Η φράση προέρχεται από τη ρήση του Ιησού, κατά το Ευαγγέλιο, προς τους μαθητές Του: «Υμείς εστέ το άλας της γης, εάν δε το άλας μωρανθή εν τίνι αλισθήσεται;».
Γνωστή, επίσης, έγινε από την αμερικανική ταινία του 1954 The salt of the earth, με θέμα μια μεγάλη απεργία ανθρακωρύχων. Όλοι οι συντελεστές της τέθηκαν τότε στη μαύρη λίστα του Μακαρθισμού.
Εδώ και πέντε μήνες οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών βρίσκονται σχεδόν καθημερινά στο δρόμο. Αλλά το πλατύ κοινό των υποτελών στην επικράτεια της μιντιοκρατίας είναι απολύτως αδύνατον να έρθει σε επαφή με αυτή την (άλλη) όψη της πραγματικότητας. Κανάλια, εφημερίδες και ιστότοποι της ορθοφροσύνης, όποιον επιμένει να αντιστέκεται τον καταχωρούν αυτόματα στους «ψεκασμένους». Η κοινωνία, μέσω μιας πολυπλόκαμης, απίστευτης ισχύος ηλεκτρονικής και ψηφιακής πλύσης εγκεφάλου, εμφανίζεται με το ζόρι σε χαύνωση, παθητική κι απρόσωπη.
Το ακριβώς αντίθετο μεταδίδει η στάση και η δράση των ανυπότακτων και αεικίνητων απολυμένων γυναικών. Αιφνιδιαστικά εδώ κι εκεί, στα υπουργεία που επισκέπτονται οι τροϊκανοί, στις οικονομικές υπηρεσίες και στις Εφορίες σε διαφορετικές γειτονιές της Αττικής, παντού επιβάλλουν ως αντι- παράδειγμα, διά ζώσης το δικό τους υπόδειγμα συνειδητοποίησης, συλλογικότητας, αντίστασης και έγερσης. Κι αυτή είναι ίσως η σπουδαιότερη προσφορά που δωρίζουν απλόχερα οι απολυμένες καθαρίστριες. Τον τρόπο που επέλεξαν να… υπάρξουν, από τη στιγμή που επεξεργάστηκαν, αντιλήφθηκαν και κατέληξαν στο τι σημαίνει για την ίδια τη ζωή τους, την υπόστασή τους η προγραφή τους προς απόλυση-εκτέλεση, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της κυβέρνησης και της τρόικας που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Ένα νέο πρότυπο ταξικότητας αναδύεται εδώ. Mιας και πολλούς (και για πολύ επίσης) έχει ταλαιπωρήσει το ψάξιμο και η οριοθέτηση ενός δυσεύρετου «υποκειμένου» της ταξικής πάλης, ιδού! Ο λόγος τους, επίσης, αξίζει να ακουστεί. Αυθαδιάζει και περιφρονεί όσα οι κυβερνητικοί απαγορεύουν και ορισμένοι αριστεροί (άνευ εισαγωγικών) στηλιτεύουν ως λαϊκίστικες και ακραίες εκτροπές. «Τους πολιορκήσαμε φωνάζοντάς τους δολοφόνους… εμείς θα περπατάμε ελεύθερες… η κατοχή δεν θα περάσει… θέλουμε τη χώρα μας πίσω».
Στην αφίσα για τον αγώνα τους, που σκιτσάρισε ο Γ. Καλαϊτζής δηλώνουν «Καθαρίζουμε για σας», σκουπίζοντας τις καρικατούρες του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Και η λεζάντα γράφει: Η καθαρίστρια και τα καθάρματα. Μια βδομάδα πριν, αφιερώθηκε αυτή η στήλη στα παράσιτα. Κατανοητό σήμερα, το πού αναζητείται το αλάτι της γης. Λίγοι κόκκοι, αν πέσουν στη χύτρα της κοινωνικής δυναμικής, αρκεί. Λέμε: «Η κοινωνία βράζει», «Το καπάκι θα πεταχτεί στον αέρα», και άλλα παρόμοια. Όμως, η γεύση μετράει.
Θητεία Τυμβωρύχου
εκτελεί η «σειρά» του ’69
