Αυτό το προπατορικό αμάρτημα έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό, τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία και πολιτική ζωή. Ξεγέλασε ο όφις την Εύα κάποτε, κι από κείνη τη στιγμή ζούμε ένα σίκουελ εξαπατήσεων σε κάθε επίπεδο.
Ξεγέλασε ο Ηρακλής τον Άτλαντα και του φόρτωσε ολόκληρη Γη στους ώμους του για πάντα. Τι να πει μετά, να φανεί ηλίθιος;
Ο Οδυσσέας-Κανένας-Δούρειος Ίππος, πάλι, είχε κάνει την πονηριά επάγγελμα, εξαπατώντας όποιον βρισκόταν στο διάβα του και έτσι μας βγήκε το όνομα παγκοσμίως.
Ο Μάρκος Μπότσαρης κατάφερε να ξεγελάσει τον πανούργο Αλή Πασά με τις περίτεχνες διαπραγματεύσεις του, καθυστερώντας την επίθεση των Τούρκων στο Μεσολόγγι. Είχαν να το λένε οι Τούρκοι αλλά και οι Έλληνες μεταγενέστεροι…
Η εξαπάτηση στο ιστορικό γίγνεσθαι ήταν μέρος της εξέλιξής του, βεβαίως, αν και οι συνέπειες ήταν συχνά ολέθριες. Φαίνεται πως είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να ξεγελά, προκειμένου να αποφύγει την αναμέτρηση. Κι ώς εδώ όλα είναι κατανοητά, γνωστά, αποδεκτά κι αναμενόμενα, αφού η Ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια περιστατικά.
Για να έρθουμε, όμως, στο σήμερα… στο τώρα, η επίκληση της εξαπάτηση στον πολιτικό βίο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Φερόμενοι ως σοβαροί υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης, υπεύθυνοι για την τύχη και το μέλλον του τόπου, προσπαθούν να γλιτώσουν την κατακραυγή και να κρατηθούν γερά στη θέση τους, υποτιμώντας τόσο τη νοημοσύνη μας όσο και τη δική τους προσωπικότητα.
Μπορεί να πει κανείς πως η δικαιολογία που ακούγεται συχνά τελευταία «μας εξαπάτησε» είναι τόσο γελοία που μας προσβάλλει η προχειρότητα της επινόησής της και μόνον.
Όχι απλώς δεν μας υπολογίζουν, όχι απλώς δεν προσπαθούν να κρύψουν την ανικανότητά τους… αντιθέτως, προβάλλουν κάθε πτυχή της αυθαίρετης και επικίνδυνης διακυβέρνησής τους με περίσσεια αυθάδεια. Λες και δεν υπάρχουμε, λες και παίζουν μόνοι τους στο γήπεδο.
Κι αυτό το θράσος είναι χειρότερο από την τραγωδία.
