του Θεώδωρου Τσελεπή
Το σημερινό μου σημείωμα είναι εμπνευσμένο από το προηγούμενο φύλλο του Δρόμου της Αριστεράς. Υπήρχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση των αποτελεσμάτων, με μια σειρά από πίνακες με αριθμούς. Αυτό που τράβηξε την προσοχή μου ήταν η διατύπωση σε κάποιους απ’ αυτούς. Φυσικά αναφέρομαι στη διατύπωση «Αριστερά του ΣYΡΙΖΑ».
Αλήθεια, υπάρχει αριστερά του ΣYΡΙΖΑ; Υπάρχει πιο Αριστερά του ΣYΡΙΖΑ; Και τι είδους Αριστερά; Ριζοσπαστική; Επαναστατική; Αντικαπιταλιστική;
Είναι πραγματικά μια τεράστια συζήτηση που δεν έχει τέλος. Είναι μια διαρκής αναζήτηση για το τι είναι Αριστερά. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ξεκινώντας μια προσπάθεια κατάθεσης της σκέψης μου, είναι δυστυχώς απαραίτητο να κάνω τον αυτονόητο διαχωρισμό ανάμεσα σε ηγεσίες, τάσεις, ρεύματα και κόμματα, από τα μέλη τους. Και λέω «δυστυχώς» γιατί το αυτονόητο στην Αριστερά είναι, τελικά, το ζητούμενο.
Καταρχάς ας ξεκινήσω με το δικαίωμα που δίνει ο ΣYΡΙΖΑ, ως κόμμα, να αυτοπροσδιορίζονται κάποιοι ως «αριστερότερα του ΣYΡΙΖΑ». Όταν, ως κόμμα, έχεις τάση που ονομάζεται «Αριστερή» Πλατφόρμα, τότε δίνεις το δικαίωμα στον οποιοδήποτε να σε θεωρεί όπως θέλει. Σοσιαλδημοκράτη, ρεφορμιστή, οπορτουνιστή κ.λπ.
Αλήθεια, σύντροφοι, όσοι δεν συμμετέχουμε στην «Αριστερή» Πλατφόρμα δεν είμαστε αριστεροί; Ή, για να το πω αλλιώς, υπάρχει και «δεξιά» πλατφόρμα;
Αυτό που έχω καταλάβει, χρόνια τώρα, είναι πως όσο πιο μικρό είναι ένα κόμμα, μια τάση, ένα ρεύμα, τόσο πιο βαρύγδουπους τίτλους έχει, τόσο περισσότερο «θόρυβο» κάνει, χρησιμοποιώντας αριστερή και επαναστατική φρασεολογία. Μοιάζει σαν διαγωνισμός ανάμεσα σε όμορα σχήματα που παλεύουν για την κατοχύρωση ενός αριστερού ISO που θα προσελκύσει τους γνήσιους αριστερούς, καταγγέλλοντας όλους τους υπόλοιπους ως συμβιβασμένους.
Το βασικότερο πρόβλημα με όλα αυτά τα αριστερά σχήματα είναι ο στόχος τους. Στόχος τους είναι το μοίρασμα της ίδιας πίτας. Του ίδιου ακροατηρίου. Όχι η προσέλκυση νέων ψηφοφόρων που δεν είχαν ποτέ σχέση με την Αριστερά, αλλά το ξαναμοίρασμα του ίδιου κοινού, προς όφελος του καθενός.
Αλλά είναι πιο αριστερά του ΣYΡΙΖΑ το ΚΚΕ; Το κόμμα που θεωρεί χειρότερο εχθρό του και μοναδικό του αντίπαλο τον ΣYΡΙΖΑ; Το κόμμα που στήριξε το σύστημα τον Δεκέμβρη του ’08; Το κόμμα που η Κεντρική Επιτροπή του, σε ανακοίνωσή της, αναφέρει ότι «εξετάζοντας την πορεία τα τελευταία χρόνια της ομάδας της “Ενωτικής Αριστεράς/Βόρειας Πράσινης Αριστεράς” (GUE/NGL) και τα δεδομένα που προκύπτουν από τη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου μετά τις Ευρωεκλογές, αποφάσισε οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ να μην ενταχτούν σε καμία Κοινοβουλευτική Ομάδα του Ευρωκοινοβουλίου»;
Αλλά είναι πιο αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου σε κάθε σύλλογο, σωματείο κ.λπ. προτιμά να μην παίρνει θέση για εκλογή αριστερών προεδρείων κι έτσι να χαρίζονται αυτά απλόχερα σε δυνάμεις της συγκυβέρνησης; Αλήθεια, γιατί είναι πραγματική αριστερή πολιτική η θέση για εθνικό νόμισμα ως προαπαιτούμενο για κοινή πορεία στις εκλογές; Τα χαμηλά ποσοστά όλων αυτών των δυνάμεων δεν τους λένε κάτι; Πραγματική αριστερή δύναμη, σήμερα, είναι αυτή που θα σταματήσει την καταστροφή. Την ανθρωπιστική κρίση. Και όλες οι τάσεις της Αριστεράς αυτό το στόχο θα έπρεπε να έχουν. Και να πορεύονται μαζί. Όχι γιατί συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί συμφέρει τον λαό. Και ό,τι είναι καλό για το λαό είναι καλό και για τα κόμματά μας. Το αντίθετο είναι απλά τυχοδιωκτισμός.
(για άμεση επικοινωνία, παρατηρήσεις και διάλογο)
www.facebook.com/pages/Όλα-είναι-δρόμος/
(γιατί υπάρχει κι αυτός ο τρόπος)
