«alloglotta»: δηλώνει αυτόν που κατασκευάζει μιαν άλλη γλώσσα, τη δική του προσωπική γλώσσα
[55] Μπορεί το παρελθόν να είναι όμορφο· μια ανάμνηση, ένα όνειρο… Δεν είναι όμως μέρος για να ζήσεις. Και τώρα ήρθε η στιγμή· η μόνη διέξοδος είναι προς τα επάνω. Δεν είναι ο παράδεισος. Είναι ένας καινούργιος κόσμος. Το μέλλον είναι χρυσό!
[56] Ιδανική πόλη! Πρότυπη επιχειρηματική πολιτεία! Ανώφελη διασκέδαση ενός αρρωστημένα ονειροπόλου της ταχύτητας! Η ταχύτητα περισσότερο από όνειρο είναι ωμή αναγκαιότητα. Για να ακριβολογήσω: η πόλη που διαθέτει ταχύτητα είναι μια επιτυχημένη πόλη — αλήθεια των καιρών. Γιατί, λοιπόν, να αναπολούμε τη βουκολική εποχή;! Η εργασία συγκεντρώνεται, επιταχύνει το ρυθμό της.
[57] Πράγματι, η κατάκτηση της ταχύτητας ήταν πάντοτε το όνειρο των ανθρώπων και αυτό το όνειρο απέκτησε υπόσταση μέσα στα –μετά βίας– τελευταία εκατό χρόνια. Πρωτύτερα, αυτή η κατάκτηση προχωρούσε, σταδιακά, με εκπληκτικά αργό ρυθμό. Στα πανάρχαια χρόνια, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να μετακινηθεί παρά μόνο με τις δικές του δυνάμεις και κάθε πρόοδός του, με εξαίρεση την ιστιοπλοΐα, συνίστατο κυρίως στην εκμετάλλευση της ταχύτητας των ζώων.
Ο άνθρωπος είναι, πράγματι, ένα από τα πιο αργά ζώα της πλάσης. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας το οποίο μόλις που σέρνεται πάνω στην επιφάνεια του φλοιού της γης. Τα περισσότερα όντα είναι πιο «γρήγορα» από αυτό το, κακοφτιαγμένο για τρέξιμο, δίποδο και, σε έναν αγώνα που θα συγκέντρωνε ένα δείγμα από κάθε ζώο του πλανήτη, ο άνθρωπος θα ήταν, μάλλον, ανάμεσα στους τελευταίους, στην καλύτερη περίπτωση τόσο γρήγορος όσο και το πρόβατο».
[58] Οι αυτοκινητόδρομοι αποτελούσαν πρόβλημα και λόγω της απόθεσης των πτωμάτων. Οι δολοφόνοι έτρεχαν σε απομακρυσμένα φαράγγια και ξεφορτώνονταν στα γρήγορα τα πτώματά τους· οι αυτοκινητόδρομοι και οι επιχωματώσεις τους ήταν περιοχές τεσσάρων αστέρων για το πέταμα των πτωμάτων. Μετρούσε τους αυτοκινητόδρομους από τον αριθμό των πτωμάτων που είχαν βρεθεί ή ήταν δυνατόν να βρεθούν σε αυτούς· κάθε αυτοκινητόδρομος του Λ.Α. είχε σφραγιστεί από την ανακάλυψη κάποιου πτώματος ή από τη διαδρομή προς κάποια σκηνή εγκλήματος· κάθε παράκαμψη οδηγούσε σε κάποιο έγκλημα.
[59] Ποια σφίγγα τσιμέντου κι αλουμινίου τσάκισε τα κρανία τους
κι έφαγε τα μυαλά και τη φαντασία τους;
Ο Μολώχ! Ερημιά! Βρομιά! Ασχήμια! Σκουπιδοτενεκέδες
και δυσεύρετα δολλάρια! Παιδιά που φωνάζουν κάτω απ’ τις
σκάλες! Αγόρια κλαίνε στους στρατούς! Γέροι κλαίνε στα πάρκα!
Μολώχ! Μολώχ! Ο εφιάλτης του Μολώχ! Ο αναγάπητος Μολώχ!
Ο Μολώχ του Πνεύματος! Μολώχ ο σκληρός κριτής
των ανθρώπων!
Μολώχ η αδιανόητη φυλακή! Μολώχ, η θανατική άψυχη φυλακή
και το Κονγκρέσσο των θλίψεων! Ο Μολώχ που τα κτήριά του
είναι καταδίκη!
Μολώχ ο πελώριος λίθος του πολέμου! Μολώχ οι αναίσθητες
κυβερνήσεις!
Ο Μολώχ που το μυαλό του του είναι ατόφια μηχανή! Ο Μολώχ που στο
αίμα του κυλάνε τα λεφτά! Ο Μολώχ που τα δάχτυλά του είναι
δέκα στρατοί! Ο Μολώχ που το στήθος του είναι κανιβαλική
γεννήτρια! Ο Μολώχ που τ’ αφτί του είν’ ένας τάφος που αχνίζει!
