Ομολογώ πως με προβλημάτισε ο σ. Νίκος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στα πράγματα.
-Η «μικρή ΔΕΗ» σύντροφε, θα γίνει θρυαλλίδα προοδευτικών εξελίξεων.
Βέβαια και στο παρελθόν τα ίδια μου έλεγε και πάντα έμενα με τη θρυαλλίδα στο χέρι.
Γιατί καλά είναι τα «φυτίλια», αλλά αν το «μπαρούτι» είναι βρεγμένο, βράστα κι άστα.
Όμως όταν σε βαρούν όλοι από παντού, πιάνεσαι απ’ όποια θρυαλλίδα βρίσκεις πρόχειρη.
Εδώ που τα λέμε, με το απύθμενο ταξικό θράσος της Ν.Δ., τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό του ΠΑΣΟΚ και τούτα τα απίθανα υπαλληλάκια του συστήματος, δεν θέλει και πολύ «θρυαλλίδα» για το μπαμ.
Βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ να μπαίνει στα γεμάτα, βλέπω τη ΓΕΝΟΠ να σαλπίζει ένα δυνατό απεργιακό μπαϊράκι, ακούω Βούτση, Σκουρλέτη και άλλα στελέχη μας να με διαβεβαιώνουν πως «εδώ τους έχουμε τους 120, ξεσηκώνεται η κοινωνία», από κοντά και κάτι συνδικαλιστάρες «πίσω δεν κάνουμε», λέω άντε μέχρις εδώ ήταν η βασιλεία τους.
Πήρα κεριά και πετρέλαιο για μια παλιά λάμπα της γιαγιάς μου, φτιάξαμε και φαΐ για 2-3 μέρες, μπαταρίες για το Κόκκινο και άντε ξεκινάμε.
Γιούρια και μέσα είμαι!
Δεν πρόλαβα καλά-καλά να βάλω το όπλο παρά πόδα και κάποια μαντάτα σαν να μηνούσαν πως η… θρυαλλίδα πάλι τζίφος.
Λέω, δεν μπορεί, για να επιμένει το κόμμα πως η κοινωνία είναι μαζί μας, όπου να είναι θα πλημμυρίσουν οι πλατείες και οι δρόμοι με κόσμο.
Τίποτα.
Φαίνεται δεν είναι ακόμα η ώρα της κοινωνίας, λέω από μέσα μου. Εντάξει, είμαι και λίγο ανυπόμονος, όμως τα συνδικάτα στις επάλξεις και αποφασισμένα, ακούω από το σ. Στρατούλη, αναθαρρεύω ο αφελής αριστερός.
Περιμένω καταλήψεις και συλλαλητήρια και οδομαχίες, όμως έρχεται η επιστράτευση και ακούω τους συνδικαλιστές να δηλώνουν πως θα υπακούσουν στους νόμους, να μη σακατέψουν και τον τουρισμό, ακούω και τη Βούλτεψη να τους συγχαίρει για την υπευθυνότητά τους και λέω το… χάσαμε το κορμί πατριώτη.
Είπε, όμως, το κίνημα πως θα συνεχίσει με άλλα μέσα και έμαθα πως και η ΓΣΕΕ μπήκε στα γεμάτα και πήρε απόφαση μετά από 3ωρη συνεδρίαση, να είναι στη συγκέντρωση της ΓΕΝΟΠ με πανό.
Δυστυχώς το Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, δεν μπόρεσε να βγάλει ψήφισμα, γιατί δεν είχε απαρτία.
Μικρό το κακό.
Άντε καλά, αλλά σε πολιτικό επίπεδο δεν μπορεί, θα τους σκίσουμε. Έχουμε το δημοψήφισμα.
Εδώ σας έχουμε τώρα, 120 και ξερό ψωμί.
Τρεις «συγκλίνουσες αλλά πολιτικά διακριτές» προτάσεις της Αριστεράς, μια χρυσαυγίτικη και μια τουρλομπούκι «ανεξαρτήτων», έκαναν κομμάτια το «μέτωπο», μάγκα τον Μεϊμαράκη, τζάμπα μάγκες κάποιους «ανένταχτους», πρώτη μούρη τη Βούλτεψη και μαντάρα πάλι τη «θρυαλλίδα» μου.
Αθάνατο σύστημα!
Τελικά, όμως, φαίνεται δεν τα πήγαμε και χάλια, γιατί όπως μας πληροφόρησε ο σ. Σκουρλέτης: «Το πλατύ κοινωνικό μέτωπο που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει την αντανάκλασή του στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό πεδίο».
Αθάνατη κυβερνώσα Αριστερά!
Ή, όπως είπε η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου: «Δεν θα είναι και καταστροφή αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το κόμμα εκφράζει το νέο».
Κι εδώ που τα λέμε, όλοι αυτοί που είναι στα πράγματα, κάτι παραπάνω θα ξέρουν.
