Το παγκόσμιο σύστημα όπως το διαμόρφωσε το δυτικό μπλοκ εξουσίας κλονίστηκε. Αυτό δεν σημαίνει ότι κατέρρευσε ή ότι θα καταρρεύσει αύριο, αλλά είναι πλέον εμφανή τα σημάδια της αποδυνάμωσής του. Επί μερικούς αιώνες κυριάρχησε χρησιμοποιώντας την ωμή βία, στρατιωτική και αστυνομική, και ελέγχοντας δίκτυα παραγωγής και διακίνησης όλων των αγαθών, πραγμάτων και υπηρεσιών, το πετρέλαιο, τα τρόφιμα, τα φάρμακα, την εκπαίδευση, την πληροφορία, την ψυχαγωγία, τη θρησκεία, την τεχνολογία και το χρήμα, από τα πιο αναγκαία μέχρι τα πιο μικρά και περιττά είδη. Τα αντιτορπιλικά, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, οι μυστικές υπηρεσίες, η κατευθυνόμενη ενημέρωση και ο ενεργειακός τομέας, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο για να μην μπορεί καμία χώρα να κινηθεί έστω με σχετική αυτονομία, να μην υπάρχει ζωή έξω από το σύστημα. Κάθε προσπάθεια διαφοροποίησης, η παραμικρότερη, συντριβόταν με κάθε μέσο. Πόλεμοι, πραξικοπήματα, δολοφονίες, εξαγορές, δωροδοκίες, αποκλεισμοί και κυρώσεις, όλα τα μέσα χρησιμοποιήθηκαν για να υποταχθούν όλοι οι λαοί στο σύστημα που από την προέλευση και την κατασκευή του είναι επικεντρωμένο στα συμφέροντα των δυτικών μητροπόλεων.
Ακόμα κι αυτοί που δεν πιστεύουν πια στο σοσιαλιστικό σύστημα κι έγιναν θιασώτες του καπιταλισμού, δεν αντιλήφθηκαν ότι δεν υπάρχει ένας καπιταλισμός. Ότι ο καπιταλισμός των μητροπόλεων έχει άλλες προδιαγραφές από τον καπιταλισμό των εξαρτημένων χωρών. Ότι ο καπιταλισμός των δυτικών χωρών συγκεντρώνει τον πλούτο απομυζώντας όλους τους άλλους. Κι ότι ο καπιταλισμός είναι το πιο αποτυχημένο σύστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, αφού στα δύο τρίτα των καπιταλιστικών χωρών, κυριαρχούν τα χρέη, η υπανάπτυξη και η φτώχεια για το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πληθυσμών. Κι αυτό ισχύει και για τις χώρες δεύτερης ταχύτητας που τις έχουν εντάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για γεωπολιτικούς λόγους και όχι επειδή τις θεωρούν ισότιμες και ισάξιες. Όπως την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Εσθονία, τη Λετονία ή την Λιθουανία, στην κατηγορία των χωρών που θα φυτοζωούν παρασιτικά, εξαρτημένες από τις μητροπόλεις. Δεν θα αφήσουν ποτέ την Ελλάδα να γίνει Αυστρία, ούτε τη Βουλγαρία να γίνει Ολλανδία. Για να εμποδίσουν την επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας, Ουκρανία, Μολδαβία, Αλβανία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, Βόρεια Μακεδονία κρίνονται κατάλληλες για το ΝΑΤΟ, αλλά όχι για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ασφυξία
Σε όλα αυτά τα κράτη, η πολιτική, το πολιτικό προσωπικό, το στράτευμα, η δικαιοσύνη, ο Τύπος, τα έσοδα, τα έξοδα, τα αποθέματα κάθε χώρας, όλα είναι υπό αυστηρή επιτήρηση των «θεσμών» για να μην υπάρξει παρέκκλιση στο διεθνές σύστημα που κατασκευάστηκε για να ασκείται ανενόχλητα η παγκόσμια κυριαρχία. Κάθε εθνική οικονομία να είναι απολύτως υποταγμένη στο δολάριο ή το ευρώ.
Λίγοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι κάθε δολάριο που κυκλοφορεί αποφέρει κέρδη στις ΗΠΑ και διαιωνίζει τον έλεγχο κάθε εξαγωγής και εισαγωγής προϊόντων, κάθε επένδυσης. Από κάθε παγκόσμια πληρωμή οι ΗΠΑ παίρνουν μερίδιο. Και επιτηρούν κάθε συναλλαγή. Φάνηκε τώρα με τη Ρωσία που της έκοψαν την πρόσβαση στον διατραπεζικό μηχανισμό διακίνησης χρημάτων.
Και ο δανεισμός, τον οποίο προώθησαν με δολώματα και εξαναγκασμούς, έγινε ένα τεράστιο όπλο ελέγχου και υποταγής. Από βοήθεια το δανεικό χρήμα μετατράπηκε σε όπλο μαζικής κυριαρχίας και καταστροφής. Μέσο εξαναγκασμού για την αποδόμηση των εθνικών οικονομιών, ώστε να παρεμποδίζεται η ανάπτυξή τους και να κατευθύνεται προς το συμφέρον των επικυρίαρχων.
Έτσι, οι αστικές δημοκρατίες, αυστηρά προσαρμοσμένες στην υπηρεσία του συστήματος κυριαρχίας, έγιναν το μέσο για να μειωθεί στο ελάχιστο η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και φίλτρο για την αποβολή των μη αρεστών και την προώθηση των προθύμων να υπηρετήσουν τους κηδεμόνες. Ούτε την εποχή της κλασικής αποικιοκρατίας δεν ήταν ο έλεγχος στις κοινωνίες τόσο απόλυτος, καθολικός και ασφυκτικός.
Η καθυστέρηση και η εξουθένωση της συντριπτικής πλειονότητας των λαών και χωρών, κατέστη δυνατή γιατί ταυτόχρονα επιτυγχανόταν η αλλοτρίωση των κοινωνιών της Δύσης, Αμερικάνων, Άγγλων, Γάλλων, Γερμανών, Ολλανδών, Σουηδών κ.λπ., που σιωπούσαν ή συναινούσαν επειδή απολάμβαναν μέρος της λείας από τη λεηλασία της ανθρωπότητας, ενώ καταστέλλονταν οι διαμαρτυρίες τους βίαια όταν αντιδρούσαν από δυσαρέσκεια.
Εξόντωση ή εξαγορά
Οι περιπτώσεις των δημοσιογράφων Κασότζι και Ασάνζ, όπως και των 68 δημοσιογράφων που δολοφονήθηκαν με άγριο τρόπο στην Ουκρανία από το 1991 μέχρι το 2021, είναι από τις πιο χαρακτηριστικές του συστήματος φίμωσης που συνοδεύει την παγκόσμια πολιτική επιβολής και εκμετάλλευσης που ασκεί το δυτικό μπλοκ με τις κεντρικές, περιφερειακές και τοπικές παραφυάδες του. Τους περισσότερους δημοσιογράφους δεν χρειάζεται να τους φυλακίσουν ή σκοτώσουν. Τους εξαγοράζουν.
Όλο το σύστημα στηρίχτηκε στην ισχύ και την καταστολή με στόχο τη διασφάλιση της λεηλασίας και εκμετάλλευσης. Ωφέλησε καταφανώς τη Δύση. Αλλά γεννούσε, όπως κάθε φάρμα, «αγριόχορτα». Όσο μπορούσαν να τα ξεριζώνουν ή να τα περιορίζουν, η παγκόσμια φάρμα των λαών λειτουργούσε ανεμπόδιστα. Όμως, τα τελευταία χρόνια τα αγριόχορτα δεν εξουδετερώνονται πια το ίδιο εύκολα και αποτελεσματικά.
Τα «φυτοφάρμακα» που χρησιμοποιήθηκαν σε τεράστιες ποσότητες χρησιμοποιούνται ακόμα, αλλά δεν έχουν πια την ίδια δραστικότητα. Τα αγριόχορτα απέκτησαν ισχυρά αντισώματα, έμαθαν να αμύνονται και γίνονται πολύ ανθεκτικά. Και το σημαντικότερο, έχουν αρχίσει να δημιουργούν εναλλακτικά μοντέλα και είναι ήδη εμφανής η τάση να σχηματίσουν ένα πολύ μεγάλο κήπο από αγριόχορτα που θα συνυπάρχουν μεταξύ τους ειρηνικά και θα έχουν πολλαπλές άμυνες στα δυτικά «παρασιτοκτόνα». Με σκοπό να οικοδομήσουν ένα παράλληλο οικοσύστημα που δεν θα μπορεί η Δύση ούτε να το εξουδετερώσει ούτε να το εμποδίσει να αναπτυχθεί ανεξάρτητα απ’ αυτήν.
