Αγαπητοί συνάδελφοι,
Στην έκτακτη γενική μας συνέλευση της 3ης Δεκεμβρίου (παρότι δεν επετεύχθη απαρτία) συζητήθηκε ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που έχουν απασχολήσει την ΕΣΠΗΤ τα τελευταία χρόνια: η ένταξη των μισθωτών μελών μας στο «νέο» επικουρικό ταμείο (ΕΔΟΕΑΠ), που έχει ήδη καταστεί υποχρεωτική βάσει της σχετικής τροπολογίας της κυβέρνησης.
Μέσα από τις τοποθετήσεις των δύο παρατάξεων που κυριαρχούν στο ΔΣ της ΕΣΠΗΤ διαφάνηκε επίσης η τάση για ενοποίηση –απορρόφηση τη θεωρούμε εμείς– του σωματείου μας με την ΕΣΗΕΑ. Αυτό βαφτίστηκε «συνδικαλιστική ενοποίηση του κλάδου», και απ’ ό,τι φαίνεται θα προωθηθεί και μέσω του συνεδρίου της ΠΟΕΣΥ (15-17 Δεκεμβρίου).
Ως Εργάτες Τύπου ξεκαθαρίζουμε από την αρχή την αντίθεσή μας και στα δύο αυτά ζητήματα.
Θεωρούμε ότι η συζήτηση γύρω από το καθεστώς ένταξης στον ΕΔΟΕΑΠ γίνεται κατόπιν εορτής. Η συνέλευση θα έπρεπε να έχει γίνει όταν ουσιαστικά απορρίφθηκαν οι προτάσεις των σωματείων που προέκυπταν μέσα από αναλογιστική μελέτη. Αντιθέτως, συζητάμε με ήδη ψηφισμένο τον νόμο για τον ΕΔΟΕΑΠ και, βεβαίως, δεν είναι τυχαίο ότι η συνέλευση δεν είχε απαρτία. Πολλοί συνάδελφοι θεωρούν αυτή την εκ των υστέρων συζήτηση άνευ νοήματος. Ουσιαστική ενημέρωση δεν είχε υπάρξει και τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε έναν απαράδεκτο νόμο, που πετάει έξω από τον «νέο» φορέα τόσο τους συνταξιούχους-μέλη της ΕΣΠΗΤ όσο και τους εργαζόμενους με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών, αφού ρητώς ο νόμος μιλά για «μισθωτούς». Όλα τα υπόλοιπα είναι «ερμηνείες».
Είναι προφανές ότι οι συνταξιούχοι μας δεν «χωράνε» στο «νέο» ταμείο γιατί απλούστατα οι πάντες αμφιβάλλουν για τη βιωσιμότητά του, οπότε προκρίθηκε να μπουν μόνο οι εν ενεργεία μισθωτοί μας (δηλαδή, οι εισφορές μας) και όχι οι συνταξιούχοι, τους οποίους αυτό το σχέδιο αντιμετωπίζει ως κόστος, ως βάρος!
Στη συνέλευση οι Εργάτες Τύπου κατηγορηθήκαμε ότι «καταστροφολογούμε» όσον αφορά τη βιωσιμότητα του «νέου» ταμείου. Αιδώς, Αργείοι! Οι πάντες γνωρίζουν ότι οι εργοδότες δεν έχουν συμφωνήσει ουσιαστικά στην εισφορά 2% επί του τζίρου, ότι θα επιχειρήσουν είτε να την καταρρίψουν δικαστικά είτε να μην την καταβάλλουν στην πράξη, οπότε μόνο ένας μάγος θα κατάφερνε από μια άκρως συρρικνωμένη πρωτογενή ασφαλιστική «ύλη» (λόγω ανεργίας, μείωσης μισθών, ελαστικών σχέσεων εργασίας κ.λπ.) να βγάλει βιώσιμες παροχές αξιοπρεπούς επιπέδου, και μάλιστα καλύτερες από αυτές του ΕΟΠΥΥ, όπως μας διαβεβαιώνουν.
Ειδικότερα όσον αφορά τις επικουρικές μας συντάξεις, τα μέλη μας που θα ενταχθούν στο «νέο» ταμείο θα είναι ξεκάθαρα «ριγμένα» σε σχέση με τους παλιούς ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ, λόγω διαδοχικής ασφάλισης, ενώ οι συνταξιούχοι μας θα ζουν με την αγωνία του τι συνέπειες θα έχει για το επικουρικό τους το ότι οι εισφορές του κλάδου δεν θα πηγαίνουν πια στο ΕΤΕΑΕΠ αλλά στο «νέο» ταμείο.
Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές αυτού του σχεδίου, αν δεν τους ενδιαφέρει απλώς μια προσωρινή λύση για τους παλιούς ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ, έχουν βάλει το κάρο πριν από το άλογο. Όταν σε όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου δεν έχεις κάνει τίποτα για να αποτρέψεις το αντεργατικό όργιο τροϊκανών-κυβέρνησης-εργοδοτών, για να διασώσεις έστω ένα μίνιμουμ εργασιακών όρων στον κλάδο, όταν έχεις δώσει την εντύπωση στους εργοδότες ότι υποχωρείς στα πάντα, και από πάνω τους παρακαλάς κιόλας μπας και διατηρήσουν κάποιες θέσεις εργασίας, είναι ανοησία να πιστεύεις ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει για ένα «ειδικό» ταμείο «ειδικών» παροχών. Και αν τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν, και ο ΕΔΟΕΑΠ (ένα ιδιωτικό ταμείο, να μην ξεχνιόμαστε!) ξαναβρεθεί στα «κόκκινα», ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τις χαμένες εισφορές μας;
Εμείς οι Εργάτες Τύπου προτείνουμε ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο. Κατ’ αρχάς, είναι αυτονόητο ότι οι συνταξιούχοι μας θα πρέπει να πάνε εκεί που πάνε και οι εισφορές των εν ενεργεία συναδέλφων τους! Είτε στο «νέο» ταμείο, είτε, αν το επιθυμούν οι ίδιοι, να παραμείνουν στο υπάρχον καθεστώς, με ανάλογη ποσόστωση στις εισφορές. Επίσης, είναι αυτονόητο ότι οι «μπλοκάκηδες» και οι άνεργοι είναι 100% συνάδελφοί μας, και θα πρέπει να ισχύσει και για αυτούς ό,τι ισχύει για τους (και τυπικά) μισθωτούς. Ευρύτερα, τώρα, η διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση και τους εργοδότες θα πρέπει πάση θυσία να ξανανοίξει, αλλά αυτή τη φορά σε μια πραγματική βάση. Και η πραγματική βάση είναι να εγγυηθούν εργασιακές σχέσεις και αμοιβές που να μπορούν να στηρίξουν, πρώτον, την επιβίωση των εργαζομένων, δεύτερον, τη στοιχειώδη ελευθερία του Τύπου (άρα την αξιοπιστία του ίδιου του προϊόντος τους!), και τρίτον, ένα πραγματικά ενιαίο, βιώσιμο και αξιοπρεπές ασφαλιστικό καθεστώς για όλο τον κλάδο. Δηλαδή, πρώτα απ’ όλα συλλογικές συμβάσεις!
Για να δοθεί αυτή η μάχη, όμως, χρειαζόμαστε το κατάλληλο εργαλείο. Και αυτό το εργαλείο μπορεί να είναι μόνο ένα Συνδικάτο Τύπου, με όλες τις ειδικότητες και όλους τους εργαζόμενους μέσα, και όχι μια ψευδεπίγραφη «ένωση» των Ενώσεων Συντακτών, που αφήνει απ’ έξω πάμπολλες κατηγορίες εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ και μεταφέρει εξολοκλήρου το κέντρο βάρους στη σημερινή αναξιόπιστη, αναξιόμαχη και φιλο-εργοδοτική γραφειοκρατία της ΕΣΗΕΑ. Μια απορρόφηση της ΕΣΠΗΤ από την ΕΣΗΕΑ δεν είναι ένα βήμα προς τη «συνδικαλιστική ενοποίηση του κλάδου», είναι η ταφόπλακά της! Η ΕΣΠΗΤ, παρά τα προβλήματά της και τη μικρή σήμερα διαπραγματευτική της δύναμη, έχει υπάρξει το λιγότερο συντεχνιακό από όλα τα σωματεία του κλάδου, γι’ αυτό και μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για μια πραγματική ενότητα του κλάδου.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους που πιστεύουν σε αυτή την προοπτική να συνταχθούν με τους Εργάτες Τύπου και να δώσουμε αυτόν τον αγώνα, για μια σωστή κατεύθυνση για το σωματείο, για δίκαιες λύσεις για όλα τα μέλη μας!
13/12/2018
ergatestypou@gmail.com
ergatestypou.blogspot.com
fb: Εργάτες Τύπου
