Του Αθανάσιου Καραμπέλη*
Σε προηγούμενο άρθρο1 αναδείχτηκε ότι η ανατίμηση του ευρώ και τα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, μια νεοαποικιακή οικονομική πολιτική, ισοδυναμεί με κήρυξη οικονομικού πολέμου κατά των εμπορικών της εταίρων. Η κρίση της Ευρώπης δημιουργήθηκε στο Βερολίνο. Το ίδιο και η υπερχρέωση της Ελλάδας δημιουργήθηκε κυρίως στο Βερολίνο, με τη συνενοχή της ντόπιας πολιτικοοικονομικής ελίτ. Αυτός είναι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος της Γερμανίας. Σε λιγότερο από εκατό χρόνια οδηγεί για τρίτη φορά σε ολοκαύτωμα των ευρωπαϊκών λαών, μαζί και το λαό της Γερμανίας.
Ας δούμε, λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, εγώ και εσύ, οι απλοί πολίτες.
Οικονομία βαμπίρ
Η Γερμανία των 82 εκατ. κατοίκων ξεπέρασε το 2012 και την Κίνα των 1.343 εκατ., με εμπορικό πλεόνασμα πάνω από 200 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο στον κόσμο!
Η Γερμανία εξαρτάται απόλυτα από τις εξαγωγές. Είναι σε βαθιά ύφεση (6,5%, αφού εισάγει 7% του εισοδήματός της και αυξάνει το ΑΕΠ της μόνο 0,5%, Financial Times2), που συγκαλύπτεται από τα εμπορικά της πλεονάσματα. Οι χώρες της Ευρωζώνης στην κυριολεξία την αιμοδοτούν με δεκάδες δισ. ευρώ το χρόνο, πολλές εκατοντάδες δισ. από την εισαγωγή του κοινού νομίσματος. Η Γερμανία ευημερεί εξάγοντας την κρίση της και αφαιμάσσοντας (μια οικονομία βαμπίρ!) τους εταίρους της, και μάλιστα τις υπερχρεωμένες χώρες, με πρώτη την Ελλάδα! Θα είχε χρεοκοπήσει αν είχε παραμείνει στο μάρκο και το ίδιο θα συμβεί αν φύγει από το ευρώ, γι’ αυτό συντηρεί την κρίση.
Επιτέλους, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Γερμανία είναι ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης και της Ευρωζώνης.
Ακόμα χειρότερα, τα τεράστια πλεονάσματά της η Γερμανία δεν τα επενδύει ούτε εκτός ούτε εντός Γερμανίας, αλλά τα αποσύρει από την οικονομία3. Έχει δημιουργήσει, έτσι, μια θανάσιμη «παγίδα ρευστότητας», στην οποία έχει παγιδεύσει τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Εκτός, μάλιστα, από τα τεράστια ελλείμματα που τους δημιουργεί, τους στερεί και την απολύτως απαραίτητη χρηματοδότηση για τη λειτουργία τους. Έτσι, έχει στην ουσία ακυρώσει και το ρόλο της -δήθεν- «Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας»!
Ο εμπορικός πόλεμος της Γερμανίας αποτελεί κίνδυνο όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά για όλο τον κόσμο. Αργά ή γρήγορα, όμως, το γερμανικό οικονομικό μοντέλο θα καταρρεύσει! Αν παραμείνουμε αδρανείς μαζί με τους Γερμανούς εργαζόμενους, θα παρασύρει όλη την Ευρώπη στην καταστροφή. Ήδη έχει σχεδόν καταστρέψει τη χώρα μας. Υπερηφανεύεται ότι τα εμπορικά της πλεονάσματα είναι το μεγάλο της «πλεονέκτημα». Όμως, «κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις»! Τα εμπορικά πλεονάσματα αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της γερμανικής οικονομίας, μπορεί να γίνουν παγίδα, και να γυρίσουν μπούμερανγκ εναντίον της. Λοιπόν, για να πουλάει κάποιος, πρέπει κάποιος άλλος να αγοράζει. Η Γερμανία πουλάει, επειδή εμείς αγοράζουμε! Όμως, κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να αγοράζουμε ξένα προϊόντα, αυξάνοντας το χρέος μας και καταστρέφοντας την εργασία και την παραγωγή στην πατρίδα μας.
