- Έχετε δει κάτι εικόνες σε βιβλιαράκια ιεχωβάδων που δείχνουν πρόβατα, λύκους, λιοντάρια και ανθρώπους να σουλατσάρουν ευτυχισμένοι όλοι μαζί στον Παράδεισο; Πού το θυμήθηκα, θα μου πείτε; Ακούγοντας συχνά δηλώσεις στελεχών μας, από τις οποίες φαίνεται ότι όλοι θα είναι ευχαριστημένοι μετά την αλλαγή κυβέρνησης. Φτωχοί, πλούσιοι, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί, αγορές. Όλα καλά…
- Αντιγράφω (και προσυπογράφω) σχόλιο φίλου στο Facebook: Ζητάω πολλά; Ένας επίσημος εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ (κι όχι «κύκλοι της Κουμουνδούρου») να βγει να μιλήσει απλά και κατανοητά, όπως μίλησε ο Μελανσόν στη Μέρκελ: Λαμόγιο Γιούνκερ, πλυντήριο μαύρου χρήματος, βασιλιά της φοροδιαφυγής, βγάλε το σκασμό! (αντί να κάνει διαπιστώσεις όπως: «Είναι κατανοητή η ωμή παρέμβαση Γιούνκερ, γιατί οι υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών σε Ελλάδα και Ευρώπη αλληλοϋποστηρίζονται»…)
- Έχω ένα πρόβλημα τις τελευταίες μέρες. Από τη μια, η απεργία πείνας είναι μια σοβαρή υπόθεση και το να την ευτελίζει κανείς όπως κάνει ο Μιχελογιαννάκης δεν μπορώ να το καταπιώ με τίποτα. Από την άλλη, δεν μπορώ να χωνέψω και όσους εξανίστανται με τη γραφικότητα του Κρητικού βουλευτή αλλά δεν ενοχλούνται καθόλου με ένα σωρό «σοβαρούς» που τα έχουν κάνει όλα στην (κομματική) ζωή τους.
- Πολύ μένος βλέπω τελευταία για τους αριστεριστές που υποτίθεται κοιτάνε μόνο το μαγαζάκι τους και δεν επενδύουν στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι είναι παιδιά, συνεχίστε. Ενώ όλος ο μηχανισμός του παλιού Συνασπισμού έχει ριχτεί ανιδιοτελώς στη μάχη και δεν τον ενδιαφέρουν ούτε καρέκλες, ούτε τίποτα. Καλό το παραμύθι και έχει και δράκο…
- Δεν είναι μόνο ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ που δε μπορεί να ανεχτεί με τίποτα το ενδεχόμενο επιστροφής Φώτη και ΔΗΜΑΡιτών. Κάθε τόσο όλο και κάποιος συγγενής ή συνάδελφος θα με πάρει τηλέφωνο να με ρωτήσει: «Δεν πιστεύω να τους μαζέψετε πίσω;» Θα βάλω προώθηση κλήσεων στην Κουμουνδούρου να ησυχάσω μου φαίνεται.
- Η κυρία Παπαρήγα το δήλωσε πεντακάθαρα: «Αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα κάλπης θα είναι, όχι όμως αποτέλεσμα λαϊκών αγώνων. Θα είναι προϊόν πτώσης και κατάπτωσης του κινήματος του 2012 και όχι αποτέλεσμα αγώνων». Των αγώνων που τόσο ολόψυχα είχε στηρίξει το ΚΚΕ. Πόσο συστημικός πρέπει να είσαι για να περιμένεις την ώρα μιας ενδεχόμενης προσαρμογής για να βρεις λόγο ύπαρξης και για να ξεστομίσεις το ανακουφιστικό «εμείς τα λέγαμε»;
- Και διά στόματος Παφίλη: «Οι μετακινήσεις που γίνονται ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν συνιστούν από πολιτική και ουσιαστική άποψη αποστασία… Δεν συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε τέτοιες λέξεις». Μπράβο στον Θ. Παφίλη για το μάθημα ετυμολογίας. Το παν είναι να χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες και ορθές -πολιτικά και επιστημονικά- λέξεις.
- Εκείνος ο Σταθάκης, πάντα άνετος, χαμογελαστός και ευδιάθετος στα τηλεοπτικά πάνελ. Χαλαρά και ωραία θα κάνουμε τη διαπραγμάτευσή μας και όλα μέλι-γάλα. Οι μελέτες του το αποδεικνύουν περίτρανα. Πραγματικά, όταν τον βλέπω στην τηλεόραση, ξεχνάω τα προβλήματα και πέφτω σε μια γλυκιά κατάσταση μέθης για κάνα δυο ώρες. Μετά συνέρχομαι. «Όχι σε όλα τα ναρκωτικά», που λέει κι η ΚΝΕ…
- Δεν αντέχεται άλλο η συνεχής και απαξιωτική αναφορά στους λεγόμενους «νοικοκυραίους» από πολλούς συντρόφους. Ας γίνει, επιτέλους, μια σοβαρή ανάλυση περί του θέματος για να ξέρουμε και σε ποιους αναφερόμαστε. Στους μεσαίους, στους υποταγμένους, στους φοβισμένους, στα «ανθρωπάκια»; Κι έπειτα να ορίσουμε κάπως και το αντίθετό της λέξης. Ατσαλένιοι αγωνιστές, οραματιστές του καινούργιου, ανιδιοτελείς σύντροφοι του αγώνα, «αλυσοδεμένοι που δεν έχουν και τίποτα να χάσουν»;
- Το μοναδικό ερώτημα της πολιτικής μας ζωής δεν είναι το «βγαίνει-δεν βγαίνει». Είναι κυρίως το τι κληροδοτεί ο βούρκος της προεδρικής εκλογής στο πολιτικό παιχνίδι και τις αντίπαλες δυνάμεις. Γιατί κάτι μένει.
Σχόλια
