Για την επίθεση που ξετυλίγεται από την κυβέρνηση με τη μέθοδο του «σαλαμιού» από κλάδο σε κλάδο και την ανάγκη να μαζικοποιηθούν οι αγώνες όλων των αυτοαπασχολούμενων, μιλά ο Γιάννης Κρεμμύδας, μέλος του Δ.Σ. του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί (ΣΑΤΑ). Ο αγώνας των αυτοκινητιστών που βρίσκεται στην δέκατη τρίτη μέρα δεν έχει προηγούμενο για τον κλάδο, όπως μας λέει, και είναι μονόδρομος.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της συνάντησής σας (χτες, Παρασκευή) με τον υπουργό;
Η συνάντηση δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Ο υπουργός δεν δεσμεύτηκε για καμιά από τις προτάσεις μας και μας είπε ότι θα ανακοινώσεις τις δικές του προτάσεις μέχρι το τέλος Αυγούστου, αφού, μάλιστα, λάβει υπόψιν –όπως είπε- και τις θέσεις των άλλων φορέων και κυρίως τον επιχειρηματιών του τουρισμού. Συνεχίζουμε την απεργία και την Κυριακή, στις 10.00 π.μ., έχουμε γενική συνέλευση στο θέατρο Περοκέ, όπου θα αποφασίσουμε την παραπέρα πορεία των κινητοποιήσεών μας.
Βρίσκεστε σε μια δυναμική κινητοποίηση που έχει βάλει τη δική της σφραγίδα, Η μέχρι σήμερα πορεία του αγώνα τι έχει δείξει;
Εγώ είμαι πάρα πολλά χρόνια στον κλάδο -αυτή τη στιγμή κλείνω τα 34 και πάω στα 35 χρόνια-, και ασχολούμαι από την πρώτη μέρα με τα κοινά. Είναι μία από τις δυναμικότερες κινητοποιήσεις που έχει κάνει ο κλάδος διαχρονικά και μπορώ να πω, γιατί είχα κάνει και με πολύ παλιούς συνδικαλιστές, ότι δεν έχει προηγούμενο αυτή η κινητοποίηση. Ο κόσμος μπορώ να πω ότι την έχει αγκαλιάσει, γιατί βλέπει ότι δεν υπάρχει μέλλον, έτσι όπως μας πάει η κυβέρνηση. Αυτή τη στιγμή κάνει αγώνα επιβίωσης. Αν δεν πετύχει κάτι με αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχει πλέον μέλλον στο ταξί και τον μικροεπαγγελματία.
Άρα ουσιαστικά μιλάμε για έναν αγώνα που πρέπει να κερδηθεί, αλλιώς μπαίνει ζήτημα επιβίωσης στον επαγγελματία ταξιτζή.
Βέβαια, είναι πραγματικά θέμα επιβίωσης. Αυτή τη στιγμή χάνουμε τρία πράγματα: τη δουλειά μας, το αυτοκίνητο και από πίσω τα σπίτια μας. Δεν υπάρχει σπίτι, δεν υπάρχει συνάδελφος που να μην είναι χρεωμένος με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο είτε για το αυτοκίνητο, είτε για την αγορά της άδειας, είτε για οτιδήποτε άλλο. Στηριζόμενος βέβαια στη δουλειά του, πάνω στο ταξί είχε βάλει κάθε οικογένεια, κάθε συνάδελφος, κάθε άνθρωπος έναν στόχο, είχε πει ότι βάζω ένα χρέος για δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε χρόνια. Οι νεότεροι πιστεύω και για παραπάνω, γιατί έχει μπει πάρα πολύς νέος κόσμος την τελευταία πενταετία με εξαετία, είτε γιατί άλλαξε δουλειά, είτε γιατί τον έδιωξαν από τη δουλειά του, είτε γιατί έκλεισε η επιχείρηση που δούλευε, για πολλούς και διάφορους λόγους.
Διαπιστώνουμε και στην περίπτωση τη δική σας ότι η κυβέρνηση με μία απόφαση πάει μέσα σε μία νύχτα κυριολεκτικά να εξαλείψει έναν επαγγελματικό κλάδο. Αυτό, όμως, το έχουμε δει τον τελευταίο καιρό να συμβαίνει σε πολλούς κλάδους. Μπορούμε να πούμε ότι οι εργαζόμενοι, οι μικροεπαγγελματίες, τελικά, πρέπει να ενωθούν σε έναν κοινό αγώνα γιατί η ίδια μοίρα τους περιμένει όλους;
Ακριβώς όπως το είπατε. Εγώ πιστεύω ότι όλοι οι μικροεπαγγελματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να μαζικοποιήσουν τους αγώνες τους, να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει πλέον μέλλον γι’ αυτούς έτσι όπως πάει η κυβέρνηση, με όλα αυτά που κάνει. Δεν είναι μόνο για τους ταξιτζήδες είναι και για άλλους μικροεπαγγελματίες αυτοαπασχολούμενους, απλά πιστεύω ότι με τη μέθοδο του σαλαμιού κόβει φέτες έναν – έναν τους κλάδους. Ξεκίνησε με τους φορτηγατζήδες, έρχεται τώρα στους ταξιτζήδες αύριο θα πάει σε άλλους και καθημερινά ανοίγει και κάποιο καινούριο ζήτημα με κάποιον καινούριο κλάδο.
