Οι αντιπερισπασμοί, οι ανθρωποθυσίες και τα πλασαρίσματα των βασικών πυλώνων της κλεπτοκρατίας. Του Δημήτρη Υφαντή
Όσα είδαν το φως της επικαιρότητας, αυτή την εβδομάδα, δεν αποτιμώνται ούτε ως αμελητέα σε ποιότητα και ειδικό βάρος, ούτε και μπορούν να χαρακτηριστούν ως αποσπασματικά ή ευκαιριακά. Τα ολοκληρωμένα αποδεικτικά στοιχεία ενοχής για κυκλώματα όπου διαπλέκονται επί σειρά ετών ΜΚΟ και κεντρικές υπηρεσίες του υπ. Εξ. και βεβαίως η σύλληψη του ιδιοκτήτη εταιρίας διακίνησης πετρελαιοειδών για λαθρεμπόριο καυσίμων με την εμπλοκή υψηλόβαθμων στελεχών των αρμόδιων υπουργείων, θίγουν βασικούς αρμούς του πλέγματος της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.
Η κυρίαρχη προπαγάνδα θολώνει τα νερά, ώστε να μην αναγνωριστεί πως ο πυρήνας της διαπλοκής παραμένει απροσπέλαστος. Παρά τους αναπόφευκτους κλυδωνισμούς, παρά τις ανακατατάξεις ισχύος, οι βασικοί πυλώνες της κλεπτοκρατίας, σχετικώς αλώβητοι, πλασάρονται και φιλοδοξούν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο παιχνίδι της λεηλασίας που ξαναμοιράζει με νέους όρους η επιτροπεία των δανειστών, σε συνθήκες ασφυκτικής κρίσης. Ταυτόχρονα, όσα «σκάνε» στους εισαγγελικούς φακέλους και όσοι οδηγούνται με χειροπέδες στις φυλακές, σηματοδοτούν αυτό ακριβώς το αμαρτωλό κατεστημένο σε όλο το μεγαλείο της διαφθοράς, της συναλλαγής, της απάτης, της αρπαχτής, το λεξιλόγιο εξαντλείται!
Το βαθύ σύστημα οργανώνει γραμμή αντιπερισπασμού και άμυνας σε πολλά επίπεδα και με πολλαπλές στοχεύσεις. Το πρωθυπουργικό κέντρο διαφημίζει κατ’ επανάληψη πως τώρα πια η Δικαιοσύνη λειτουργεί γρήγορα και αποτελεσματικά, χωρίς να υπολογίζει «ονόματα και διευθύνσεις». Την ίδια δόξα διεκδικούν παραδόξως και όλα τα πολιτικά κέντρα και παράκεντρα, που κατηγορούνται για «εκλεκτικές συγγένειες». Κάθε μία από τις αμαρτωλές περιπτώσεις αντιστοιχεί ευθέως σε συγκεκριμένους θύλακες του καθεστωτικού πολιτικού προσωπικού σε ύψος και… βάθος. Οι υποθέσεις των εξοπλιστικών και των υποβρυχίων δεν εμπλέκουν γενικώς και αορίστως το «όλον ΠΑΣΟΚ», αλλά τους διατελέσαντες κυβερνήτες και «συγκυβερνήτες» της χώρας, έναν προς έναν. Η υπόθεση του Τ.Τ. αγγίζει τον Κ. Καραμανλή. Στο σκάνδαλο Λαυρεντιάδη ενέχεται ο Ευ. Βενιζέλος. Τώρα οι ΜΚΟ αφορούν τα έργα και τις ημέρες του Γ. Παπανδρέου στο Υπ. Εξ. Και, τέλος, ποιος και πώς να εξαιρεθεί από το σκάνδαλο του λαθρεμπορίου καυσίμων; Όλοι καταφεύγουν σε δηλώσεις αγνότητας, είχαν εγκαινιάσει τις έρευνες οι πάντες επί των «ημερών τους»…
