Κατά καιρούς περνάει στα ψιλά των ΜΜΕ κάποια είδηση για το Σουδάν: εδώ μια μαζική σφαγή αμάχων, εκεί μια πολύνεκρη ανακατάληψη κομβικής πόλης, παραπέρα λιμός και εκτοπισμός. Αλλά κανείς δεν εξηγεί το γιατί*. Η μεγάλη πλειοψηφία του σουδανικού λαού δεν συμμετέχει πάντως σε αυτήν την αιματηρή σύγκρουση μεταξύ δύο φραξιών του δικτατορικού καθεστώτος που ανατράπηκε το 2019 από λαϊκή εξέγερση, με τη «μεταβατική» κυβέρνηση που ακολούθησε να διαψεύδει οικτρά τις λαϊκές προσδοκίες. Είναι χαρακτηριστικό πως το πρόσχημα για τη συνεχιζόμενη σύρραξη ήταν η εξάλειψη των ένοπλων πολιτοφυλακών, αλλά στο μεταξύ έχουν ξεφυτρώσει περισσότερες από 20 νέες! Το αποτέλεσμα: τουλάχιστον 100.000 νεκροί άμαχοι, 12,5 εκατομμύρια εκτοπισμένοι, 24 εκατομμύρια πεινασμένοι.
Στη μια πλευρά βρίσκεται ο στρατηγός αλ-Μπουρχάν, επικεφαλής των Σουδανικών Ενόπλων Δυνάμεων (SAF). Στην άλλη ο στρατηγός Νταγκαλό, επικεφαλής των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (RSF). Αυτοί είναι η βιτρίνα, πίσω από την οποία κρύβεται η λυσσαλέα αντιπαράθεση μερίδων της ντόπιας ελίτ, αλλά κυρίως των ξένων δυνάμεων που έχουν αρπαχτεί για τον γεωπολιτικό έλεγχο της χώρας και για τη συνέχιση της καταλήστευσης των πρώτων υλών της. Οι συμμαχίες είναι εντελώς ετερόκλητες: τον στρατό υποστηρίζουν μεταξύ άλλων η Τουρκία, η Ουκρανία, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και το Ιράν. Τις RSF υποστηρίζουν κυρίως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (με τη διακριτική συναίνεση του Λονδίνου) και η Ρωσία (μέσω των μισθοφόρων της Βάγκνερ).
Σε πρόσφατο κείμενό του το Σουδανικό Κ.Κ. επισημαίνει: «Αυτό που φαίνεται είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο πόλεμος που μαίνεται σήμερα είναι η κορύφωση της αντιπαράθεσης των πραξικοπηματιών από τη μια και των υποστηρικτών μιας “ομαλής μετάβασης” από την άλλη, ενώ και οι δύο πτέρυγες προσπαθούν να κρατήσουν τις μάζες μακριά από την εξουσία και να αναδιανείμουν τη γη και τους φυσικούς πόρους που “κληρονόμησαν” από το δικτατορικό καθεστώς». Από την πλευρά του ο Ομάρ Φαντίλ, στέλεχος των Επιτροπών Αντίστασης στο Χαρτούμ, δήλωνε: «Το Σουδάν δεν μπορεί να χτιστεί με την ανακύκλωση της ελίτ, ούτε με τον κατευνασμό αυτής ή της άλλης πτέρυγάς της. Το Σουδάν θα ανασυγκροτηθεί μέσω ενός εθνικού δημοκρατικού σχεδίου που θα θέσει τέλος στη βία και θα επιβάλει δικαιοσύνη, λογοδοσία, και πραγματική συμμετοχή του κυρίαρχου λαού»…
Ε.Φ.
* Για σφαιρικότερη κατανόηση των όσων συμβαίνουν, παραπέμπουμε στο άρθρο «Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ματώνουν πάλι το Σουδάν» (φύλλο 634).
