…Τοις θεοίς σου ου λατρεύομεν, και τη εικόνι
τη χρυσή, η εστήσας, ου προσκυνούμεν.
Σε αντίθεση με τον ξεβαμμένο τζέντλεμαν Τρισέ, που φυσικά ακριβώς η ίδια μαφία ήταν αλλά ας πούμε ότι, τέλος πάντων, αντιπροσώπευε έναν παλαιότερο αστικό ανθρωπότυπο, λίγο λιμοκοντόρος, κάτι σαν αναβαπτισμένος προικοθήρας τού ’50, με αραχνιασμένη χωρίστρα και σοβαροφανή (ήτοι μινιμαλιστική) υπογραφή κυρίου διευθυντού, ο «Σούπερ» Μάριο Ντράγκι – ως ιδανικός πρεσβευτής της νεοπλουτίστικης γυφτιάς της Γκόλντμαν Σακς –, όταν του είπαν ότι, καθότι νέο αφεντικό τής ΕΚΤ, πρέπει πλέον να υπογράφει πάνω στα χαρτονομίσματα της Ενώσεως, αυτός έσπευσε να σημείωσει ολογράφως, με συλ-λα-βι-στή ευκρίνεια, το επώνυμό του. Πράγμα που, εκτός των άλλων, καταμαρτυρά και τον προωθημένο βαθμό οικειοποίησης της ίδιας της έννοιας του πλούτου, μέχρι και σε μεταφυσικό επίπεδο (βλ. In God We Trust, e pluribus unum, και τα συναφή) από τους ευρωμιμητές του παγκόσμιου μαμμωνικού νομίσματος ως νέα διαρκή μήτρα υλιστικής και ταξικής επικυριαρχίας.
Μάκης Μαλαφέκας
