηματιστικοί κύκλοι θεωρούν πιο επικερδές το να χρεώνονται τα κράτη όλο και περισσότερο. Τη μέρα όμως που οι μεγάλοι τραπεζίτες θα θεωρήσουν πιο επικερδές το ξέσπασμα του πολέμου, τα ανθρώπινα κοπάδια θα εξαπολυθούν εναντίον άλλων κοπαδιών και θ’ αλληλοσφαγούν για να κανονίσουν τους λογαριασμούς των οικονομικών αφεντών του κόσμου όλου».
Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να προβλέπεις το μέλλον. Αρκεί να έχεις καλή γνώση του παρελθόντος. Γι’ αυτό γίνεται αυτός ο ολοκληρωτικός πόλεμος κατά της μνήμης, γι’ αυτό διαστρεβλώνονται τα ιστορικά γεγονότα. Για να έχουν πάντα το προνόμιο του αιφνιδιασμού.
Η Ανάσταση νεκρών δεν θα έρθει. Αυτό που θα ήταν πιο αναγκαίο στις μέρες μας θα ήταν η Ανάσταση συνειδήσεων…