Εδώ αναδεικνύεται κάτι ακόμη. Η διαμάχη των πολιτικών φατριών δύσκολα πια συγκρατείται στο παρασκήνιο, αλλά αναγκαστικά εκδηλώνεται στο προσκήνιο, ενέχοντας τον κίνδυνο εκτροπής σε πιο… συστημικά ιερά και άβατα. Η ίδια διάσταση προκύπτει και στον υπόγειο πόλεμο ανακατανομής ισχύος μεταξύ των ολιγαρχών του πλούτου, στους εναπομείναντες τομείς, όπου το «ελληνικό κεφάλαιο» διεκδικεί ακόμη ρόλο, όπως η ευγενής δραστηριότητα της εμπορίας καυσίμων. Η έμφαση, προφανώς, δίνεται στον όρο «πόλεμος» με χαρακτήρες μαφίας και ομερτά και όχι στον εύσχημο προσδιορισμό «ανακατανομή ισχύος». Για παράδειγμα και μόνο το άκουσμα της είδησης «σύλληψη του ιδιοκτήτη της ΕΤΕΚΑ, Σπανού», φέρνει αυτόματα στο νου το όνομα Μελισσανίδης (φίλος Α. Σαμαρά) «επενδυτής» στον ΟΠΑΠ και «σωτήρας» της ΑΕΚ. Απαιτείται περαιτέρω επιχειρηματολογία;
Ίσως έτσι να συνοψίζεται η πραγματική σημασία των όσων, πράγματι εντυπωσιακών, λαμβάνουν χώρα, υπό το πρίσμα δηλαδή της επιβολής μιας ορισμένης τάξης υπό την «εξυγιαντική» αιγίδα της τρόικας. «Επιτέλους!», όπως ισχυρίζονται σχεδόν πανηγυρίζοντας οι απολογητές του Μνημονίου. Δεν γίνονται αυτά χωρίς «ανθρωποθυσίες», αλλά ποια είναι τα όρια και πώς μπορεί να συγκρατηθούν; Ο Economist χαρακτηρίζει «πολιτικό ναρκοπέδιο» τα τελευταία γεγονότα.
Όμως θα έπρεπε πράγματι η τάξη να αποκατασταθεί. Η κόκκινη γραμμή δεν τίθεται αλλιώς, παρά σε απόλυτη ρήξη με το τρίγωνο της διαπλοκής που χωρίς σκιές και μισόλογα έχει ορίσει η Αριστερά: ΜΜΕ-Τράπεζες-πολιτική εξουσία. Εδώ οι δεσμεύσεις δεν εξαντλούνται στη συνέπεια λόγων και έργων. Συνεπάγονται επιπτώσεις επί του πρακτέου, στην ανακούφιση της κοινωνίας και στην ανάταξη της χώρας.
Ενδεικτικά: Η δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών θα σημάνει σεισάχθεια για τα χρέη των νοικοκυριών και προστασία της λαϊκής περιουσίας, ενώ θα χυθεί φως στη λεηλασία δεκαετιών, γιατί τα κλεμμένα του Τ.Τ. και των εξοπλιστικών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η επανίδρυση της ΕΡΤ και η ακύρωση του σκανδάλου της Digea, παράλληλα με την απόδοση των χρωστούμενων από τους καναλάρχες και την κατάργηση των ληστρικών συμβάσεων των εθνικών οδών θα σημάνουν, εκτός της απαλλαγής από την καθημερινή αφαίμαξη των διοδίων, και την παραγωγική αξιοποίηση πολύτιμων εθνικών πόρων.
Επείγει, συνεπώς, η σύγκρουση με τον σκληρό πυρήνα του κατεστημένου, που με τις ευλογίες και τις επιταγές της τρόικας λυμαίνεται μια χώρα που έχει ρημάξει. Γιατί όσο το «άπλετο φως» θα χύνεται στις αιφνίδιες αποκαλύψεις και συλλήψεις των ημερών, στα μουλωχτά επιταχύνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, το πλιάτσικο δηλαδή σε ό,τι ακόμη έχει απομείνει. Πώς αλλιώς θα ποτιστεί ο σάπιος κορμός του πολιτικού συστήματος, που δεν μπορεί πια να καρποφορήσει τίποτα άλλο εκτός από έναν Σαμαρά, έναν Βενιζέλο και περίπου άλλα 58 παράσιτα που καμώνονται τις πεταλούδες;
Σχόλια
