Αυτός ο Σεπτέμβρης, με το εργατικό κίνημα στο δρόμο, μπορεί να είναι η αρχή μιας νέας ελπιδοφόρας πορείας για όλη τη χώρα
της Δέσποινας Χαραλαμπίδου*
Η χρονιά που πέρασε επιφύλαξε για την ελληνική κοινωνία αναρίθμητα χτυπήματα στο λαϊκό εισόδημα. Η ξεκάθαρη εκλογική ήττα και η κάθετη πολιτική φθορά της κυβέρνησης δεν στάθηκαν ικανές συνθήκες ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά την αναγκαιότητα της λαϊκής κινητοποίησης. Έτσι, το φθινόπωρο έρχεται με νέα μέτρα δυσβάσταχτης οικονομικής αφαίμαξης. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα εργάζονται απλήρωτοι μέχρι και έναν χρόνο, την ώρα που η ανεργία παραμένει σε τεράστια ύψη και η ακρίβεια οδηγεί τα νοικοκυριά σε όλο και περισσότερες στερήσεις και περικοπές από τα αναγκαία, η κυβέρνηση και οι τροϊκανές δυνάμεις (Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ) ετοιμάζουν το φετινό κύμα λεηλασίας, με μέτρα που πηγαίνουν σε νέο επίπεδο την αντιλαϊκή πολιτική: φοροεπιδρομή, τσεκούρι στους χαμηλοσυνταξιούχους, κατασχέσεις από την εφορία και τα Ταμεία, πλειστηριασμοί κατοικιών, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις.
Ο ΕΝΦΙΑ ξεχειλίζει το ποτήρι
Η επιβολή του ΕΝΦΙΑ, ενός αντισυνταγματικού «χαρατσιού», ξεχείλισε το ποτήρι της λεηλασίας των εισοδημάτων των φτωχών και μεσαίων στρωμάτων της χώρας. Μιας λεηλασίας που αποτελείται από συνεχείς περικοπές και ταυτόχρονες επιδρομές στην τσέπη των πολιτών για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να έχουν κηρύξει από την πλευρά τους στάση πληρωμών απέναντι στην κυβέρνηση. Ο ΕΝΦΙΑ, όμως, δεν είναι απλώς ένας φόρος με ορισμένες υπερβολές, είναι ένα άδικο, ταξικό μέτρο, μια επιλογή δήμευσης της μικρής και πολύ μικρής ακίνητης περιουσίας. Μόνη λύση είναι η άμεση συνολική κατάργησή του και η ριζική φορολογική μεταρρύθμιση υπέρ των ασθενέστερων. Το κύμα άρνησης πληρωμών που φάνηκε ήδη από το καλοκαίρι πρέπει να μετατραπεί σε μαζικές, συντονισμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που, μαζί με την ανάπτυξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος και σε άλλους τομείς, μπορούν να συμβάλουν σε νέες πολιτικές εξελίξεις.
Έτσι, η φετινή συγκέντρωση στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης μπορεί να είναι η απαρχή μιας χρονιάς αντεπίθεσης των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ με παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς και στις γειτονιές δίνει όλες του τις δυνάμεις να γίνει η πορεία της ΔΕΘ ορόσημο στην έναρξη μιας νέας φάσης του αγώνα απέναντι στις νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές πολιτικές. Για να έχει όμως προοπτική η προσπάθεια αυτή απαιτείται και μια νέα αγωνιστική πνοή. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία να ξαναμπούν δυναμικά στη μάχη, να σπάσουν τη μοιρολατρία και τη λογική του «καναπέ» και να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων του 2010-’12 που ανέτρεψαν δυο κυβερνήσεις και άλλαξαν το πολιτικό τοπίο.
Χρονιά ανατροπής
Φέτος, λοιπόν, αρχής γενομένης από την κινητοποίηση της ΔΕΘ, πρέπει και μπορεί να είναι η χρονιά που θα ολοκληρωθεί η ανατροπή.
Είτε το τελικό «σπρώξιμο» δοθεί μέσα από τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, είτε με οποιαδήποτε άλλη αφορμή, ο στόχος παραμένει η ανατροπή αυτής της πολιτικής συνολικά και ο μόνος που μπορεί να το καταφέρει αυτό είναι ένα μαζικό, ενωτικό και επίμονο εργατικό-λαϊκό κίνημα.
Μια συνολική ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής σημαίνει ότι το μέτωπο κυβέρνησης-τρόικας-κεφαλαίου θα αντικατασταθεί από μια Κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει μια πολιτική που στον ΕΝΦΙΑ θα αντιπαραθέσει την κατάργηση όλων των άδικων χαρατσιών και τη φορολόγηση του κεφαλαίου και της μεγάλης περιουσίας. Σημαίνει μια πολιτική που αντί για την παραχώρηση των κόκκινων δανείων στα νύχια των τραπεζιτών θα προχωρήσει στην εθνικοποίηση των τραπεζών με δημόσιο έλεγχο, τραπεζών που έχουν ήδη χρυσοπληρωθεί πολλές φορές από τον ελληνικό λαό. Μια πολιτική που στην ανεργία και τους μισθούς πείνας θα αντιπαραθέσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με τα συμφέροντα των εργαζομένων στο επίκεντρο. Που θα μετατρέψει την άρνηση πληρωμής των άδικων φόρων από τα λαϊκά στρώματα σε μια άρνηση πληρωμής των επαχθών βαρών της χώρας προς τους τοκογλύφους δανειστές.
Αυτός ο Σεπτέμβρης και η ΔΕΘ, με το εργατικό κίνημα στο δρόμο, μπορεί να είναι η αρχή μιας νέας ελπιδοφόρας πορείας για όλη τη χώρα.
* Η Δέσποινα Χαραλαμπίδου είναι βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ
