Ακροδεξιός ρεβανσισμός στη Βόρεια Ιρλανδία
Σε κρίση έχει περιέλθει η ειρηνευτική διαδικασία
Του John Wight*
Ο Τζέρι Άνταμς συνελήφθη και κρατήθηκε τέσσερις ημέρες. Ανακρίθηκε για την απαγωγή και δολοφονία της Jean McConville το 1972, στο αποκορύφωμα των ταραχών στη Βόρεια Ιρλανδία.
Το ιρλανδικό ρεπουμπλικανικό κίνημα εξακολουθεί να μην πιστεύει ότι ο ένοπλος αγώνας στη Βόρεια Ιρλανδία ήταν παράνομος. Αντίθετα, πιστεύουν ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας ήταν ηθικά δικαιολογημένος με βάση την αυταπόδεικτη αλήθεια πως όταν νόμος είναι η αδικία, η αντίσταση γίνεται καθήκον. Η αδικία εμπεδώθηκε από τη μειονότητα των Καθολικών που υφίσταντο διακρίσεις στη στέγαση, την εργασία, τις υπηρεσίες και την πολιτική εκπροσώπηση.
Η τέλεση αδικαιολόγητων πράξεων βίας, όπως η δολοφονία της Jean McConville από τον IRA, σε καμία περίπτωση δεν περιορίστηκε στους Δημοκρατικούς. Ο βρετανικός στρατός και η Αστυνομία της Βόρειας Ιρλανδίας ήταν επίσης υπεύθυνοι για ειδεχθείς πράξεις κατά τη διάρκεια των ταραχών – όπως φυσικά και οι παραστρατιωτικοί. Θα δούμε άραγε ποτέ τη σύλληψη μελών του Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών που συμμετείχαν στα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής; Την οργή των ρεπουμπλικάνων προκαλεί και η απόφαση της υπουργού Βόρειας Ιρλανδίας λίγες μόνο ημέρες πριν τη σύλληψη του Τζέρι Άνταμς: Η Theresa Villiers απέρριψε το αίτημα συγγενών των θυμάτων της σφαγής του Ballymurphy το 1971 (όταν 11 άτομα σκοτώθηκαν στη διάρκεια μιας επιχείρησης των Αλεξιπτωτιστών στο Δυτικό Μπέλφαστ), για σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής που θα επανεξετάσει τα στοιχεία.
Η μονόπλευρη προσπάθεια για αναδρομική δικαιοσύνη φαντάζει περισσότερο ως εκδίκηση. Η ειρηνευτική διαδικασία ήταν ήδη σε εύθραυστη κατάσταση πριν από τη σύλληψη του Τζέρι Άνταμς. Απουσία συγκρούσεων και ειρήνη δεν είναι το ίδιο πράγμα, ενώ η συμφιλίωση έχει πίσω της μόλις 15 χρόνια μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Μεγάλης Παρασκευής το 1998.
Ο Τζέρι Άνταμς οδηγεί το ρεπουμπλικανικό κίνημα μακριά από τη βία, σε μια πολιτική διαδικασία. Πολλοί σύντροφοί του στράφηκαν εναντίον του, διαμαρτυρόμενοι γι’ αυτό που εξέλαβαν ως απαράδεκτη εγκατάλειψη των στόχων του ένοπλου αγώνα – δηλαδή την εκδίωξη των Βρετανών από τον Βορρά και τον τερματισμό της διχοτόμησης της Ιρλανδίας. Όσο δύσκολο και να είναι, οι πενθούντες τα θύματα της σύγκρουσης, και από τις δύο πλευρές, δεν μπορούν να καθορίζουν το μέλλον. Σε αντίθετη περίπτωση, οι βαθιές πληγές που ήδη υπάρχουν το μόνο που θα καταφέρουν είναι να αφήσουν περισσότερα σημάδια, εάν η όλη διαδικασία παραμείνει κολλημένη στο παρελθόν.
Ο Τζέρι Άνταμς ηγείται του μεγαλύτερου πατριωτικού κόμματος στην Ιρλανδία. Αυτός και το κόμμα του έχουν τη λαϊκή εντολή, όχι μόνο στη Βόρεια Ιρλανδία, αλλά όλο και περισσότερο και στο Νότο. Είναι αστείο να ισχυριστεί κανείς ότι οι χιλιάδες που ψηφίζουν το Σιν Φέιν και τον Τζέρι Άνταμς αγνοούν τις ταραχές που οδήγησαν στην ανάδυσή του. Η σύλληψη Άνταμς θα θεωρηθεί από πολλούς Καθολικούς ως μια προσπάθεια απονομιμοποίησης της ψήφου τους και του δικαιώματός τους στο σεβασμό, που τόσο καιρό τους αρνούνταν πριν από την έναρξη των ταραχών το 1968.
Η ειρηνευτική διαδικασία στη Βόρεια Ιρλανδία βρίσκεται σε κρίση.
* Από άρθρο του στο RT
Μετάφραση: Νατάσσα Ακριβάκη
Είπα-ξείπα για την αμνήστευση
Η σύλληψη του Τζ. Άνταμς ήρθε στον απόηχο της αποκάλυψης, τον περασμένο Φεβρουάριο, ότι η κυβέρνηση Μπλερ είχε παράσχει σε 228 καταζητούμενους του ΙRΑ επιστολές «βγες-από-τη-φυλακή» (όπως στη… Monopoly), με τις οποίες απαλλάσσονταν από κάθε μελλοντική ποινική διαδικασία. Η αποκάλυψη τότε προκάλεσε τον αποτροπιασμό στους φιλοάγγλους Ενωτικούς, λες και δεν ήξεραν τίποτα ή δεν μπορούσαν να φανταστούν πως μια συμφωνία ειρήνευσης συμπεριλαμβάνει διαδικασίες αμνήστευσης. Ακόμη χειρότερα, η υπουργός Β. Ιρλανδίας Theresa Villiers είχε δηλώσει τότε πως «κανείς απ’ όσους κατέχουν τέτοια επιτολή δεν πρέπει να έχει την παραμικρή αμφιβολία πως αποτελούν κάρτες “βγες-από-τη-φυλακή”. Δεν θα τον προστατέψουν από ενδεχόμενη σύλληψη ή δίωξη, και αν η αστυνομία έχει αρκετά στοιχεία θα προσαχθούν όπως κάθε άλλος πολίτης. Οι επιστολές αυτές δεν παρέχουν καμιά ασυλία, εξαίρεση ή αμνηστία, κάτι που μπορεί να παρασχεθεί μόνο με νομοθέτηση του κοινοβουλίου». Μετά την κράτηση του Άνταμς, αξιωματούχος της βορειοϊρλανδικής αστυνομίας επανήλθε επισημαίνοντας πως από τους 228 καταζητούμενους του ΙRΑ οι 95 συνδέονται με 295 δολοφονίες στο διάστημα 1969-98.
Αφού κλείνεται μια ειρηνευτική συμφωνία με βάση την οποία ο ΙRΑ καταθέτει τα όπλα, αποστρατεύει τα μέλη του και περιορίζεται στην πολιτική πάλη, μια συμφωνία η οποία έστω άτυπα και πίσω από την κουρτίνα περιλαμβάνει την αμνήστευση για τους μαχητές της αντιστεκόμενης πλευράς, έρχεται τώρα η κατοχική πλευρά και ανακοινώνει πως… ξέρετε, το ξανασκεφτήκαμε, η αμνήστευση δεν ισχύει, ίσως ούτε για τον αρχηγό σας τον Τζέρι Άνταμς. Ίδωμεν…
Γ.Τ.
