Στο ΣτΕ η υπόθεση των λουτρών στη Φθιώτιδα. Του Ηλία Σταθάτου
Κάθε φορά που μια δημόσια δομή βγαίνει στο σφυρί, είναι κανόνας πλέον να αποκρύπτεται ότι έχει προηγηθεί μια συνειδητή πολιτική απαξίωσής της, αλλά και ότι αποτέλεσε στο παρελθόν και δύναται να αποτελέσει και στο μέλλον μοχλό ανάπτυξης για ολόκληρες περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ιαματικές πηγές της Φθιώτιδας, για τις οποίες πολίτες της περιοχής κατέθεσαν προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το περασμένο καλοκαίρι μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ η πλήρης κυριότητα, νομή και κατοχή των Ιαματικών Πηγών Θερμοπυλών-Καλλιδρόμου, της Υπάτης, τριών Ιαματικών Πηγών στα Καμένα Βούρλα και η πηγή της Αιδηψού-Ιστιαίας, προκειμένου να παραχωρηθούν σε ιδιώτες. Κίνηση που συναντά σθεναρή αντίσταση, αφού, όπως αναλύουν οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ, η πώληση των ιαματικών πηγών είναι παράνομη και αντισυνταγματική, οι περιοχές θα στερηθούν σημαντικούς πόρους, θέσεις εργασίας και εργαλεία ανάπτυξης ενώ δεκάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα υποστούν συνέπειες, χιλιάδες λουόμενοι θα επωμιστούν την αύξηση του κόστους χρήσης των ιαματικών πηγών και υπάρχει σημαντικός κίνδυνος αλλοίωσης της τοπικής φυσιογνωμίας και του πολιτιστικού περίγυρου.
Πρόκειται για μια έκταση περίπου 800 στρεμμάτων και όπως λέει στον Δρόμο ο δικηγόρος Δημήτρης Μπελαντής που έχει αναλάβει την υπόθεση, «γίνεται μεταβίβαση ακινήτου χωρίς να εξαιρείται η πηγή, το ρέον ύδωρ, και οι σωληνώσεις, ούτε η αναγκαία έκταση για τη λειτουργία των λουτρών. Τα λουτρά απολαμβάνουν συνταγματική προστασία, ενώ στον χώρο υπάρχει και μικρή δασική έκταση». Ειδικότερα, αναφέρεται στην προσφυγή ότι η μεταβίβαση της έκτασης του ΕΟΤ στο ΤΑΙΠΕΔ αντιστρατεύεται τις συνταγματικές επιταγές (άρθρα 1, 5, 24, 25, 26 και 43) και προσκρούει σε πλέγμα νομοθετικών διατάξεων (νόμοι 1737/1984,1558/1985,1734/1987 και 3986/2011). Συγκεκριμένα, υπογραμμίζουν ότι τμήμα της έκτασης είναι δασική, η οποία προστατεύεται από το Σύνταγμα και το αναπαλλοτρίωτο των δημόσιων κοινόχρηστων πραγμάτων, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να εκποιηθεί.
Την Τρίτη οι προσφυγές εκδικάστηκαν στο ΣτΕ, ενώ στη συνέχεια θα κατατεθούν υπομνήματα και θα κλείσει ο φάκελος. Η απόφαση εκτιμάται ότι θα πάρει καποιους μήνες, χωρίς να αποκλείεται η κωλυσιεργία που παρατηρείται σε ανάλογες υποθέσεις καθώς, όπως δηλώνει ο Δ. Μπελαντής, «είχαμε δικάσει τον Απρίλιο του ’13 παρόμοια υπόθεση, την οποία ακόμα περιμένουμε. Γενικώς, δεν είμαστε αισιόδοξοι. Στην Κασσιόπη, π.χ., ανεξάρτητα από το γεγονός πως η περιοχή είχε προστατευόμενες ζώνες και άλλα, το ΣτΕ αποφάνθηκε πως είναι νόμιμη η ιδιωτικοποίηση, αν η περιοχή έχει αγοραστεί από ιδιώτη. Κακός οιωνός. Ζητούμενο είναι αν τώρα θα γίνει το επόμενο βήμα και οι περιοχές που αποκτήθηκαν με δημόσιο τρόπο, μπορούν να μεταβιβαστούν».
«Πηγή ανάπτυξης»
Όπως τονίζει στον Δρόμο ένας από προσφεύγοντες, ο Ορέστης Ζούμπος, «τα Λουτρά Υπάτης ειδικά, αλλά όχι μόνο, εγκαταλείφθηκαν επί χρόνια, ενώ υπήρχαν οι υποδομές. Δεν υπήρχε στελέχωση με προσωπικό και υποβαθμίστηκαν. Σε μια περιοχή που υπήρχε τουρισμός όλο το καλοκαίρι, full season που λέμε, οδηγηθήκαμε σε κλειστά ξενοδοχεία. Η περιοχή ερημώθηκε. Την παράτησαν. Οι κάτοικοι έκαναν κινήσεις για να σταματήσει αυτή η κατάσταση, αλλά οι αντιδράσεις των αρμοδίων ήταν εξαιρετικά καθυστερημένες, όταν βέβαια δεν κώφευαν απλώς».