Όλοι αναρωτιούνται τι συνέβη με το μεγαλύτερο απ’ όλα τα αγριόχορτα, την Κίνα. Πώς μπόρεσε να μεγαλώσει τόσο πολύ και πώς επικράτησε παρ’ όλο που ακόμα αντιμετωπίζεται από τη Δύση σαν ένα πάρα πολύ επικίνδυνο «φυτό», επειδή έχει αυτονομηθεί εντελώς και επεκτείνεται ραγδαία προς κάθε κατεύθυνση, ακόμα και μέσα στα χωράφια της Δύσης. Και τείνει να αποτελέσει ένα πρότυπο που γίνεται όλο και πιο ελκυστικό στα υπόλοιπα αγριόχορτα.
Όμως, για να καταλάβουμε πώς έγινε αυτό το πρωτοφανές, πρέπει να ξεκινήσουμε από τα ειδικά χαρακτηριστικά που έχει η Κίνα.
Οι κούληδες
Η βασικότερη εξέλιξη, η πιο καθοριστική, είναι η νίκη των κομμουνιστών το 1949 και η εδραίωση της ανεξαρτησία της Κίνας. Στο πρόσφατο παρελθόν, πολλοί καταπατητές, Γιαπωνέζοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Αυστρο-Ούγγροι, Πορτογάλοι, Αμερικάνοι και Ρώσοι, ταυτόχρονα και διαδοχικά, ρουφούσαν τους χυμούς της. Οι «κίτρινοι», οι «σχιστομάτιδες», ήταν καλοί μόνο για κούληδες, για αχθοφόροι των Ευρωπαίων, υπό την επήρεια του οπίου που τους προμήθευε η βρετανική αυτοκρατορία! Η κατοχή αυτή καθυστέρησε την εξέλιξη της Κίνας κατά 150 χρόνια. Ακούγεται εξωφρενικό, αλλά η Κίνα έγινε ανεξάρτητο κράτος 120 χρόνια μετά την Ελλάδα! Κι έχασε όλη την περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης, γιατί ήταν επί ενάμιση αιώνα σε ένοπλη καταστολή! Παρ’ όλο που μέχρι την αποικιοκρατική εισβολή ήταν η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο και οι δυνατότητές της να εκσυγχρονιστεί και να εξελιχθεί ήταν απεριόριστες.
Αλλά από τη μέρα που η Κίνα έγινε ανεξάρτητη και αυτοκυρίαρχη, οι κομμουνιστές έβαλαν σε πλήρη εφαρμογή το σχέδιο για την αυτοδιαχειριζόμενη ανάπτυξη της χώρας. Και βέβαια, δεν ήταν κατώτεροι οι Κινέζοι όπως τους χαρακτήριζαν οι Δυτικοί. Στο σχέδιο έγιναν πάρα πολλές μικρές και μεγάλες αλλαγές και προσαρμογές, καθώς στη διαδρομή αποκτούσαν εμπειρία μαθαίνοντας από τις επιτυχίες αλλά και τις αδυναμίες και τα λάθη τους. Οι σταθεροί παράγοντες για τη διασφάλιση της συνέχειας και απόδοσης της γιγαντιαίας προσπάθειας είναι η ανεξαρτησία της χώρας, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας και ο κεντρικός σχεδιασμός.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων αποτελεί το ποιοτικό στοιχείο που λείπει από όλες τις χώρες του κόσμου που παραμένουν υπό τον έλεγχο των δυτικών κρατών ή είναι εγκλωβισμένες σε ένα μοντέλο που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των δυτικών μητροπόλεων.
