Πώς διαμορφώθηκε και λειτουργεί το καθεστώς των εργολαβιών στο ΑΠΘ;
Το καθεστώς των εργολαβιών ξεκινά από το 1987, όταν σταμάτησαν να γίνονται προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και άρχισαν οι προσλήψεις μέσω εργολάβων. Σήμερα υπάρχουν 650 περίπου εργαζόμενοι στο ΑΠΘ και ακόμη 100 στη λέσχη φαγητού υπό καθεστώς εργολαβίας. Είναι βέβαιο ότι αυτή η μέθοδος εξυπηρετούσε το πολιτικό σύστημα με ρουσφέτια, προσλήψεις και ακόμη χρηματοδότησή του.
Ποιες είναι οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα των κινητοποιήσεων σας; Εάν το υπουργείο αποφασίσει τελικά έκτακτη χρηματοδότηση του ΑΠΘ, θα είναι μία νίκη για τον αγώνα σας;
Αρχικά αναζητούμε θεσμική και οριστική λύση με νομοθετική ρύθμιση σε προσωποπαγείς θέσεις. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται πολιτική λύση και όχι απλά χρηματοδότηση. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους μας διότι εξυπηρετούμε πάγιες και μόνιμες ανάγκες. Η Πρυτανεία μέσω του κ.Καζάκου είχε διατυπώσει τρεις προτάσεις: 1.Την άμεση μονιμοποίηση όλων των εργολαβικών, 2. την πρόσληψη μέσω του πανεπιστημίου με δημιουργία ειδικού λογαριασμού που θα χρηματοδοτείται από τον τακτικό προϋπολογισμό και 3.την πρόσληψη μέσω της εταιρίας αξιοποίησης του ΑΠΘ.
Ως σωματείο είμαστε απόλυτα σύμφωνοι με την πρώτη πρόταση.
Το όφελος στον προϋπολογισμό του ΑΠΘ σε περίπτωση μίας νομοθετικής ρύθμισης θα ήταν εξοικονόμηση 30% των χρημάτων που δίνονται με το τωρινό καθεστώς των εργολαβιών. Πιο συγκεκριμένα θα χρειάζονταν περίπου 11 εκατομμύρια ευρώ ενώ τώρα δίνονται περίπου 16 εκατομμύρια. Όσο για το αν το υπουργείο αποφασίσει τελικά έκτακτη χρηματοδότηση, μιλάμε για μία τρύπα 5,2 εκατομμυρίων, που και να καλυφθεί υπό το υπάρχον καθεστώς απλά θα μεταθέσει το πρόβλημα για λίγους μήνες αργότερα. Ο προϋπολογισμός του 2013 θα είναι προφανώς και αυτός ελλειμματικός. Άρα, κατά την προσωπική μου άποψη, μία πιθανή έκτακτη χρηματοδότηση δεν μπορεί να θεωρείται νίκη.
Οι κινητοποιήσεις σας μέχρι στιγμής φαίνονται δυναμικές και αποφασισμένες. Πώς έχετε προχωρήσει μέχρι σήμερα τον αγώνα σας;
Στο σωματείο μας το τελευταίο διάστημα γίνονται πολύ συχνά γενικές συνελεύσεις και εκεί αποφασίζεται πώς συνεχίζουμε με τις κινητοποιήσεις μας. Είναι πρωτοφανής η συμμετοχή στην απεργία, περίπου το 95% των εργαζομένων συμμετέχει στις κινητοποιήσεις ενώ πάρα πολλοί εργαζόμενοι συμμετέχουν και στην περιφρούρηση του αγώνα. Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν με συνεχόμενες στάσεις εργασίας, στη συνέχεια κλιμακώθηκαν με 48ωρες απεργίες. Παράλληλα αποφασίστηκε η κατάληψη του κτιρίου διοίκησης και πλέον βρισκόμαστε 14 μερες σε απεργία και κατάληψη. Όλο αυτό το διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί τρεις πορείες προς το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, όπου μετά από συναντήσεις δηλώσαν αναρμόδιοι.
Το πρόβλημα όπως διαμορφώνεται δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στις εργολαβίες, πιστεύετε πως πρέπει ο αγώνας σας να συνδεθεί και να συνεχιστεί από κοινού με τους φοιτητές και τους καθηγητές;
Σίγουρα το πρόβλημα δεν αγγίζει μόνο εμάς, αγγίζει την πανεπιστημιακή κοινότητα στο σύνολό της, το πρόβλημα δεν το δημιουργεί το πανεπιστήμιο ούτε εμείς οι εργαζόμενοι, το πρόβλημα είναι το υπουργείο. Εμείς ζητάμε την κατανόηση, την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση όλων όσων πλήττονται από αυτή την κατάσταση. Χρειάζονται επιτροπές εργαζομένων και φοιτητών που θα ενημερώσουν το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας για το πώς έχει διαμορφωθεί αυτή η κατάσταση και τις ευθύνες του υπουργείου.
Στο πρόσφατο παρελθόν ζήσαμε μια έντονη επίθεση προς το ΑΠΘ από το σύνολο των ΜΜΕ. Πιστεύετε ότι σχετίζεται αυτό με τη σημερινή κατάσταση και ποια είναι η στάση της πρυτανείας απέναντι στις κινητοποιήσεις σας;
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μεθόδευση και η κατάσταση που έχουμε βρεθεί είναι συνέχιση της επίθεσης. Είμαστε κομμάτι της επίθεσης, παράπλευρες απώλειες της αντίστασης που προέβαλε ο πρύτανης Μυλόπουλος ενάντια στο νέο νόμο. Η πρυτανεία στέκεται μέχρι στιγμής αλληλέγγυα στον αγώνα μας, βρίσκει όμως κλειστές πόρτες στο υπουργείο και δεν μπορεί να προωθήσει τα αιτήματά μας.
Με την κοινωνία στο στόχαστρο και τον λαό να εισβάλλει στο προσκήνιο, ποια πιστεύετε ότι μπορεί να είναι η πορεία από εδώ και στο εξής;
Εμείς δεν είμαστε παρά ένα κομμάτι του παζλ της απαξίωσης και της διάλυσης. Της διάλυσης της εκπαίδευσης, της διάλυσης σε όλους τους κλάδους των παραγωγικών τάξεων, της απαξίωσης μιας κοινωνίας στο σύνολό της. Στόχος τους είναι να απαξιώσουν τα πάντα ώστε να μπορέσουν να τα ξεπουλήσουν όλα όσο το δυνατόν πιο φτηνά, ικανοποιώντας τους επίδοξους αγοραστές.
Είναι χρέος μας να αγωνιστούμε όλοι μαζί, για να μείνει το πανεπιστήμιο δημόσιο και δωρεάν για όλους, ώστε να αφήσουμε στην επόμενη γενιά ό,τι κληρονομήσαμε εμείς από τους πατεράδες μας.