Ο Μολώχ που τα μάτια του είναι χίλια τυφλά παράθυρα! Ο Μολώχ
που οι ουρανοξύστες του στέκουν στους μεγάλους δρόμους
σαν ατέλειωτοι Ιεχωβάδες! Ο Μολώχ που τα εργοστάσιά του
ονειρεύονται και κρώζουν στην ομίχλη. Ο Μολώχ
που οι καμινάδες και οι κεραίες του στεφανώνουν τις πόλεις.
Ο Μολώχ που η αγάπη του είναι αστείρευτο πετρέλαιο και ορυκτό!
Ο Μολώχ που η ψυχή του είναι τράπεζες και ηλεκτρισμός!
Ο Μολώχ που η φτώχεια του είναι το φάσμα της μεγαλοφυίας!
Ο Μολώχ που η μοίρα του είναι ένα άφυλο σύννεφο υδρογόνου!
Ο Μολώχ που τ’ όνομά του είναι Μυαλό!
Ο Μολώχ που μέσα του στέκω μόνος! Ο Μολώχ που μέσα του
ονειρεύομαι Αγγέλους! Τρελλός μες στον Μολώχ! Γλείφτης
της ψωλής μες στον Μολώχ! Δίχως έρωτα και άντρες
μες στον Μολώχ!
Ο Μολώχ που από νωρίς μπήκε στην ψυχή μου! Ο Μολώχ που μέσα του
είμαι μια ασώματη συνείδηση! Ο Μολώχ που με τρόμαξε πέρα
απ’ την φυσική μου έκσταση! Ο Μολώχ που εγκαταλείπω! Ξυπνώ
μες στον Μολώχ! Φως που ξεχύνεται από τον ουρανό!
Μολώχ! Μολώχ! Διαμερίσματα ρομπότ! Αόρατα προάστια! Θησαυροί
σκελετών! Τυφλές πρωτεύουσες! Δαιμονικές βιομηχανίες!
Φασματικά έθνη! Ανίκητα τρελλοκομεία!
Ψωλές από γρανίτη! Τερατώδεις βόμβες!
Έσπασαν τη μέση τους για ν’ ανεβάσουν τον Μολώχ στον ουρανό!
Πεζοδρόμια, δέντρα, ραδιόφωνα, σωροί! Σηκώνουν την πόλη
στον Ουρανό που υπάρχει και είναι τριγύρω μας!
Οράματα! Οιωνοί! Παραισθήσεις! Θαύματα! Εκστάσεις! Τα πήρε
το Αμερικάνικο ποτάμι!
Όνειρα! Λατρείες! Φωταψίες! Θρησκείες! Όλο το φορτίο
της συναισθηματικής βλακείας!
Καινοτομίες! Πάνω απ’ το ποτάμι! Ξεσπάσματα και σταυρώσεις!
Τα πήρε η πλημμύρα! Εξαϋλώσεις! Θεοφάνειες! Απελπισίες!
Δέκα χρόνων ζωώδεις κραυγές κι αυτοκτονίες! Μυαλά! Νέες αγάπες!
Τρελλή γενιά! Κάτω στα βράχια του Χρόνου!
Πραγματικό άγιο γέλιο στο ποτάμι! Τα είδαν όλα! Τα τρελλά μάτια!
Τις άγιες κραυγές! Αποχαιρέτησαν! Πήδηξαν απ’ τη στέγη!
Στη μοναξιά! Χαιρετώντας! Με λουλούδια στα χέρια!
Κάτω στο ποτάμι! Μέσα στο δρόμο!
______________________________________
55. Οίκος Κριστιάν Ντιόρ, Το μέλλον είναι χρυσό (τηλεοπτική διαφήμιση αρώματος), μτφρ. Πασχάλης Ζέρβας, Παρίσι 2014. | 56. Λε Κορμπυζιέ, «Η ώρα της εργασίας», στο Πολεοδομία, μτφρ. Ροζαλί Σινοπούλου, εκδ. Flammarion, σειρά Champs – arts, Παρίσι, 2011. | 57. «Το βασίλειο της ταχύτητας», Φιλίπ Ζιραρντέτ (διευθυντής των εγκαταστάσεων της Πεζό), στο περιοδικό Μερκύρ ντε Φρανς, 1923 (σημ. του Λε Κορμπυζιέ στο άνωθεν), μτφρ. Ρ. Σινοπούλου. | 58. Τζαίημς Ελλρόυ, Τα σκοτάδια μου, μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης, εκδ. Άγρα, Αθήνα 2015. | 59. Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Ουρλιαχτό, μτφρ. Γιάννης Λειβαδάς, εκδ. Ηριδανός, Αθήνα 2007.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Θανάσης Αποστόλου | Πασχάλης Ζέρβας | Σοφία Κανάκη | Γιάννης Παρασκευόπουλος | Ροζαλί Σινοπούλου
Η συνέχεια της ενότητας Δυστοπία — Σάββατο, 31 Οκτωβρίου 2015.