Ασφαλώς και άλλοι παράγοντες συνεισφέρουν στο αποτέλεσμα, όπως το απόσταγμα του τρισχιλιετούς κινέζικου πολιτισμού. Καθώς και οι επιμέρους πολιτικές που καθορίζουν τη στρατηγική της κόκκινης Κίνας, όπως η τεράστια και επίμονη επένδυση στην εκπαίδευση, η συνειδητή διασφάλιση μιας μακροχρόνιας ειρήνης, η προτεραιότητα στην απάλειψη της φτώχειας, η μη στρατιωτική επέκταση και η μη ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, οι σχέσεις ισοτιμίας στις διακρατικές εμπορικές συναλλαγές, η πελώρια επένδυση στην επιστήμη και την τεχνολογία από την αγροτική παραγωγή ως το διάστημα, αλλά και η ανάδειξη της εντόπιας παράδοσης από τη μουσική, το θέατρο και τη ζωγραφική ως την αρχιτεκτονική και την ιατρική.
Υπάρχει οικονομία της αγοράς, αλλά όχι εξουσία της αγοράς. Η διαφορά είναι καθοριστική. Πρόκειται για άλλο πολιτικό σύστημα. Η εξουσία παραμένει στο ΚΚΚ, το οποίο με 95 εκατομμύρια μέλη αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της χώρας γύρω από την οποία διαπλάθονται μεθοδικά οι θεσμοί και διευρύνονται συνεχώς οι κανόνες της κοινωνικής συμμετοχής.
Το κινέζικο μοντέλο είναι νέο και μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία. Ένα κομμουνιστικό καθεστώς σε προκομμουνιστική φάση που έκανε μια πελώρια χώρα ισχυρή χωρίς πόλεμο και πρωτοπόρο στη νεωτερικότητα με εντελώς καινοτόμα χαρακτηριστικά. Ένα πρωτότυπο μοντέλο κινεζικής κατασκευής, που γίνεται όλο και πιο ελκυστικό παγκοσμίως. Το πού θα καταλήξει, δεν μπορεί να προβλεφτεί με τις ελλιπείς μας γνώσεις. Επιτάσσεται, όμως, να το παρακολουθούμε από κοντά, γιατί με την ασύλληπτη εξέλιξή του αλλάζει ριζικά τον κόσμο.
Ρατσισμός
Επί αιώνες έχτιζαν οι δυτικοί την παγκόσμια κατάληψη και καταλήστευση. Τα στρατιωτικά μέσα όσο κι αν υπερτερούσαν σε βάρος των λαών που δεν είχαν κανένα αντίστοιχο σχέδιο να καταλάβουν τον κόσμο, δεν μπορούσαν από μόνα τους να στηρίξουν μακροπρόθεσμα την αποικιοκρατία. Από τα συμπληρωματικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν γι’ αυτό το σκοπό, τα πολιτισμικά εργαλεία αποδείχτηκαν εξίσου, αν όχι περισσότερο, αποτελεσματικά για τη δικαιολόγηση, αποδοχή και εδραίωση της αποικιοκρατίας.
Μόνο σήμερα μπορούν να καταλάβουν οι πολίτες στη Δύση, αν δεν έχουν τυφλωθεί εντελώς, πόσο καταστροφική ήταν η αποικιοκρατία για τους λαούς του κόσμου, επειδή, έκπληκτοι βλέπουν μερικές χώρες να εκτοξεύονται στα ύψη, ενώ η εντύπωση που είχαν διαμορφώσει γι’ αυτούς τους λαούς ήταν ότι επρόκειτο για κατώτερους φυλετικά, εθνολογικά, κοινωνικά και πολιτισμικά λαούς, ανίκανους εκ φύσεως να προκόψουν. Έτσι έβλεπαν την Κίνα μέχρι χτες! Όπως και την Ινδία, το Ιράν και δεκάδες άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Θεωρούσαν ότι οι Αφρικανοί μόνο για δούλοι έκαναν. Κι αυτές οι ρατσιστικές αντιλήψεις που είναι στο μεδούλι της αποικιοκρατίας είναι ακόμα ισχυρές στον δυτικό κόσμο, αλλά πλέον αμφισβητούνται παγκόσμια από τους λαούς και τις τοπικές ελίτ.
