Επιμέλεια αφιερώματος: Τίνα Παππά

 Το ερώτημα αυτό προέκυψε εν τέλει πολλές φορές τους τελευταίους 12-13 μήνες. Πως χαιρετάς ένα δημόσιο πρόσωπο που «φεύγει», παίρνοντας μαζί του «τα καλύτερά μας χρόνια»; Πως βρίσκεις κάθε φορά θάρρος αλλά και έμπνευση να τον τιμήσεις με μέτρο και δικαιοσύνη; Πώς να εκφράσεις την αγάπη, το σεβασμό, τη θλίψη, τη συγκίνηση για την απώλεια, χωρίς να αφήσεις κάτι απ’ έξω; Σε αυτό το σύντομο αφιέρωμα που ετοιμάσαμε στο φτερό, για τον καουμπόι της Κυψέλης που μας συντρόφευε, είτε με τα τραγούδια του, είτε με την (καταλυτική) φυσική του παρουσία στη ζωή αυτής της τρελής πόλης (και χώρας), για περισσότερα από 40 χρόνια, μια φίλη, εξαίρετη δημοσιογράφος του μουσικού ρεπορτάζ και τρεις τακτικοί συνεργάτες της εφημερίδας, γράφουν για τον Λουκιανό Κηλαηδόνη. Που έφυγε, σφραγίζοντας κι αυτός με τη σειρά του το οριστικό τέλος μιας εποχής. Μιας εποχής πιο ανέμελης, πιο αθώας, πιο φωτεινής.

Στο επόμενο τεύχος του Δρόμου, συνεχίζουμε σε άλλο ύφος. Ο τραγουδιστής, και πολύ κοντινός φίλος του Λουκιανού, Δώρος Δημοσθένους μοιράζεται μαζί μας αναμνήσεις και ανέκδοτες ιστορίες από την πολύχρονη παρέα τους.

Καλό ταξίδι, καουμπόι του ροκ εν ρολ. Ας ανταμώνουμε πάντα «μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά», μέσα σε «θερινά σινεμά».

 

Η μικρή επανάσταση του Λουκιανού

«Κι όμως κατά βάθος… κάπου την έχουμε πατήσει κι οι δυο…»

 

 

Τέσσερα Ευχαριστήρια Νεύματα στον Λουκιανό

 

Χωρίς τον Λουκιανό / The Rest is Silence*

 

 

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!