Η Γερμανία και στους δύο παγκόσμιους πολέμους που προκάλεσε σκόνταψε στους Έλληνες. Γνωρίζει, αλλά δεν θέλει να της θυμίζουν, όσα ακόμα χρωστάει στην Ελλάδα, αλλά αρνείται να τα αναγνωρίσει και να τα εξοφλήσει. Ίσως γι’ αυτό η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που η Γερμανία συστηματικά μετατρέπει σε αποικία. Αδιαφορώντας για την ανθρωπιστική καταστροφή που προκαλεί.
Κανένας στην Ελλάδα δεν πρέπει να αγοράζει γερμανικά προϊόντα, τουλάχιστον όχι μέχρι η Γερμανία να αναγνωρίσει και να ξεχρεώσει έως το τελευταίο ευρώ όσα μας χρωστάει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και όσα χρέη και καταστροφές προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί στη χώρα μας με το ευρώ και τη λιτότητα.
Το νέο «Όχι»…
Στον οικονομικό πόλεμο της Γερμανίας κατά των εταίρων της στην Ευρωζώνη οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, και πρώτοι οι Έλληνες, απαντάμε με ένα νέο «όχι»: «Όχι» στα εισαγόμενα, «όχι» στα γερμανικά προϊόντα!
Όμως, αντίθετα από τη Γερμανία, εμείς δεν θα της απαντήσουμε με το ίδιο νόμισμα, με εμπορικό πόλεμο. Στην επανεμφάνιση της γερμανικής ύβρεως, η Ελλάδα δεν θα απαντήσει με ύβρη. Δεν θέλουμε να προκαλέσουμε ελλείμματα στην Γερμανία, ούτε σε κάποια άλλη χώρα. Αλλά δεν θέλουμε να έχουμε εμείς ελλείμματα. Δεν κηρύσσουμε μποϊκοτάζ κατά των γερμανικών προϊόντων. Επιδιώκουμε την επιβολή του δίκαιου εμπορίου!
Ίσως εδώ πρέπει να σταθούμε για να θυμηθούμε ότι το κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1999 από το Σιάτλ με σύνθημα Όχι ελεύθερο, αλλά δίκαιο εμπόριο, «Not free trade, but fair trade»! Ξεχάστηκε όμως, και σήμερα ζούμε τις συνέπειες.
Τα εμπορικά ελλείμματα είναι το κοινό χαρακτηριστικό των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Ακόμα και η Γαλλία το πρώτο 9μηνο του 2013 είχε εμπορικό έλλειμμα 57,5 δισ. Ευρώ. Επομένως είναι καιρός, όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης να επιβάλουμε το δίκαιο εμπόριο.
Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τους Γερμανούς εργαζόμενους, εάν οι λαοί των υπερχρεωμένων χωρών δεν αγοράζουν γερμανικά προϊόντα; Η μείωση των πλεονασμάτων θα αποκαλύψει την υποβόσκουσα ύφεση της γερμανικής οικονομίας. Αλλά ας μην ανησυχούν οι Γερμανοί εργαζόμενοι. Η μείωση των εξαγωγών θα αναγκάσει τη γερμανική πολιτικοοικονομική ελίτ να ενισχύσει την εσωτερική κατανάλωση αυξάνοντας τους μισθούς και τις συντάξεις για να πουλήσει τα προϊόντα της στην εσωτερική αγορά. Το γερμανικό κεφάλαιο, για να αποφύγει την ύφεση, θα αναγκαστεί να μοιραστεί τα κέρδη του με τους Γερμανούς εργαζόμενους.
…και οι συνέπειές του
Η πρώτη συνέπεια του δικού μας «όχι» θα είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου 7 εκατομμύριων Γερμανών με μισθούς πείνας και χαμηλοσυνταξιούχων που κάνουν θελήματα για να επιβιώσουν!
Η δεύτερη συνέπεια: Η αύξηση των μισθών και των συντάξεων θα μειώσει την ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας, και η Γερμανία θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε σημαντική υποτίμηση του ευρώ και αύξηση της ρευστότητας, με αποτέλεσμα αύξηση του χρήματος και ακύρωση της παγίδας ρευστότητας, απολύτως απαραίτητα για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης για να ανακάμψει η ευρωπαϊκή οικονομία και να σταματήσει η ανθρωπιστική καταστροφή που προκαλεί ο νέος γερμανικός ολοκληρωτισμός.
