Του Σωκράτη Μαντζουράνη. Για συμμορία πρόκειται.
Μια κανονική περιφερειακή μαφιόζικη συμμορία, με τα κανάλια, τις εφημερίδες και τους δημοσιογράφους της, με τους υποτακτικούς συνδικαλιστές της, με τις φασιστικές ομάδες στη δούλεψή της, με τις «αγορές» να της στήνουν το παιχνίδι και το management του συστήματος να της προμηθεύει τρόμο και φόβο για το popolo.
Δεν είναι κυβέρνηση, τούτοι εδώ.
Ένα λόμπι της ξεφτίλας, της απάτης και της εξαθλίωσης ενός λαού, είναι. Όλα συμφωνημένα και οι ρόλοι μοιρασμένοι και τα σενάρια έτοιμα.
Και ο «φιλελεύθερος» και ο «σοσιαλιστής» και ο «αριστερός», έτοιμοι από καιρό από τα επιτελεία, λουστραρίστηκαν, ρετουσαρίστηκαν, βαφτίστηκαν «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» και ανέλαβαν υπηρεσία.
Κάθε μέρα 1.240 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και τούτοι σχεδιάζουν πώς θα τους κόψουν και το επίδομα ανεργίας.
Κάθε μέρα χιλιάδες άρρωστοι γυρνάν σπίτι τους χωρίς φάρμακα και τούτοι ψάχνουν τρόπους να μειώσουν «τις δαπάνες στην Υγεία».
Κάθε μέρα κόσμος και κοσμάκης τρελαίνεται, ανεβαίνει στις ταράτσες και φουντάρει, πάει στα σκουπίδια και στα συσσίτια και τούτοι οι πολιτικοί απατεώνες ψάχνουν να βρουν «ισοδύναμα».
Κάθε μέρα οι εργαζόμενοι γίνονται δούλοι, οι νέοι μετανάστες, οι συνταξιούχοι ζητιάνοι, οι αστοί νεόπτωχοι, η κοινωνία φοβισμένη και συντηρητική, η χώρα ξεπουλιέται όσο-όσο και τούτα τα πολιτικά τσιράκια του συστήματος, μας φωνάζουν κατάμουτρα τα λόγια της βουλευτίνας του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος, Αντρέα Φάμπρα όταν ο Ραχόι ανακοίνωνε μέτρα εξαθλίωσης των Ισπανών.
«Que se jodan».
«Να πάνε να γαμηθούνε όλοι», θα πει στα ελληνικά.
Και ’μεις;
Οι άλλοι, οι αριστεροί, αυτοί που από το 4% η απελπισία και η ελπίδα του κόσμου μας πήγε στο 27%;
Εμείς τι κάνουμε;
Και πιο σωστά.
Εμείς τι θέλουμε να κάνουμε;
Θέλουμε «να τους ταράξουμε στη νομιμότητα;»
Θέλουμε να κάνουμε «ένα νέο πολιτικό φορέα», που όσοι τον ανακοινώνουν σήμερα, τον σαμποτάρισαν πριν από λίγα χρόνια;
Θέλουμε να κάνουμε το 27% να φτάσει στο 37%, στο 47% γιατί τούτοι γρήγορα θα πέσουν;
Ελπίζω πως ακόμα συνεχίζουμε να θέλουμε ειλικρινά και δυνατά, να αλλάξουμε την κοινωνία τους, να γκρεμίσουμε το «σύστημα» τους, να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό της εποχής μας.
Αν είναι έτσι, νομίζω πως λάθος «εργαλεία» διαλέξαμε για τούτη τη δουλειά, λαθεμένα διαβάσαμε το «μήνυμα» όλων όσων ακούμπησαν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αχρηστεύουμε το βασικό «εργαλείο» ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών.
Τους εργαζόμενους, το λαό, την κοινωνία.
Και ο λαός «εγγράφεται στη δύναμή σου», μόνο αν καταλάβει πως παλεύεις για τα προβλήματα του, πως τον νοιάζεσαι, πως του συμπαραστέκεσαι.
