Μια απίστευτη εκστρατεία λάσπης σε βάρος του πρώην πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών, Γιώργου Χαρβαλιά
Ως ένα ακόμη κόπρανο αναδύθηκε στην επιφάνεια του κοινωνικοπολιτικού βόθρου, η τρέχουσα υπόθεση της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών.
Με το πέρας της θητείας του πρώην πρύτανη, κ. Γιώργου Χαρβαλιά και την ανάληψη καθηκόντων από τον νεοεκλεγέντα και σχεδόν αμέσως παραιτηθέντα πρύτανη κ. Μάριο Σπηλιόπουλο, εμφανίστηκε αρχικά μια ανώνυμη, ψευδεπίγραφη επιστολή (φέρει ως συντάκτες τους διοικητικούς υπαλλήλους της Σχολής, υποχρεώνοντάς τους να αντιδράσουν, υποβάλλοντας μηνυτήρια αναφορά) η οποία διακινήθηκε για ημέρες σε ΜΜΕ, σε ιστολόγια κ.λπ., χωρίς ποτέ πραγματικά να σταλεί στον Εισαγγελέα, όπως προσχηματικά αναφέρει.
Το ανώνυμο, ψευδολογικό χυδαιογράφημα διακρίνεται για την κοινότοπη τεχνική του είδους: Γίνεται λόγος για υποψίες κακοδιαχείρισης ή και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος εκ μέρους διδασκόντων της Σχολής, σε συνδυασμό με μια έντεχνη λασπολογική αναφορά στην ανάθεση ενός έργου που αφορούσε στρατηγική μέθοδο και στόχους για την ανάδειξη της ελληνικής τέχνης στο εξωτερικό με συνολική χρηματοδότηση 36.000 ευρώ. Έργο που, εντέλει, δεν πραγματοποιήθηκε λόγω καθυστέρησης εκ μέρους της ΑΣΚΤ, με αποτέλεσμα την επιστροφή των χρημάτων για να ανατεθεί σε άλλο πανεπιστήμιο. Τα παραπάνω διανθίζονται στο εν λόγο κείμενο με αυτό που αποτελεί και το πραγματικό περιεχόμενό του, το ύφος του, που συνίσταται σε μια κακογραμμένη, ηθικολογική -αλλά πικάντικη και γαργαλιστική ως οφείλει- πορνομυθοπλασία.
Κατά πόδας ακολούθησε η επιστολή παραίτησης του κ. Σπηλιόπουλου η οποία, ουσιαστικά, συμπληρώνει το ανώνυμο κείμενο, διασπείροντας περαιτέρω υπόνοιες περί κακοδιαχείρισης των οικονομικών πόρων, συμπλέοντας έτσι με την ενορχηστρωμένη και κλιμακούμενη τις τελευταίες ημέρες απόπειρα διαπόμπευσης της Σχολής, των στελεχών της, και της απελθούσας πρυτανείας.
Στην επιστολή του ο κ. Σπηλιόπουλος εκθέτει αυτό που, κατά την γνώμη του, αποτελεί την καρδιά του ζητήματος και συνοψίζεται ως εξής: «Το πρόβλημα της δικής μας Σχολής είναι ότι, αντί να φτιάξει το Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που μας ζητούσε η πολιτεία, επέλεξε να ιδρύσει το ίδιο διάστημα δυο άλλες εταιρίες!» Έτσι, επιτίθεται στην ίδρυση της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας που δημιουργήθηκε, με ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου, για την διαχείριση και τον συντονισμό των ενεργειών που θα υλοποιήσουν τη Δωρεά των 400.000 ευρώ του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος προς την ΑΣΚΤ. Βάλλει, λοιπόν, εναντίον μιας εταιρίας η οποία δεν διαχειρίζεται το χρηματικό πόσο της δωρεάς, αλλά συντονίζει τις εργασίες που αφορούν τη μεταστέγαση της βιβλιοθήκης της Σχολής, την αγορά βιβλιοστασίων, εξοπλισμού, υποδομών και τη λειτουργία ενός πολυχρηστικού χώρου εκπαίδευσης, παρουσίασης και προβολής των ερευνητικών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων του Σχολής και που με το πέρας των εν λόγω εργασιών θα πάψει να υφίσταται… Ταυτόχρονα, ο κ. Σπηλιόπουλος καταφέρεται εναντίον της ίδρυσης Κεφαλαιουχικής Εταιρίας που ιδρύθηκε στο πλαίσιο των ασφυκτικών οικονομικών δεδομένων της ΑΣΚΤ με σκοπό την οικονομική ενίσχυσή της. Η Εταιρία, που δεν έχει προβεί ακόμη σε καμία οικονομική ή άλλη κίνηση, έχει σκοπό την αξιοποίηση και παροχή της τεχνογνωσίας του Ιδρύματος στο πεδίο της Τέχνης και του Πολιτισμού, που αφορά νέες δομές για την προσέλκυση οικονομικών πόρων με την ανάπτυξη έργων, καλλιτεχνικών παραγωγών κ.λπ.
Όμως, αυτό που έχει σημασία εδώ, δεν είναι τόσο οι σαθρές και απαράδεκτες μομφές που ο κ. Σπηλιόπουλος φρόντισε να διατυπώσει στην επιστολή παραίτησής του (τα οποία αποτελούν εκδηλώσεις ανευθυνότητας και μωροφιλόδοξης ιδιοτέλειας), όσο αυτά που ολοκάθαρα διαφαίνονται σε αυτή: η πολιτική στόχευση και επιδίωξη της εγκαθίδρυσης εταιρίας Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου που θα «σώσει» την ΑΣΚΤ από το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει λόγο της υποχρηματοδότησής της κατά 70%. Πρόκειται, βέβαια, για το αδιέξοδο που δημιούργησαν και μεθόδευσαν οι πολιτικές της Δεξιάς, του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς τις οποίες ο κ. Σπηλιόπουλος και οι λοιποί «ιδεολογικοί» του σύμμαχοι υπερασπίζονται εδώ και χρόνια. Γεγονός που καθίσταται πρόδηλο από τις υποστηρικτικές δηλώσεις προς τον παραιτηθέντα πρύτανη και τις συνεχείς επιθέσεις καχυποψίας και λάσπης κατά της ΑΣΚΤ που εξέδωσαν τόσο η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης (ΠΑΣΟΚ) όσο και η Αριστερή Μεταρρύθμιση (ΔΗΜΑΡ).
Στην υπόθεση της ΑΣΚΤ υπάρχει τόσο καπνός όσο και φωτιά. Αυτά δεν είναι άλλα από την ενορχηστρωμένη, φασίζουσα επίθεση εναντίον του Ιδρύματος και εκείνων των πανεπιστημιακών που εργάζονται και μάχονται για την επιβίωσή του, την επίτευξη της εύρυθμης λειτουργίας του, τη διατήρηση της αυτοτέλειας, της ανεξαρτησίας και του δημόσιου χαρακτήρα του, καθώς και την πραγματική αναβάθμιση και μεταρρύθμισή του.
Τελικά, το μόνο που μένει να ευχηθούμε σε όλους όσοι υπερασπίζονται πολιτικές άλωσης και ισοπέδωσης του Πανεπιστήμιου, καθώς και σε εκείνους που εκτρέφουν, παράγουν και αναπαράγουν φαινόμενα φασίζοντος εκχυδαϊσμού, είναι να αποδειχτούν καλοί κολυμβητές στα λύματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Ρόζα Αντωνίου
