Με αυτή τη φράση περιέγραφε μια νεαρή κοπέλα, η Φατιμέ Τσακίλ, όσους αποφασίζουν να αγωνιστούν. Ένα μήνα πριν η Φατιμέ, αντάρτισσα πλέον του ΤΙΚΚΟ με το όνομα Ρόζα, σκοτώθηκε σε σύγκρουση με τον τουρκικό στρατό. Την περασμένη εβδομάδα την ίδια μοίρα είχε μια φίλη της, η 23χρονη Ασμίν (αυτό ήταν το «αντάρτικο» όνομά της), όταν περιοχές ολόκληρες γύρω από την πόλη Ντερσίμ κυριολεκτικά σκάφτηκαν από εκατοντάδες οβίδες και πυραύλους που ρίχτηκαν από αεροσκάφη F-16, μαχητικά ελικόπτερα και μη επανδρωμένα βομβαρδιστικά αεροσκάφη για να εξοντώσουν μερικούς «τρομοκράτες» οπλισμένους με λιανοντούφεκα. 
Μαζί με την Ασμίν σκοτώθηκε και ο 35χρονος Οζγκιούρ, επικεφαλής του ΤΙΚΚΟ στην περιοχή. Ο Σουλεϊμάν Σοϊλού, υπουργός Εσωτερικών του Ερντογάν, πανηγύρισε και ανακοίνωσε για νιοστή φορά την «οριστική εξόντωση των τρομοκρατών». Αλλά τούτη τη φορά το καθεστώς δεν αρκέστηκε σ’ αυτό: οι Τούρκοι στρατιώτες που βρήκαν τις σορούς της Ασμίν και της Οζγκιούρ τους έκοψαν τα κεφάλια και τα περιέφεραν στο Ντερσίμ και τα γύρω χωριά προς φρονηματισμό… Κι όμως, σε πείσμα τέτοιων σκοτεινών και βάρβαρων οθωμανικών «εθίμων», καινούριοι ήλιοι διαρκώς θα ξεπετάγονται.
«Αυτοί που γίνονται ήλιος τα πρωινά για να μην ξυπνά κανείς στο σκοτάδι»
Σχόλια