Εάν μελετήσει κανείς την πρόσφατη ιστορία των λαών του κόσμου, πολύ εύκολα θα αντιληφθεί που οφείλεται η αδυναμία τους, η καθυστέρησή τους να λύσουν τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας, να συγκροτήσουν ένα βιώσιμο κράτος. Και σ’ αυτό σχεδόν δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Υπάρχουν μόνο αγώνες και προσπάθειες λαών και κρατών να ξεφύγουν από το στραγγαλισμό που τους έχουν επιβάλλει οι ισχυροί, οι αποικιοκράτες, οι επικυρίαρχοι. Και είναι πολύ θλιβερό που άνθρωποι από την Αριστερά στέρησαν τον εαυτό τους από τον τρόπο σκέψης και τα εργαλεία να αντιλαμβάνονται τα αίτια και τους παράγοντες για την πορεία του κόσμου.
Φρίκη στο Λάος
Όποια χώρα κι αν πάρουμε, το παράδειγμά της έχει παγκόσμιο αποτύπωμα. Η μόνη διαφορά είναι ότι ο στραγγαλισμός από το δυτικό μπλοκ έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, για κάθε τοπική του εφαρμογή, ενώ στον πυρήνα του είναι ίδιος. Ας πάρουμε το Λάος. Μια χώρα που δεν έχει έξοδο στη θάλασσα, που έχει μικρό πληθυσμό και είναι φτωχή. Μια χώρα, όμως, που επειδή βρίσκεται ανάμεσα σε πέντε χώρες, την Κίνα, τη Μιανμάρ, το Βιετνάμ, την Ταϊλάνδη και την Καμπότζη, θα μπορούσε με τα εκπληκτικά δάση και τα ποτάμια της και με τον σημαντικό πολιτισμό της, να έχει αναπτυχθεί και ξεφύγει από την υπανάπτυξη και τη φτώχεια. Είναι λαός της Ινδοκίνας. Δεν είναι υποδεέστερος λαός. Γιατί δεν μπορεί;
Φρικάρεις όταν διαβάζεις τι έκαναν οι δυτικοί στο Λάος! Στον ανταγωνισμό τους με τους Άγγλους και τους Ολλανδούς αποικιοκράτες, το καταπάτησαν οι Γάλλοι το 1893, για να έχουν σκλάβους, να παίρνουν την ξυλεία και άλλες πρώτες ύλες δωρεάν και να ελέγχουν τον ποταμό Μεκόνγκ που ήταν ο δρόμος επικοινωνίας και ανταλλαγών των λαών της Ινδοκίνας. Στη διάρκεια του Β΄ΠΠ, το κατέλαβαν πολύ αιματηρά οι Γιαπωνέζοι, αλλά μετά την ήττα τους το ’45, επιστρέψανε οι Γάλλοι. Κι όταν οι Γάλλοι ξεφτιλίστηκαν από τους αντάρτες του Χο Τσι Μινχ και εκδιώχτηκαν από το γειτονικό Βιετνάμ, αναγκάστηκαν να αποσυρθούν κι από το Λάος.
Αλλά τα βάσανά τους δεν τελείωσαν. Παρ’ όλο που το Λάος ανακηρύχτηκε ουδέτερη χώρα το 1962 υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να το καταστρέψουν ολοσχερώς προκειμένου να νικήσουν τους Βιετναμέζους που αγωνίζονταν για την απεξάρτηση του Βιετνάμ από τους Αμερικάνους που είχαν αντικαταστήσει εκεί τους Γάλλους. Κι έτσι, άρχισαν να βομβαρδίζουν ανηλεώς το Λάος! Το οποίο είχε επικεφαλής ένα μετριοπαθή τοπικό αριστοκράτη, τον ουδέτερο, όπως τον χαρακτηρίζουν οι δυτικοί ιστορικοί, Souvanna Phouma, που ήταν πρωθυπουργός και επί γαλλικής κατοχής.
Αντί να σεβαστούν την ουδετερότητα αυτής της φτωχής χώρας, ανέθεσαν τη «διαμόρφωσή» της στη CIA. Κι αντί να στείλουν στρατό, προκειμένου να στηρίξουν την πολεμική τους βιομηχανία και να αποφύγουν εμπλοκή με θύματα Αμερικάνους στρατιώτες, που τότε δεν ήταν μισθοφόροι αλλά έκαναν τη θητεία τους, αποφάσισαν να το καταστρέψουν ολοσχερώς με τρομακτικούς βομβαρδισμούς! Το έγκλημα είναι συγκλονιστικό!
