Με τον Σωκράτη Μαντζουράνη
Αν καταφέρεις κάποια στιγμή να αποστασιοποιηθείς από το «κοντινό», αν καταφέρεις να ανακαλέσεις την εμπειρία της Ιστορίας, αν θυμηθείς πρόσωπα και γεγονότα στην πορεία της Αριστεράς, τότε ίσως σου αποκαλυφθεί η ουσία, αυτό που λέμε «πολιτικές εξελίξεις».
Δεν αλλάζουν απλά τα πάντα.
Ξαναχτίζονται από την αρχή τα πάντα.
Και δυστυχώς «χτίστης» δεν είναι ο λαός, το λαϊκό κίνημα, η Αριστερά.
Είναι ο απέναντι, ο ταξικός αντίπαλος και να με συγχωρείτε για τη ξύλινη γλώσσα.
Ανάλογα με το αν την ενστερνίζεσαι ή όχι τούτη την εκτίμηση, καθορίζεις και τους στόχους σου, αξιολογείς και προωθείς συμμάχους, καθορίζεις την πολιτική συμμαχιών, οικοδομείς το κόμμα που σου χρειάζεται.
Ο αντίπαλος, έμπειρος και με καθαρή στόχευση, παίρνει τα μέτρα του. Σε κοινωνικό επίπεδο επένδυσε στον κοινωνικό φόβο, αξιοποίησε το αίσθημα της συνενοχής, εξαγόρασε το συνδικαλιστικό κίνημα, εξαργυρώνει την ελπίδα και τις λαϊκές αυταπάτες.
Διαλύει και ξεφτιλίζει την κοινωνία
Σε επίπεδο οικονομίας εδραιώθηκε στην κοινή συνείδηση ως θέσφατο η απόλυτη κυριαρχία «των αγορών», η αδιαφιλονίκητη υπεροχή της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», η εμπορευματοποίηση πανανθρώπινων αξιών.
Σε πολιτικό επίπεδο, το σύστημα συνολικά από τη μια καταρρέει και από την άλλη επιχειρεί την ανοικοδόμησή του.
Συγχωνεύσεις και συγκυβερνήσεις «ετερόκλιτων» ιδεολογιών, διασπάσεις και «αντάρτες», νέα σχήματα παλιών και παλιά σχήματα παλιότερων, «ελιές» και παντός είδους φυτά παντού, κεντροαριστερά σχήματα της Δεξιάς και Kεντροδεξιάς της Aριστεράς εμφανίζονται καθημερινά, χθεσινά πολιτικά λαμόγια, βαφτίζονται «ανεξάρτητοι και σωτήρες».
Μια διαδικασία επαναοικοδόμησης του συστήματος, για την επιτυχία της οποίας η θυσία κάποιων «δικών» τους, γίνεται εξιλασμός και ένδειξη ανανέωσης
Και η άλλη πλευρά; Οι εν δυνάμει πολιτικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής, τι λένε; Και πρωτίστως τι κάνουν;
Τι λέει και τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, η πολιτική δύναμη που εκ των πραγμάτων είναι η μόνη σήμερα που μπορεί να αντιπαλέψει με πιθανότητες επιτυχίας τούτο το πολιτικό σκηνικό;
«Να φύγουν τώρα», βροντοφωνάζει.
Σωστά το λέει και είναι απαραίτητη προϋπόθεση θετικών αλλαγών, να φύγουν. Από την κυβέρνηση, βέβαια, για να συνεννοούμαστε.
Άλλωστε, σάπισαν και «πέφτουν» από μόνοι τους, μπορεί να τους ρίξουν και «οι δικοί»τους, μπορεί και να «καούν», εάν αξιολογηθούν αχρείαστοι πια για το σύστημα.
Και μετά; Η λύση;
«Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ» είναι, μέχρι στιγμής, η πιο αριστερή απάντηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Καλό, πολύ καλό και να φύγουν από την κυβέρνηση «αυτοί» και να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ξέρουν όμως και «αυτοί» και «εμείς» πως τούτο δεν αρκεί. Είναι πολιτικά και ιστορικά καλό αλλά κοινωνικά ανεπαρκές σήμερα.
Αν σταματήσουμε εδώ, ίσως και να μη μας φοβούνται όσο λέμε. Ίσως κι εμείς δεν θέλουμε να «φοβίζουμε» πολύ. Αν δεν αντιληφθούν πως στόχος μας είναι να συγκρουστούμε, δεν μας φοβούνται.
Δεν ετοιμαζόμαστε όμως για κάτι τέτοιο.
Το καταλαβαίνουν και «αυτοί» και η κοινωνία. Αυτό θέλουμε;
Αυτή είναι η επιλογή μας;