Τι θέλει η Αριστερά, λοιπόν;
Ο Κωνσταντίνος Μ., μαθητής της ΣΤ’ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, στο ερώτημα της δασκάλας του «τι προτείνει για την κρίση», έγραψε:
«Να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Τέλος!!!»
Συμφωνείτε;
Δεν είναι κυβέρνηση, τούτοι εδώ.
Ένα λόμπι της ξεφτίλας, της απάτης και της εξαθλίωσης ενός λαού, είναι. Όλα συμφωνημένα και οι ρόλοι μοιρασμένοι και τα σενάρια έτοιμα.
Και ο «φιλελεύθερος» και ο «σοσιαλιστής» και ο «αριστερός», έτοιμοι από καιρό από τα επιτελεία, λουστραρίστηκαν, ρετουσαρίστηκαν, βαφτίστηκαν «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» και ανέλαβαν υπηρεσία.
Κάθε μέρα 1.240 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και τούτοι σχεδιάζουν πώς θα τους κόψουν και το επίδομα ανεργίας.
Κάθε μέρα χιλιάδες άρρωστοι γυρνάν σπίτι τους χωρίς φάρμακα και τούτοι ψάχνουν τρόπους να μειώσουν «τις δαπάνες στην Υγεία».
Κάθε μέρα κόσμος και κοσμάκης τρελαίνεται, ανεβαίνει στις ταράτσες και φουντάρει, πάει στα σκουπίδια και στα συσσίτια και τούτοι οι πολιτικοί απατεώνες ψάχνουν να βρουν «ισοδύναμα».
Κάθε μέρα οι εργαζόμενοι γίνονται δούλοι, οι νέοι μετανάστες, οι συνταξιούχοι ζητιάνοι, οι αστοί νεόπτωχοι, η κοινωνία φοβισμένη και συντηρητική, η χώρα ξεπουλιέται όσο-όσο και τούτα τα πολιτικά τσιράκια του συστήματος, μας φωνάζουν κατάμουτρα τα λόγια της βουλευτίνας του ισπανικού Λαϊκού Κόμματος, Αντρέα Φάμπρα όταν ο Ραχόι ανακοίνωνε μέτρα εξαθλίωσης των Ισπανών.
«Que se jodan».
«Να πάνε να γαμηθούνε όλοι», θα πει στα ελληνικά.
Και ’μεις;
Οι άλλοι, οι αριστεροί, αυτοί που από το 4% η απελπισία και η ελπίδα του κόσμου μας πήγε στο 27%;
Εμείς τι κάνουμε;
Και πιο σωστά.
Εμείς τι θέλουμε να κάνουμε;
Θέλουμε «να τους ταράξουμε στη νομιμότητα;»
Θέλουμε να κάνουμε «ένα νέο πολιτικό φορέα», που όσοι τον ανακοινώνουν σήμερα, τον σαμποτάρισαν πριν από λίγα χρόνια;
Θέλουμε να κάνουμε το 27% να φτάσει στο 37%, στο 47% γιατί τούτοι γρήγορα θα πέσουν;
Ελπίζω πως ακόμα συνεχίζουμε να θέλουμε ειλικρινά και δυνατά, να αλλάξουμε την κοινωνία τους, να γκρεμίσουμε το «σύστημα» τους, να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό της εποχής μας.
Αν είναι έτσι, νομίζω πως λάθος «εργαλεία» διαλέξαμε για τούτη τη δουλειά, λαθεμένα διαβάσαμε το «μήνυμα» όλων όσων ακούμπησαν τις ελπίδες τους στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αχρηστεύουμε το βασικό «εργαλείο» ριζοσπαστικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών.
Τους εργαζόμενους, το λαό, την κοινωνία.
Και ο λαός «εγγράφεται στη δύναμή σου», μόνο αν καταλάβει πως παλεύεις για τα προβλήματα του, πως τον νοιάζεσαι, πως του συμπαραστέκεσαι.
Τι θέλει η Αριστερά, λοιπόν;
Ο Κωνσταντίνος Μ., μαθητής της ΣΤ’ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, στο ερώτημα της δασκάλας του «τι προτείνει για την κρίση», έγραψε:
«Να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Τέλος!!!»
Συμφωνείτε;
Σχόλια
