Συμπληρώθηκαν την προηγούμενη βδομάδα 100 μέρες διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα Δημοκρατία. Παράλληλα ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε μια καμπάνια προβολής της διαφορετικότητας της πολιτικής του απ’ αυτή της κυβέρνησης. Αυτή γίνεται κύρια από φίλια ΜΜΕ αλλά και σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής εκφώνησης και σκοπό έχει να εμφανιστεί σαν το πολιτικό κόμμα που έχει τις μεγάλες διαφορές από την Ν.Δ. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος υπερασπιστής μιας άλλης πορείας της χώρας που ανακόπηκε από το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, ότι οι έλληνες ψηφοφόροι που ψήφισαν Ν.Δ. είναι μάλλον χαζοί και τώρα θα δούνε τι τους περιμένει κ.ο.κ. Στόχος η δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου για να μαζεύονται από τώρα ποσοστά και ψήφοι από την Κουμουνδούρου.
Την ίδια στιγμή τα δύο κόμματα παίζουν ένα παιχνίδι τακτικής που προσπαθεί να συγκαλύψει ότι η πολιτική τους στα κεντρικά θέματα προσανατολίζεται πάνω σ’ ένα κοινό μοτίβο. Μπαίνουν διάφορα θέματα, κι από τον ΣΥΡΙΖΑ κι από την Ν.Δ., με σκοπό εκατέρωθεν πλήγματα και στόχο την κυριαρχία στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και στην εκλογική σκακιέρα. Έτσι έχουμε διάφορες αντιπαραθέσεις στο προσκήνιο όπως η παραπομπή του Δ. Παπαγγελόπουλου, η ψήφος των αποδήμων, ο εκλογικός νόμος, η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, το θέμα της εγκληματικότητας, το ζήτημα των Εξαρχείων, οι ευθύνες για ό,τι έγινε στη χώρα το πρώτο εξάμηνο του 2015 κ.ά. Όλα τα παραπάνω έχουν την δική τους πολιτική σκοπιμότητα αλλά την ίδια στιγμή αυτές οι αντιπαραθέσεις θέλουν να κρύψουν την εξής αλήθεια: Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ. κινούνται πολιτικά στις ίδιες ράγες και είναι τα κόμματα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα. Μπορεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ να παρουσίαζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον ακραίο νεοφιλελεύθερο δαίμονα που θα ισοπέδωνε τα πάντα, όμως μετεκλογικά η πολιτική της Ν.Δ. προσομοιάζει αρκετά με την πολιτική που ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση. Όμως να το δούμε αυτό το ζήτημα και λίγο αναλυτικότερα.
ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ από τη μεριά της κυβέρνησης Ν.Δ. δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση –ή συζήτηση για τυχόν αμφισβήτηση– του μνημονιακού πλαισίου και προγραμμάτων που έχουν «φορεθεί» στη χώρα μέχρι το 2060, από την κυβέρνηση Τσίπρα. Το μόνο που υπάρχει είναι οι πανηγυρισμοί ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια, ότι «απλά» έχουμε κάποιες υποχρεώσεις και πρέπει, γρήγορα και αποτελεσματικά να εφαρμόσουμε μια νέα οικονομική πολιτική. Καμία διαφορά για το ζήτημα του ΕΝΦΙΑ – μαζί το ψηφίσανε. Καμία διαφορά για τα πλεονάσματα εκτός από μια πολιτικάντικη διαφοροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ν.Δ. «αξιοποιεί τα γεμάτα ταμεία που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ». Ομοίως με τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η Ν.Δ. εφαρμόζει το επιδοματικό μοντέλο. Ο Κ. Μητσοτάκης καταργεί το κοινωνικό κράτος, ανατινάζει τις εργασιακές σχέσεις και αντ’ αυτών δίνει ορισμένα επιδόματα – όπως και ο Αλ. Τσίπρας. Ακόμα και στο ζήτημα της «πράσινης» μπίζνας η ομοιότητα είναι εκπληκτική. Τις προηγούμενες μέρες εγκαινίασε ο πρωθυπουργός το μεγαλύτερο αιολικό πάρκο της Ελλάδας –στο όρος Καφηρέα στην Εύβοια– και με δηλώσεις του ο Αλ. Φλαμπουράρης δήλωσε ότι «εγκαινιάζει έργα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ». Η περιβαλλοντική ευαισθησία και των δύο χτύπησε κόκκινο και ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ που αυτοδιαφημίζεται, μεταξύ άλλων, και σαν πράσινο κόμμα.