Γενοκτονία
Από το 1964 μέχρι το 1973, «οι ΗΠΑ βομβάρδιζαν το Λάος κάθε οκτώ λεπτά, 24 ώρες κάθε μέρα, επί εννιά ολόκληρα χρόνια!.. Μέχρι το 1975, το ένα δέκατο του πληθυσμού του Λάος, δηλαδή 200.000 άνθρωποι, 98% πολίτες και 2% μέλη του στρατού, είχαν σκοτωθεί. Περίπου 400.000 άτομα είχαν τραυματιστεί και ακρωτηριαστεί. Ο μισός πληθυσμός του Λάος είχε ξεριζωθεί, είχαν γίνει πρόσφυγες» για να γλιτώσουν από τις βόμβες που έπεφταν ασταμάτητα σε όλη τη χώρα, μέρα-νύχτα επί εννιά χρόνια!
Συνολικά, οι Αμερικάνοι έριξαν στο Λάος (Inside History) «πάνω από 2.000.000 τόνους βομβών. Περισσότερες από το σύνολο των βομβών που έπεσαν σε όλη τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πόλεμου! Το Λάος είναι το πιο βομβαρδισμένο έθνος παγκοσμίως»!
Κι αυτό δεν ήταν το τέλος. Οι βόμβες ήταν διασποράς. Δηλαδή, μεγάλες βόμβες που όταν έπεφταν στο έδαφος διασκόρπιζαν σε μεγάλη ακτίνα μικρότερες βόμβες, πολλές από τις οποίες δεν εξερράγησαν, αλλά συνεχίζουν να εκρήγνυνται κάθε φορά που τις πατάει κάποιος χωριάτης ή τις αγγίζει ένα άροτρο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ (United Nations Office for the Coordination of Humanitarian Affairs – OCHA) περίπου 80 εκατομμύρια τέτοιες βόμβες έμειναν ανέπαφες μέσα στα χωράφια! Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς ότι το Λάος έγινε μια μη κατοικήσιμη χώρα.
O MAG, οργανισμός που έχει αναλάβει την αχρήστευση αυτών των βομβών, ανακοίνωσε ότι μέχρι πέρσι τα συνεργεία του από 1.200 άτομα, είχαν πετύχει να αχρηστεύσουν 300.000 τέτοιες βόμβες! Τεράστιο έργο, αλλά στο έδαφος του Λάος απομένουν άλλοι 79.700.000 εκρηκτικοί μηχανισμοί που αδιάκοπα σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν άντρες, γυναίκες και παιδιά! Αν μετά από 50 χρόνια έχουν εκκαθαριστεί 300 χιλιάδες, θα χρειαστούν άλλα 10.000 χρόνια για να εντοπιστούν και να αχρηστευθούν οι υπόλοιπες βόμβες.
Προχτές, λοιπόν, το Λάος δήλωσε αδυναμία να αποπληρώσει τη δόση του χρέους του στους διεθνείς δανειστές. Τα επιτόκια, με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον πληθωρισμό στη Δύση, αυξήθηκαν από τις παγκόσμιες τράπεζες που διαχειρίζονται τα δάνεια προς τις στραγγαλισμένες από τη Δύση χώρες. Είναι σίγουρο ότι, για τους αριστερούς που τελικά αγάπησαν τον καπιταλισμό, τους κεντρώους, σοσιαλδημοκράτες, ροζ και πράσινους της Ευρώπης, που εκπροσωπούνται από τους φιλοπόλεμους τύπου Σολτς, Στάρμερ και Μπέρμποκ, αυτοί οι απολίτιστοι και κατώτεροι λαοί θα φταίνε που δεν μπορούν να προκόψουν… Όπως φταίνε και οι Ρώσοι που δεν δέχονται να ζήσουν με το ΝΑΤΟ στα σύνορά τους, όπως φταίνε και οι Λαοτινοί που είναι ανίκανοι να προοδεύσουν με 80 εκατομμύρια βόμβες που τους άφησαν για πάντα οι Αμερικάνοι στη γη τους.
