Ο ΣΕΒ και η εργασιακή ευελιξία
Με διθυραμβικές ανακοινώσεις και μια λουξ διοργάνωση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, παρουσίασε επισήμως ο ΣΕΒ τη νέα του πρωτοβουλία «για την άρση των εμποδίων στην επιχειρηματικότητα», υπό τον τίτλο «Δίκτυο Παραγωγικότητας».
Αν «ξύσουμε» λίγο το περιτύλιγμα θα δούμε ότι πίσω από τα μεγαλόσχημα για «Λειτουργική Ευελιξία» και «Οργανωτική Καινοτομία», κρύβονται ακόμη σκληρότερες, νέες, πειραματικές σχεδόν μορφές εργασίας για τον μέσο εργαζόμενο.
Ο ΣΕΒ, ο εκπρόσωπος των εργοδοτών, με ευρωπαϊκό χρήμα (καθώς το πρόγραμμα εντάσσεται στο ΕΣΠΑ 2007-2013), με τη «βοήθεια» γνωστής ιδιωτικής εταιρίας συμβούλων και τη συγχρηματοδότηση του Δημοσίου, ουσιαστικά μαζεύει τους εκπροσώπους μεγάλων και μικρών ελληνικών και όχι μόνον επιχειρήσεων, και τους εκπαιδεύει σε ένα πρόγραμμα που θα κρατήσει έως τον επόμενο Φεβρουάριο και αφορά τους τρόπους με τους οποίους θα «βελτιώσουν την παραγωγικότητα και αποδοτικότητά τους» μέσω νέων συστημάτων οργάνωσης της εργασίας.
Σε μια κατάμεστη λοιπόν αίθουσα, περίπου 100 Έλληνες μάνατζερ, κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο πολλαπλών ερωτήσεων, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και το ποιες θεωρούν τις βασικότερες αιτίες για τη χαμηλή παραγωγικότητα στην Ελλάδα: μίλησαν για βαρύ δημόσιο τομέα, μίλησαν, για εκπαιδευτικό σύστημα που δεν καλλιεργεί νοοτροπία παραγωγικότητας, αλλά κανείς τους δεν σκέφτηκε ότι ίσως και να φταίνε οι χαμηλές αμοιβές των εργαζομένων, η εργασιακή ανασφάλεια κ.λπ. Με συντριπτική πλειοψηφία συμφώνησαν ότι αυτό που χρειάζεται είναι «λειτουργική ευελιξία και εξέλιξη των εργαζομένων», ήτοι (όπως οι ίδιοι το εξειδίκευσαν) εναλλαγή ρόλων και θέσεων μέσα στην ίδια την επιχείρηση, ανάληψη πολλαπλών καθηκόντων από κάθε εργαζόμενο ή συνθετότερων καθηκόντων… Ως έναν από τους βασικούς ανασταλτικούς παράγοντες, δε, για την εφαρμογή συστημάτων λειτουργικής ευελιξίας στις επιχειρήσεις τους, αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, προσδιόρισαν την «αντίσταση των εργαζόμενων στις αλλαγές που συνεπάγονται νέες ευθύνες». Αλήθεια, τι τους κάνει τόση εντύπωση;
Το γεγονός, ωστόσο, είναι ένα: αυτοί οργανώνονται μέσα από τέτοιου είδους Δίκτυα που θα τους «επιμορφώνουν» για όλα τα νέα «πειραματικά» στάδια της εργασιακής ευελιξίας. Το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα, δεν πρέπει επίσης να απαντήσει οργανωμένα με αντίστοιχα Δίκτυα Αντίστασης;
Κ.Μπ.