Οι αντιπαραθέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. έχουν την δική τους πολιτική σκοπιμότητα αλλά την ίδια στιγμή θέλουν να κρύψουν την εξής αλήθεια: Ότι και οι δύο κινούνται πολιτικά στις ίδιες ράγες και είναι τα κόμματα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα
ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ και η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδεχτεί τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες και συμφωνίες ότι, πάνω-κάτω, 100.000 πρόσφυγες και μετανάστες θα παραμείνουν με διάφορους τρόπους στην Ελλάδα. Έχουν αποδεχτεί ότι πρέπει να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση – δραματική κι απάνθρωπη για όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Έχουν αποδεχτεί ότι πρέπει να γίνουν hot-spots σ’ όλη τη χώρα και το μόνο που κάνουν είναι να ζητάνε κονδύλια.
ΣΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ και τα δύο κόμματα έχουν κοινή στάση όσο αφορά την ομπρέλα της Δύσης μέσα στη μεγάλη κλίμακας ανακατάταξη που γίνεται. Ότι η Ελλάδα είναι χώρα πρώτης γραμμής για τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. στην ευρύτερη περιοχή και έτσι πρέπει να ικανοποιηθούν όλες οι απαιτήσεις του δυτικού στρατοπέδου, ιδιαίτερα σε αυτά τα ζητήματα. Στο θέμα της αντιρωσικής στάσης, στο θέμα των στρατιωτικών βάσεων και της επέκτασής τους, στο θέμα του προσανατολισμού και της συμπεριφοράς της χώρας εντός του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. κ.ο.κ.
ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ τόσο η Ν.Δ. όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν μια πολιτική απομάκρυνσης της Ελλάδας από την Κύπρο, μια πολιτική απαγκίστρωσης από τις υποχρεώσεις που έχει η χώρα μας προς την Μεγαλόνησο, μια πολιτική παθητικότητας απέναντι στην περικύκλωση της Κύπρου από τον τούρκικο επεκτατισμό κι επιθετικότητα, απέναντι στις απειλές και τα προβλήματα που βασανίζουν τον κυπριακό λαό.
ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ η Ν.Δ. συνεχίζει την πολιτική της συνεννόησης, της αυτοσυγκράτησης, του κατευνασμού, των διαύλων επικοινωνίας με την Τουρκία, και την προσπάθεια να μην υψωθούν οι τόνοι και δοθούν αφορμές για διάφορα μπλεξίματα – μια πολιτική που ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρέτησε μ’ όλους τους δυνατούς τρόπους. Επί της ουσίας η Ν.Δ. θα ήθελε να προχωρήσει με έντονο τρόπο την πολιτική της απαγκίστρωσης από το Κυπριακό και να έρθει σε μια συμφωνία με την Τουρκία για τις συνεκμεταλλεύσεις και για την επίλυση των διαφορών που εγείρει η γειτονική χώρα στον χώρο του Αιγαίου και σ’ άλλες περιοχές. Για την Ν.Δ. θα ήταν ό,τι πρέπει μια πολιτική τύπου Πρεσπών για τα ελληνοτουρκικά. Και να μην ξεχνάμε βέβαια ότι και στο θέμα του Μακεδονικού η νέα κυβέρνηση τιμά την Συμφωνία των Πρεσπών – μια συμφωνία που έχει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ τα δύο κόμματα έχουν, επίσης, κοινή στάση. Εφαρμόζουν αντιρωσική πολιτική, ψηφίζουν τις κυρώσεις και τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. και γενικά δημιουργούν κλίμα έντασης στις σχέσεις με τη Ρωσία – δεν είναι τυχαίο ότι οι ελληνορωσικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο τους επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Αυτό ξεκίνησε επί κυβέρνησης Τσίπρα με τις απελάσεις των Ρώσων διπλωματών και συνεχίζεται τώρα με την δημιουργία αμερικάνικης βάσης στην Αλεξανδρούπολη, μιας βάσης που στρέφεται κύρια προς την Ρωσία και τους σχεδιασμούς της.