Η Γερμανία δεν θέλει ούτε να το διανοηθεί, γιατί ακριβώς το σκληρό ευρώ με τα πλεονάσματα και την παγίδα ρευστότητας είναι τα όπλα της στον εμπορικό πόλεμο εναντίον των εταίρων της. Αλλά τώρα θα έχει πιαστεί πλέον και αυτή στην παγίδα που έστησε για τους άλλους, και θα αναγκαστεί μόνη της να ζητήσει την υποτίμηση για να μην υποστεί πλέον και η ίδια τις συνέπειες της δικής της πολιτικής του σκληρού ευρώ.
Τρίτη συνέπεια: με την υποτίμηση του ευρώ θα μειώνεται η αξία του χρέους όλων των χωρών της Ευρωζώνης και της Ελλάδας (θα χρειαστούν βέβαια και άλλα μέτρα).
Τέταρτη συνέπεια: Αφού η Γερμανία και οι άλλες χώρες δεν θα εξαρτώνται από τις εξαγωγές, θα μπορούν να γίνουν αυξήσεις των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων και τιμαριθμική αναπροσαρμογή, ώστε να αυξηθεί το βιοτικό επίπεδο των χαμηλότερων στρωμάτων σε όλη την Ευρώπη, με ουσιαστική μείωση της πρωτοφανούς και εκρηκτικής ανισότητας μεταξύ, αλλά και εντός, των χωρών της Ευρώπης.
Πέμπτη συνέπεια: Η υποτίμηση του ευρώ και του χρέους, η αύξηση της ρευστότητας και της εσωτερικής ζήτησης και η παραγωγή νέου πλούτου θα έχει σαν αποτέλεσμα το τέλος της κρίσης στην Ευρώπη. Η ύφεση θα δώσει τη θέση της στην ανάπτυξη, η ανεργία θα υποχωρήσει ραγδαία με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και θα αποκατασταθεί το κοινωνικό κράτος.
Μια νέα εποχή μπορεί να αρχίσει στη χώρα μας και στις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Οι κυβερνήσεις μπορούν;
Ο εμπορικός πόλεμος δεν πρέπει να κερδηθεί από κανέναν. Είναι ένας πόλεμος που πρέπει να ακυρωθεί το ταχύτερο και να θεραπευτούν οι τραγικές συνέπειές του. Το αίτημα για την επιβολή δίκαιου εμπορίου είναι σήμερα κρίσιμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Αλλά δεν θα το επιβάλουν οι κυβερνήσεις, τωρινές και αυριανές, αυτοί ούτε θέλουν ούτε μπορούν. Μπορούμε όμως σήμερα να το επιβάλουμε εμείς, εγώ και εσύ, οι απλοί πολίτες. Επιτέλους, ήρθε ο καιρός να γίνουμε οι πολίτες, το υποκείμενο της εξουσίας σε κάθε χώρα.
Η Ελληνική Προεδρία και η υποψηφιότητα του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι μοναδική ευκαιρία για την προβολή του αιτήματος του δίκαιου εμπορίου. Ο «προεδρεύων» της Ε.Ε., κ. Σαμαράς, είναι αδύνατον να αναδείξει, ως οφείλει, την επείγουσα ανάγκη θεσμοθέτησης του δίκαιου εμπορίου ως προϋπόθεσης εξόδου της Ελλάδας και της Ευρώπης από την κρίση. Καλείται όμως ο κ. Τσίπρας να το κάνει σημαία της προεκλογικής του εκστρατείας. Η πρόκληση γα όλους είναι ιστορική. Η κυβέρνηση, αλλά κυρίως ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ,πρέπει να πάρουν θέση. Θα τολμήσουν;
Αλλιώς η ιστορία θα τους προσπεράσει.
Σε επόμενο άρθρο: Δίκαιο εμπόριο: Τα αποτελέσματά του για την Ελλάδα.
1. Δρόμος της Αριστεράς, 18/4/2014. Έχουν ευθύνη οι «ξένοι» για την υπερχρέωση της Ελλάδας;
2. Όπως αναφέρει ο καθηγητής κ. Κώστας Βεργόπουλος σε άρθρο του στον Επενδυτή, 23/24-11-2013.
3. Υποτίθεται για την μελλοντική χρηματοδότηση των συνεχώς αυξανόμενων συνταξιούχων της, λόγω της μεγάλης υπογεννητικότητας του γερμανικού πληθυσμού.
* Ο Αθανάσιος Καραμπέλης είναι ιατρός
