Τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε από κοινού με τον καθηγητή πολιτικών Επιστημών και συγγραφέα, Φράνσις Φουκουγιάμα στα πλαίσια του 27ου ετήσιου συνεδρίου «Economist Government Roundtable» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Υπενθυμίζουμε ότι ο Φράνσις Φουκουγιάμα ήταν αυτός που το 1992 μίλησε για το τέλος της ιστορίας θεωρώντας ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης η πρόοδος της ανθρώπινης ιστορίας ως πάλη ιδεολογιών έχει τελειώσει, ότι δεν υπάρχει αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική οργάνωση των κοινωνιών και, εν πολλοίς, το καπιταλιστικό σύστημα, η παγκοσμιοποίηση, οι αγορές κ.ο.κ. θα μπορούσαν πια να προσφέρουν την ευημερία και την ειρήνη που υποσχόντουσαν. Βέβαια η ζωή, όπως τελικά κύλησε, είχε άλλη άποψη.
Στη συγκεκριμένη συζήτηση ο Φράνσις Φουκουγιάμα πρόσφερε για ακόμα μια φορά τα φώτα του λέγοντας ότι ο πολυπολικός κόσμος –που είναι παρών– είναι επικίνδυνος αφού υπάρχουν πολλές μικρές δυνάμεις, «πολλοί παίκτες που δεν μπορούν να ελεγχθούν και δρουν ανεξάρτητα», θεωρώντας ότι η ασφάλεια του πλανήτη διασφαλίζεται καλύτερα αν υπάρχουν 2-3 υπερδυνάμεις δυτικού τύπου και με τις ΗΠΑ να είναι η κυρίαρχη δύναμη – βέβαια είδαμε πως δούλεψε αυτό το σενάριο τα τελευταία 30 χρόνια με την Pax Americana. Για το πόλεμο στην Παλαιστίνη σημείωσε ότι τόσο αυτή η σύγκρουση όσο και ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να διαμορφώνουν ένα απαιτητικό πλαίσιο για τις ΗΠΑ οι οποίες είναι υποχρεωμένες να διαχειριστούν πλέον δύο πολεμικά μέτωπα – εκδηλώνοντας έτσι μια ανησυχία αν θα τα καταφέρουν. Βέβαια δεν ξέχασε να τονίσει ότι είναι ενάντιος στην επανεκλογή του Τραμπ, θεωρώντας ότι αυτό θα είναι αδυναμία του Μπάιντεν και σημείωσε ότι η επανεκλογή Τραμπ θα είναι καταστροφή για την Ευρώπη αφού ο Τραμπ «δεν θέλει το ΝΑΤΟ, του αρέσει περισσότερο η Ρωσία από την Ουκρανία και είναι φίλος του Όρμπαν». Βέβαια, εδώ χρειάζεται να σημειώσουμε ότι και με τον Μπάιντεν τα πράγματα δεν λειτούργησαν και πολύ καλά για την Ευρώπη που αν δεν ανεξαρτητοποιηθεί από την αμερικάνικη πολιτική δεν θα καταφέρει να δει «άσπρη μέρα» ή να έχει κάποιο σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή.
Από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού πιστεύει ότι τα έχει κάνει όλα καλά για την Ελλάδα τόσο εσωτερικά όσο και διεθνώς, ένιωσε την ανάγκη να τονίσει, αναφερόμενος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ότι πρέπει να διατηρηθεί το θετικό μομέντουμ με την Τουρκία και να προσθέσει πως «ο Ταγίπ Εντογάν είναι στη λάθος πλευρά της Ιστορίας, όταν αρνείται να καταδικάσει τη στάση της Χαμάς».
Δεν μπορεί καν να διανοηθεί ο Έλληνας πρωθυπουργός μια άλλη στάση για την Ελλάδα, για την Τουρκία ή για οποιαδήποτε άλλη χώρα πέρα από την πλήρη ευθυγράμμιση με τα δυτικά συμφέροντα, με την πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Είναι έξω από τη λογική του. Και θεωρεί ότι αυτή η ευθυγράμμιση είναι εκείνη που θα προστατεύσει την Ελλάδα, εν προκειμένω, από οτιδήποτε μπορεί να της συμβεί – μια πολιτική που έχει διαψευστεί πολλαπλώς τις τελευταίες δεκαετίες αλλά και πολύ πρόσφατα. Και αυτό γιατί η στάση του «πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή» δεν έχει αποφέρει το παραμικρό όφελος για τη χώρα μας –αντιθέτως δημιουργεί πολλαπλά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα– και το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τις χώρες που διάκεινται εχθρικά προς την Ελλάδα και να οδηγεί τη χώρα μας σε παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων προς την Τουρκία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης νομίζει ότι αφού είμαστε σαν χώρα τα «καλά παιδιά» της Δύσης και κάπως θα αναγνωριστούν οι θυσίες που κάνουμε για τους «συμμάχους», προτείνει να κάνει το ίδιο και ο Ερντογάν. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς τον καρφώνει στο αφεντικό για να τον κάνει «ντα» και να ανταμείψει εμάς. Λες και οι «σύμμαχοι» και εν προκειμένω οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν τον Ερντογάν και το γεωπολιτικό παιχνίδι που παίζει, λες και ο ίδιος ο Ερντογάν θα πάρει υπόψη του τι λέμε εμείς ή κάποιοι άλλοι στην προσπάθειά του να κάνει την Τουρκία μια μεγάλη δύναμη – εις βάρος της Ελλάδας και άλλων χωρών. Αυτή είναι η πολιτική του Ερντογάν και όχι να είναι η Τουρκία εξάρτημα των δυτικών ή άλλων χωρών.
Στην υπόλοιπη ομιλία του ο πρωθυπουργός επανέλαβε τις γνωστές πολιτικές θέσεις του. Για το δικαίωμα αυτοάμυνας του Ισραήλ, δηλαδή των κατακτητών ενάντια στους κατακτημένους και ότι η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση και δεν εκπροσωπεί τον παλαιστινιακό λαό. Υποστήριξε ακόμα ότι καμία λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς στρατηγική ήττα της Χαμάς και αν γίνει αυτό τότε θα μπορεί να αναβιώσει ο διάλογος για δύο κράτη – «γενναία» θέση: Να συζητήσουμε για ένα παλαιστινιακό κράτος αφού πρώτα εξοντώσουμε ή εξορίσουμε τους Παλαιστίνιους. Και βέβαια δεν μίλησε για τη «συνεισφορά» της Ελλάδας στη γενοκτονία στη Γάζα αλλά και ούτε για την αντισυνταγματική παραχώρηση του αεροδρομίου της Ελευσίνας στις ΗΠΑ για να υποστηρίξουν το Ισραήλ – εμπλέκοντας έτσι την Ελλάδα σε έναν ακόμα πόλεμο.
