Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια έδωσε τέλος στη ζωή του ο 77χρονος Δημήτρης Χριστούλας, στην Πλατεία Συντάγματος, καταγγέλλοντας την «κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου» που εκμηδένισε τη δυνατότητα επιβίωσής του.
Ο κρότος αυτού του πιστολιού δεν ήταν παρά η ύστατη έκκληση ενός μάρτυρα (και με τις δύο σημασίες της λέξης) να ξυπνήσει επιτέλους το δίκιο… Τα θύματα της μνημονιακής λαίλαπας, ωστόσο, πολλαπλασιάστηκαν και η ελληνική κοινωνία γέμισε «απόμαχους της αξιοπρεπούς ζωής».
Παραθέτουμε το πλήρες κείμενο του ιδιόχειρου σημειώματος, ως ελάχιστο φόρο τιμής στον άνθρωπο που μας δίδαξε μοναδικά, με την αυτοθυσία του, αξιοπρέπεια, σωφροσύνη και προπαντός… νεότητα:
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτήν.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (Πιάτσα Λορέτο του Μιλάνου).»