Την ίδια ώρα οι ταξιτζήδες νομίζω έχουν δεχτεί πιο ισχυρό πόλεμο από την τηλεόραση παρά από την ίδια την κυβέρνηση με τις τελευταίες κινητοποιήσεις.
Συμφωνώ σε αυτό που λέτε, αλλά πλέον αρχίζει ο κόσμος και καταλαβαίνει.
Εσείς ζείτε στην κοινωνία, κυκλοφορείτε μέσα στον κόσμο. Τι προσλαμβάνετε εσείς απ’ τους πολίτες;
Αυτόν τον καιρό βλέπω ότι ο κόσμος μας συμπαρίσταται, μας λέει «προχωρήστε». Όταν εξηγείς στον κόσμο πραγματικά ποιο είναι το πρόβλημα και όχι απλώς αυτό, αλλά και τι θα συμβεί όταν φύγει το ταξί από τον μικροεπαγγελματία, τον αυτοαπασχολούμενο, μας λέει «προχωρήστε είμαστε κοντά σας, είμαστε δίπλα σας, μην κάνετε πίσω». Γιατί το ταξί μπορεί για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα να παραμείνει με το ίδιο κόμιστρο, ή να πληρώνει ακόμα και λίγο λιγότερα -που δεν είναι δυνατό γιατί εμείς, πιστέψτε με, τρώμε καθημερινά από τις λαμαρίνες του αυτοκινήτου, κάνουμε θυσίες για να συντηρούμε τα αυτοκίνητά μας, αφού το κόστος έχει ανέβει σε υπερβολικά ύψη – αλλά σίγουρα θα ανέβει .
Η στάση της κυβέρνησης πώς προσλαμβάνεται από τους συναδέλφους σας;
Ο κλάδος μας παροτρύνει να προχωρήσουμε. Σας είπα και από την αρχή ότι πρόκειται για θέμα επιβίωσης, είναι θέμα ύπαρξης του επαγγελματία, του αυτοαπασχολούμενου. Το έχει συνειδητοποιήσει ο κλάδος και χαίρομαι πάρα πολύ μετά από τόσα χρόνια που βλέπω ότι και οι νέοι άνθρωποι το έχουν συνειδητοποιήσει πολύ περισσότερο από όλους.
Θέλω να πω τούτο… Πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ προκλητικοί (σ.σ. η κυβέρνηση) και αντί να προσπαθούν να καθησυχάσουν τα πράγματα και να βγούμε από το αδιέξοδο, ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Προκαλούν όταν πριν από μας καλούν τον Σύνδεσμο Τουριστικών Επιχειρήσεων στον οποίο συμπεριλαμβάνονται εταιρίες, όπως η Ολυμπιακή, η Aegean κ.ά. και μετά καλούν τους οδηγούς –με τους οποίους δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, πολύ περισσότερο που είναι δικοί μας εργαζόμενοι. Όταν καταλήγουν ότι θα συζητήσουν με τους επιχειρηματίες για να δουν τι ταξί θέλουν και θα το λάβουν σοβαρά υπόψη τους, αυτό μας προβληματίζει πάρα πολύ. Δηλαδή, εμείς δεν προσφέρουμε υπηρεσίες; Εγώ πιστεύω ότι τα τελευταία χρόνια ο κλάδος προσφέρει πολύ αναβαθμισμένες υπηρεσίες, έχουν αλλάξει όλοι οι επαγγελματίες τα αυτοκίνητά τους, ο στόλος έχει ανανεωθεί και αυτό το πληρώνουμε με το αίμα που χύνουμε στην άσφαλτο καθημερινά. Δεν μπορεί τώρα να μας βάζουν στη μέση τους επιχειρηματίες. Πιστεύω ότι το κάνουν γιατί θέλουν να μας πάρουν τα αυτοκίνητα. Θέλουν να καταλήξουμε κι εμείς οδηγοί σε αυτούς και μάλιστα με πολύ φτηνά μεροκάματα. Αυτή είναι η άποψή μας.
Κάνει εντύπωση γενικώς ότι υπάρχει μία προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων των εργαζομένων, δηλαδή, είδαμε τον εισαγγελέα να παρεμβαίνει και να λέει αυτόφωρο για παρακώλυση συγκοινωνιών, τον κ. Ρακιτζή να λέει ότι θα γίνουν μηνύσεις για διαφυγόντα κέρδη επειδή ανοίγετε τα διόδια. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
Τον κόσμο δεν τον πτοούν αυτά τα πράγματα. Τα έχουμε περάσει και σε άλλες περιπτώσεις, πολύ περισσότερο τώρα. Καλούν ανθρώπους συναδέλφους που πραγματικά δεν έχουν πατήσει στα διόδια, ούτε έχουν βγάλει τα αυτοκίνητά τους. Είναι εκφοβισμός, είναι τρομοκρατία και δεν θα περάσουν.
